பகாருயோங் இராச்சியம்

பகாருயோங் அல்லது மலையபுரம் ஆங்கிலம்: Pagaruyung; Malayapura; Malayupura) ^[1] மினாங்கபாவு: Karajaan Pagaruyuang; Pagaruyung Dārul Qarār) என்பது 18-ஆம் நூற்றாண்டில் சுமாத்திரா தீவில் இருந்த ஒரு பேரரசு ஆகும். மேற்கு சுமாத்திராவின் மினாங்கபாவு மன்னர்களின் வசிப்பிடமாகவும்; ஓர் இராச்சியமாகவும் இருந்தது. முந்தைய மலையபுரம் அரசு, தற்போது இந்தோனேசியாவில் பகாருயோங் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

மலையபுரம் பகாருயோங் இராச்சியம் Malayapura Pagaruyung ملاياڤورا Pagaruyung Dārul Qarār
1347–1833
கொடி சின்னம்
தற்போது மேற்கு சுமாத்திரா மாநிலத்தில் இந்தோனேசியா பாகாருயோங் மத்திய பிரதேசம் (பச்சை நிறம்)
தலைநகரம்	பத்து சங்கார், பகாருயோங்
பேசப்படும் மொழிகள்	சமசுகிருதம், மினாங்கபாவு, மலாய்
சமயம்	இந்து-பௌத்தம் (முதல் காலக்கட்டம்), (ஆன்ம வாதம், இசுலாம் (கடைசி காலக்கட்டம்)
அரசாங்கம்	முடியாட்சி
சுல்தான் மகாராஜா
• 1347–1375 (முதல் அரசர்)	ஆதித்தியவர்மன் (Adityawarman)
• 1789–1833 கடைசி அரசர்)	சுல்தான் தங்கால் ஆலாம்
வரலாறு
• தொடக்கம்	1347
• பாட்ரி போர்	1833
முந்தையது பின்னையது தருமசிராயா இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம் இந்திரபுர இராச்சியம்
தற்போதைய பகுதிகள்	இந்தோனேசியா

தற்போதைய காலத்தில் பகாருயோங் என்பது இந்தோனேசியா, பத்துசங்கார், தானா டாத்தார் பிராந்தியத்தின் தஞ்சோங் இமாஸ் மாவட்டத்தில் ஒரு கிராமமாக உள்ளது.^[2]

பகாருயோங் இராச்சியம் நிறுவப்படுவதற்கு முன்பு, பகாருயோங் இராச்சியம், மலையபுரத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. அமோகபாசா கல்வெட்டு (Amoghapasa inscription) பதிவுகளின்படி சுவர்ணபூமி என்று முன்பு அழைக்கப்பட்ட சுமாத்திரா நிலப்பகுதியில் பகாருயோங் இராச்சியத்தை ஆதித்தியவர்மன் என்பவர் தோற்றுவித்ததாக அறியப்படுகிறது.

வரலாறு

வரலாற்று இணைப்புகள்

இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம் (1663–1781)
பிரித்தானியப் பேரரசு (1781–1784)
இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம் (1784–1795)
பிரித்தானியப் பேரரசு(1795–1819)
இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள் (1819–1942)
சப்பானியர் ஆக்கிரமிப்பு (1942–1945)
இந்தோனேசிய குடியரசு (1945–தற்போது)

14-ஆம் நூற்றாண்டில், ஆதித்தியவர்மன் எனும் சாவக அரசர், ஜாவாவை ஆட்சி செய்த சிங்காசாரி, மஜபாகித் பேரரசுகளுடன் நட்புறவு கொண்டிருந்தார். அதன் பின்னணியில் ஜாவா தீவின் மேற்குப் பகுதியில் மினாங்கபாவு பேரரசை தோற்றுவித்தார்.^[3][4] மினாங்கபாவ் பீடபூமியில் மினாங்கபாவு பேரரசு தோற்றுவிக்கப்பட்டது. அதன் பின்னர் ஆதித்யவர்மன், 1347-ஆம் ஆண்டில் இருந்து 1375-ஆம் ஆண்டு வரை 28 ஆண்டுகள் மினாங்கபாவு பேரரசை ஆட்சி செய்தார்.

மத்திய சுமத்திராவில் ஒரு மாநிலமாக இருந்த மலையபுரத்தின் அரசராக இருந்தவர் ஆதித்தியவர்மன். இந்த மலையபுரம் (Malayapura), தற்போது பகாருயோங் (Pagarruyung) என்று அழைக்கப்படுகிறது.^[5][6]

ஆதித்தியவர்மன்

1309-இல் இருந்து 1328 வரை, மஜபாகித் பேரரசை ஆட்சி செய்த ஜெயநகாரா என்பவரின் ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் ஆதித்தியவர்மன். இவர் திரிபுவன இராஜா எனும் பேரரசரின் பேரனும் ஆவார். மஜபாகித் பேரரசின் மூத்த அமைச்சராக ஆதித்தியவர்மன் இருந்த போதுதான் மினாங்கபாவு பேரரசைத் தோற்றுவித்தார்.^[7]

ஆதித்தியவர்மன் மறைந்த பிறகு, மினாங்கபாவு பேரரசு மூன்று சிற்றரசுகளாகப் பிரிந்து போயின. மூன்று அரசர்கள் தனித்தனியாக ஆட்சி செய்தனர். இராஜா ஆலாம், இராஜா ஆடாட், இராஜா இபாடாட் எனும் மூன்று அரசர்கள். சுருக்கமாக இராஜா தீகா செலோ (Rajo Tigo Selo) என்று அழைக்கப் பட்டார்கள்.^[8][9]

காட்சியகம்

• 
  ஆதித்தியவர்மன்
• 
  ஆதித்தியவர்மன் கல்வெட்டு
• 
  பகாருயோங் அரண்மனை மாளிகை
• 
  மினாங்கபாவ் இல்லம்
• 
  ஆதித்யவர்மன் அருங்காட்சியகம்

மேலும் காண்க

• இந்தோனேசியாவின் வரலாறு
• இந்திரபுர இராச்சியம்
• நெகிரி செம்பிலான்
• ஆதித்தியவர்மன்
• மினாங்கபாவு மக்கள்
• ஆதித்திய வர்மன் அருங்காட்சியகம்