மெய்யெழுத்து

பிறப்பொலியியலில் (articulatory phonetics), மெய்யொலி (Consonant) என்பது, பேச்சு மொழியின் ஒரு ஒலிவகை ஆகும். நெஞ்சிலிருந்து வரும் காற்று வாய்ப்பகுதியில் தற்காலிகமாகத் தடைப்பட்டு வெளியேறும்போது மெய்யொலிகள் உருவாகின்றன. மெய்யொலிகள்,

• அடைப்பொலி,
• மூக்கொலி,
• உரசொலி,
• மருங்கொலி,
• ஆடொலி,
• வருடொலி,
• தொடரொலி

எனப் பல வகைகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.

தமிழ் அரிச்சுவடியில் க் தொடங்கி ன் வரையுள்ள 18 எழுத்துகளும் மெய்யெழுத்துகள் (consonant) எனப்படுகின்றன.^[1] இவை வல்லினம், மெல்லினம், இடையினம் என மூன்று பிரிவுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.^[2] வல்லொலிகளைக் கொண்ட மெய்யெழுத்துகள், வல்லினத்தையும் மெல்லொலிகளைக் கொண்டவை மெல்லினத்தையும் இவ்விரண்டுவகை ஒலிகளுக்கும் இடைப்பட்ட ஏனையவை இடையினத்தையும் சார்ந்தவை.^[3]

வல்லினம்	மெல்லினம்	இடையினம்
க்	ங்	ய்
ச்	ஞ்	ர்
ட்	ண்	ல்
த்	ந்	வ்
ப்	ம்	ழ்
ற்[4]	ன்[5]	ள்[6]

மெய்யெழுத்துகள், உயிரெழுத்துகளுடன் சேர்ந்து உயிர்மெய் எழுத்துகளை உருவாக்குகின்றன.^[7]

சொற்களில் மெய்யெழுத்துகளின் பயன்பாட்டுக்கான எடுத்துக்காட்டுகள் பின்வருமாறு:-

எழுத்து	பெயர்	பன்னாட்டு ஒலிப்பியல் அரிச்சுவடி ஒலிப்பு	சொல்
க்	ககரமெய்	k	பக்கம்
ங்	ஙகரமெய்	ŋ	தங்கம்
ச்	சகரமெய்	tʃ	பச்சை
ஞ்	ஞகரமெய்	ɲ	பஞ்சு
ட்	டகரமெய்	ɽ	பட்டு
ண்	ணகரமெய்	ɳ	கண்
த்	தகரமெய்	t̪	பத்து
ந்	நகரமெய்	n̪	பந்து
ப்	பகரமெய்	p	உப்பு
ம்	மகரமெய்	m	அம்பு
ய்	யகரமெய்	j	மெய்
ர்	ரகரமெய்	ɾ̪	பார்
ல்	லகரமெய்	l̪	கல்வி
வ்	வகரமெய்	ʋ	கவ்வு
ழ்	ழகரமெய்	ɻ	வாழ்வு
ள்	ளகரமெய்	ɭ	உள்ளம்
ற்	றகரமெய்	r	வெற்றி
ன்	னகரமெய்	n	அன்பு

தற்காலத்தில், க்ஷ், ஜ், ஸ், ஷ், ஹ் ஆகிய கிரந்த மெய்யெழுத்துகளும் தமிழ் உரைநடையில் பயன்படுத்தப்படுவதுண்டு. சொற்களில் அவற்றின் பயன்பாட்டுக்கான எடுத்துக்காட்டுகள் பின்வருமாறு:-

எழுத்து	பெயர்	பன்னாட்டு ஒலிப்பியல் அரிச்சுவடி ஒலிப்பு	சொல்
க்ஷ்	க்ஷகரமெய்	kʂ	லக்ஷ்மி
ஜ்	ஜகரமெய்	dʒ	பூஜ்யம்
ஸ்	ஸகரமெய்	s	அஸ்திரம்
ஷ்	ஷகரமெய்	ʂ	புஷ்பம்
ஹ்	ஹகரமெய்	h	பஹ்ரேன்

இலக்கணம்

மொழி முதலில்

முதன்மைக் கட்டுரை: மொழிமுதல் எழுத்துக்கள்

தமிழ் இலக்கணப்படி, தனிமெய்யெழுத்துகள் மொழிமுதலில் வரமாட்டா.^[8] ஆயினும், தற்காலத்தில் பிறமொழிச் சொற்களை எழுதும்போது தனிமெய்யெழுத்துகள் மொழிமுதலில் வருமாறும் (எ-டு: க்ரியா, த்ரிஷா) இவ்விலக்கணத்தை மீறி எழுதுவதுண்டு.^[9]

க், த், ந், ப், ம் ஆகிய ஐந்து மெய்யெழுத்துகளும் பன்னிரண்டு உயிரெழுத்துகளுடனும் சேர்ந்து மொழிக்கு முதலாகும்.^[10] சகர மெய்யானது அ, ஐ, ஔ ஆகிய மூன்று உயிரெழுத்துகளைத் தவிர்த்து, ஏனைய ஒன்பது உயிரெழுத்துகளுடனும் சேர்ந்து மொழிக்கு முதலாகும் எனத் தொல்காப்பியத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.^[11] ஆயினும், சகர மெய்யும் பன்னிரண்டு உயிரெழுத்துகளுடனும் சேர்ந்து மொழிக்கு முதலாகும் என நன்னூலில் கூறப்பட்டுள்ளது.^[12] வகர மெய்யானது உ, ஊ, ஒ, ஓ ஆகிய நான்கு உயிரெழுத்துகளைத் தவிர்த்து, ஏனைய எட்டு உயிரெழுத்துகளுடனும் சேர்ந்து மொழிக்கு முதலாகும்.^[13] ஞகர மெய்யானது ஆ, எ, ஒ ஆகிய மூன்று உயிரெழுத்துகளுடனும் சேர்ந்து மொழிக்கு முதலாகும் எனத் தொல்காப்பியத்தில் கூறப்பட்டிருந்தாலும், இவற்றோடு அகரத்தோடும் சேர்ந்து ஞகர மெய் மொழி முதலாகும் எனப் பவணந்தி நன்னூலில் கூறுகின்றார்.^[14][15] யகர மெய்யானது ஆகாரத்தோடு மட்டும் சேர்ந்து மொழிக்கு முதலாகும் எனத் தொல்காப்பியர் கூறுகின்றார்.^[16] எனினும், யகர மெய்யானது அ, ஆ, உ, ஊ, ஓ, ஔ ஆகிய ஆறு உயிரெழுத்துகளுடனும் சேர்ந்து மொழிக்கு முதலாகும் என்று பவணந்தி நன்னூலில் கூறுகின்றார்.^[17] ஆயினும், அ, உ, ஊ, ஓ, ஔ ஆகிய உயிரெழுத்துகளுடன் சேர்ந்து யகர மெய் மொழி முதலாகுவதற்குக் காட்டப்படும் எடுத்துக்காட்டுகள் வடசொற்களாக இருப்பதைக் காரணங்காட்டி, பவணந்தியின் கூற்றை மறுப்பதுண்டு.^[12]