benedictio

benedictio (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. błogosławieństwo

(1.2) rel. pobłogosławienie

(1.3) wychwalanie, chwalenie, uwielbianie

odmiana:

(1) benedictiō, benedictiōnis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	benedictiō	benedictiōnēs
dopełniacz	benedictiōnis	benedictiōnum
celownik	benedictiōnī	benedictiōnibus
biernik	benedictiōnem	benedictiōnēs
ablatyw	benedictiōne	benedictiōnibus
wołacz	benedictiō	benedictiōnēs

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) maledictio

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Benedicta ż, Benedictus m

czas. benedico

przym. benedictus

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. benedico + -tio

źródłosłów dla ang. benediction, ang. benison, bret. bennozh, franc. bénédiction, galic. beizón, galic. bendición, hiszp. bendición, irl. beannacht, katal. benedicció, korn. bennath, język manx bannaght, port. bênção, st.franc. beneïson, st.irl. bennacht, gael. beannachd, wal. bendith, wł. benedizione

uwagi:

źródła: