paganus

paganus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wiejski

(1.2) obywatelski, cywilny

(1.3) pogański

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) wieśniak, chłop

(2.2) obywatel, cywil

(2.3) poganin

(2.4) rel. parafianin

odmiana:

(1) paganus, ~a, ~um

(2) pagan|us, ~i (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	paganus	paganī
dopełniacz	paganī	paganōrum
celownik	paganō	paganīs
biernik	paganum	paganōs
ablatyw	paganō	paganīs
wołacz	pagane	paganī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. paganizo

przym. paganicus

przysł. pagatim

rzecz. paganismus m, paganitas ż, pagensis m, pagus m

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. pagus; źródłosłów dla ang. pagan, alb. pëganë, alb. pëgërë, alb. pagan, arum. pãngãn, ast. paganu, czes. pohan, franc. païen, friu. paian, friu. pajan, hiszp. pagano, irl. págán, katal. pagà, port. pagão, prow. pagan, ros. поганый, słc. pohan, sycyl. paganu, wł. pagano

uwagi:

źródła: