இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள்

இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள் (ஆங்கிலம்: Dutch East Indies அல்லது Netherlands East Indies; இந்தோனேசியம்: Hindia Belanda; இடச்சு: Nederlands-Indië) என்பது நவீன இந்தோனேசியாவின் பெரும்பான்மைப் பகுதிகளை உள்ளடக்கிய ஓர் இடச்சு குடியேற்றப் பகுதியாகும். இதற்கு 1945 ஆகத்து 17 அன்று விடுதலை (Proclamation of Indonesian Independence) அறிவிக்கப்பட்டது.

இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள் Dutch East Indies Hindia Belanda Hindia Nederlands-Indië
1800–1949 1942–1945 (நாடு கடந்து)
கொடி சின்னம்
குறிக்கோள்: Je maintiendrai ("I will uphold")
நாட்டுப்பண்: Wien Neêrlands Bloed (1815–1932) டச்சு இரத்தம் உள்ளவர்கள் ("Those in whom Dutch blood") Het Wilhelmus (இடச்சு) (1932–1949) ("The Wilhelmus")
இந்தோனேசியாவில் டச்சு விரிவாக்கம்:   1600s   1700s   1800s   1900–1942
நிலை	இடச்சு காலனி
தலைநகரம்	பத்தேவியா; ஜகார்த்தா
பெரிய நகர்	சுராபாயா[1][2]
பேசப்படும் மொழிகள்	இடச்சு மொழி; மலாய் மொழி; பழங்குடி மொழிகள்
சமயம்	இசுலாம்; கிறிஸ்தவம்; இந்து சமயம்; பௌத்தம் கன்பூசியம்; ஆன்மவாதம்
மக்கள்	இடச்சு கிழக்கிந்தியர்
அரசாங்கம்	கலப்பு அரசு; நேரடி கால்னிய ஆட்சி; மத்திய ஆளுநரகம்; இடச்சு முடியாட்சி
தலைவர்
• 1800 (முதல்)	அகஸ்திஜன் கெர்கார்ட் பெசியர்
முடியாட்சி
• 1816–1840	முதலாம் வில்லியம்
• 1948–1949	ஜூலியானா
தலைமை ஆளுநர்
• 1800–1801 (first)	பீட்டர் ஜெரார்டஸ்
• 1949	தோனி லோவிங்க்
சட்டமன்றம்	ஓக்சுராட் (Volksraad) (1918–1942)
வரலாறு
• இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம்	1603–1799
• இடச்சு நேரடி ஆட்சி	31 திசம்பர் 1799
• பிரெஞ்சு பிரித்தானியம்	1806–1816
• ஆங்கிலோ-டச்சு உடன்படிக்கை	13 ஆகத்து 1814
• இலண்டன் உடன்படிக்கை	17 மார்ச் 1824
• அச்சே போர்	1873–1904
• பாலியில் டச்சு தலையீடு	ஏப்ரல் 1908
• ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு	1942–1945
•  விடுதலை அறிவிப்பு	17 ஆகத்து 1945
• இந்தோனேசிய புரட்சி	1945–1949
• வட்ட மேசை மாநாடு	27 திசம்பர் 1949
பரப்பு
• மொத்தம்	1,919,440 km2 (741,100 sq mi)
மக்கள் தொகை
• 1930	60,727,233
நாணயம்	கில்டர்
முந்தையது பின்னையது இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம் பென்கூலன் அச்சே சுல்தானகம் ரியாவ் லிங்கா சுல்தானகம் பாலி இராச்சியம் லான்பாங் குடியரசு பகாருயோங் புலுங்கான் சுல்தானகம் சூலு சுல்தானகம் பஞ்சார் சுல்தானகம் பலெம்பாங் சுல்தானகம் ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு ஜப்பானிய ஆக்கிரமிப்பு மலாக்கா நீரிணை இடச்சு கிழக்கிந்தியா நியூகினி இந்தோனேசிய ஐக்கிய மாநிலங்கள் இடச்சு நியூகினி
தற்போதைய பகுதிகள்	இந்தோனேசியா, மலேசியா, மலாக்கா, இடச்சு மலாக்கா (1818 - 1825)

இந்தோனேசியாவின் விடுதலைப் போரைத் (Indonesian National Revolution) தொடர்ந்து, இந்தோனேசியாவும் நெதர்லாந்தும், 1949-இல் ஓர் அமைதி நிலைப்பாட்டை ஏற்றுக்கொண்டன. 1824-ஆம் ஆண்டின் ஆங்கிலோ-இடச்சு உடன்படிக்கையின் வழி, இடச்சு அரசாங்கம், மலாக்காவின் ஆளுமையை (Dutch Malacca) பிரித்தானியாவிற்குக் கொடுத்தது. இந்த மலாக்கா மாநகரம், தற்போது நவீன மலேசியாவின் மலாக்கா மாநிலத்தின் தலைநகரமாக உள்ளது.

1800-இல் இடச்சு அரசாங்கத்தின் நிர்வாகத்தின் கீழ் இருந்த இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம் (Dutch East India Company) தேசியமயமாக்கப்பட்டது. அந்தக் கட்டத்தில், வணிக நிலையில் இருந்த இடச்சு கிழக்கிந்திய தீவுகள் என்பது இடச்சுப் பேரரசின் (Batavian Republic) குடியேற்றப் பகுதியாக தரம் உயர்த்தப்பட்டது.

பொது

19-ஆம் நூற்றாண்டில் இடச்சுக்காரர்கள், ​​கிழக்கிந்திய தீவுகளில் ஏற்கனவே ஆளுமையில் இருந்த பூர்வீக ஆட்சியாளர்களுக்கு எதிராகவும்; மற்றும் பொது மக்களுக்கு எதிராகவும் பல போர்களை நடத்தினர். அந்தப் போர்களில் நூறாயிரக்கணக்கான இறப்புகள் நடந்தன.^[3]

20-ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் மேற்கு நியூ கினி, இடச்சுக்காரர்களின் ஆதிக்கத்தின் கீழ் வந்தது. அந்த ஆக்கிரமிப்புடன் அப்போதைய இடச்சு ஆட்சி, மிகப்பெரிய பிராந்திய ஆளுமையாக மாறியது.^[4] இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள், ஐரோப்பிய ஆளுமையின் கீழ் மிகவும் மதிப்புமிகு குடியேற்றங்களிகளில் ஒன்றாக விளங்கியது.^[5]

சுரண்டல் உழைப்பு

இருப்பினும், இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளின் வருமானம், பெரும்பாலும் உள்நாட்டுச் சுதேசி மக்களின் சுரண்டல் உழைப்பையே சார்ந்து இருந்தது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.^[6] 19-ஆம் நூற்றாண்டில் மசாலா எனும் நறுமணப் பொருட்கள்; மற்றும் பணப்பயிர் வேளாண்மை வணிகத்தில், இடச்சுப் பேரரசு பன்னாட்டு அளவில் முதன்மை வகித்தது.

20-ஆம் நூற்றாண்டில் நிலக்கரி மற்றும் எண்ணெய்க் கனிம ஆய்வுகளுக்கும் இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள் அளப்பரிய அளவிற்கு பங்களித்து உள்ளன.^[6] காலனித்துவ சமூக ஒழுங்கானது (Colonial Social Order) கடுமையான இனவாதத்திற்குள் மூழ்கி இருந்தது. டச்சு உயரடுக்கு அதிகாரத்தினர், பொதுமக்களிடம் இருந்து விலகித் தனித்தனியாக வாழ்ந்தாலும், குடிமக்கள் மீதான அதிகார ஆளுமை முறைப்பாட்டில் மட்டுமே இணைக்கப்பட்டு இருந்தனர்.^[7]

உள்ளூர் அறிவாளர்கள்

இந்தோனேசியா எனும் சொல், புவியியல் அடிப்படையில், இருப்பிட அமைவிற்கு ஏற்ப, 1880-ஆம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகுதான் பயன்படுத்தப்பட்டது. 20-ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், உள்ளூர் அறிவாளர்கள் இந்தோனேசியாவை ஒரு தேசிய நாடாகக் கருதி, விடுதலை இயக்கத்திற்கான களத்தை அமைத்தனர்.^[8]

சப்பானின் இரண்டாம் உலகப் போரின் ஆக்கிரமிப்பு (Japanese occupation of the Dutch East Indies); இடச்சு காலனித்துவ அரசையும்; அதன் பொருளாதாரத்தின் பெரும்பகுதியையும் சிதைத்து விட்டது.

இந்தோனேசிய தேசிய புரட்சி

ஆகத்து 15, 1945-இல் சப்பான் சரண் அடைந்ததைத் (Surrender of Japan) தொடர்ந்து, இந்தோனேசிய தேசியவாதத் தலைவர்களான சுகார்னோ மற்றும் முகமது அட்டா ஆகிய இருவரும் இந்தோனேசிய தேசியப் புரட்சியைத் தூண்டும் வகையில் இந்தோனேசிய விடுதலை நாள் அறிவிப்பைச் செய்தனர்.

டச்சுக்காரர்கள், கிழக்கிந்தியத் தீவுக்கூட்டத்தின் கட்டுப்பாட்டை மீண்டும் நிலைநிறுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டு,^[9] ஏறக்குறைய 220,000 துருப்புக்களைக் களம் இறக்கினர். இந்தோனேசிய தேசியவாதிகளுடன் போர்க்களத்தில் போரிட்டனர்.^[10]

இடச்சு-இந்தோனேசிய வட்ட மேசை மாநாடு

இந்தோனேசியாவிடம் அதன் இறையாண்மையை மாற்ற ஒப்புக் கொள்ளாவிட்டால், மார்ஷல் திட்டத்தின் கீழ் நெதர்லாந்துக்கான நிதி உதவியை நிறுத்துவதாக அமெரிக்கா அச்சுறுத்தியது.

இதுவே 1949-ஆம் ஆண்டு இடச்சு-இந்தோனேசிய வட்ட மேசை மாநாட்டில் (Dutch–Indonesian Round Table Conference), இடச்சு பேரரசு இந்தோனேசிய இறையாண்மையை அங்கீகரிக்க வழிவகுத்தது.

நியூயார்க் உடன்படிக்கை

இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, காலனித்துவ ஆதிக்கத்தில் இருந்து விடுபட்ட (Decolonisation of Asia) ஆசிய முன்னணி நாடுகளில் ஒன்றாக இந்தோனேசியா மாறியது. இந்தோனேசிய புரட்சியின் போதும்; மற்றும் இந்தோனேசிய விடுதலைக்குப் பிறகும், இந்தோனேசியாவில் வசித்த இடச்சு குடிமக்கள் பெரும்பாலோர் நெதர்லாந்திற்குத் திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர்.

1962-இல் இடச்சுக்காரர்கள், தென்கிழக்கு ஆசியாவில் அவர்களின் கடைசி உடைமையாக இருந்த இடச்சு நியூ கினியை (Western New Guinea), நியூயார்க் உடன்படிக்கை (New York Agreement) விதிகளின்படி இந்தோனேசியாவிற்கு மாற்றிக் கொடுத்தனர். அதன் பின்னர், இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகள் எனும் இடச்சு பேரரசின் கிழக்கிந்தியக் குடியேற்றம் (காலனி), புவியியல் அமைப்பில் இருந்து மறைந்து போனது.^[11]

இடச்சு கிழக்கிந்திய நிறுவனம்

முதன்மைக் கட்டுரை: இடச்சுக் கிழக்கிந்திய நிறுவனம்

மேலும் காண்க

• இந்தோனேசியாவின் வரலாறு
• இந்தோனேசிய நிலப் பகுதிகள்
• இந்தோனேசிய தேசிய புரட்சி