Rubens Barrichello
Brasiliaanse motorrenjaer From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Rubens Barrichello (gebore 23 Mei 1972 in São Paulo) is 'n Brasiliaanse renjaer wat van 1993 tot 2011 aan Formule Een Grands Prix-wedrenne deelgeneem het.
Barrichello hou die rekord vir die vierde meeste wedrenne in Formule Een (322), na Fernando Alonso (410*), sir Lewis Hamilton (365*) en Kimi Räikkönen (349). Hy het vir Scuderia Ferrari gejaag van 2000-2005, met Michael Schumacher as sy spanmaat, en het groot sukses behaal insluitende kampioenskapsnaaswenner in 2002 en 2004. Hy was ook derde in 2001 en 2009. Gedurende sy ses jaar by Ferrari het Barrichello vyf vervaardigerskampioenskaptitels saam met Schumacher verower, wat op sy beurt vyf bestuurderskampioenskaptitels namekaar gewen het tussen 2000 en 2004.
Aan die einde van 2005 verlaat Barrichello Ferrari om 'n kontrak met Honda te teken. Ná Schumacher se aftrede aan die einde van 2006 was Barrichello die mees ervare bestuurder op die rooster, en by die Turkse Grand Prix van 2008 het hy die mees ervare bestuurder in F1-geskiedenis geword.
Hy was die eerste bestuurder om 300 Grand Prix-inskrywings met 300 wegspronge te bereik, in 2010. Hy was ook die voorsitter van die Vereniging van Grand Prix-renjaers in 2010. Barrichello het elf Formule Een Grands Prix gewen.
Remove ads
Formule Een-loopbaan
Jordan (1993–1996)
.jpg)
In Barrichello se derde wedren, die 1993 Europese Grand Prix, het hy vanuit die 12de plek in baie nat toestande weggespring, maar was aan die einde van die eerste rondte reeds vierde. Hy was so hoog as tweede geplaas, nadat hy die Williams van Damon Hill en Alain Prost verbygesteek het voordat hy 'n brandstofdrukprobleem ondervind het. Sy Jordan se betroubaarheid in 1993 was swak, en hy het min wedrenne klaargemaak. Barrichello het gereeld beter presteer as sy ervare spanmaats, Ivan Capelli en Thierry Boutsen. In die Franse Grand Prix het hy amper sy eerste Grand Prix-punt (en die span se eerste daardie jaar) aangeteken, maar Michael Andretti het hom op die laaste rondte verbygesteek vir die sesde en laaste punteplek. Sy enigste punte van die seisoen was by die Japannese Grand Prix met 'n vyfde plek, voor sy nuwe spanmaat Eddie Irvine. Hierdie 2 punte plaas hom in die 18de plek op die ranglys.
Barrichello het 1994 met 'n vierde plek in Brasilië begin en 'n derde plek by Aida, wat sy eerste podiumplek was. Hierdie resultate plaas Barrichello in die tweede plek op die bestuurdersranglys, agter Michael Schumacher, wat die twee wedrenne gewen het. By die San Marino Grand Prix het hy egter 'n swaar ongeluk gemaak tydens Vrydag se oefening, toe hy teen die muur by die Variante Bassa gebots het en die motor omgeslaan het. Die ongeluk het hom bewusteloos gelaat en sy lewe bedreig, met sy tong wat sy lugweg blokkeer het.[1] Barrichello het die werk op die baan van Sid Watkins geprys om sy lewe te red.[2] Die rennaweek het 'n paar ernstige ongelukke beleef, waarvan twee noodlottig was: Roland Ratzenberger is tydens Saterdag se kwalifiseersessie dood toe hy in sy Simtek by die Villeneuve-draai gebots het, terwyl Barrichello se mentor, Ayrton Senna, Sondag tydens die ren met sy Williams by Tamburello gebots het en ook gesterf het. Barrichello was diep geskok deur die sterftes.
Later in die seisoen het hy die voorste wegspringplek by die Belgiese Grand Prix ingeneem en 'n paar rondtes by Estoril gelei. Sy voorste wegspringposisie by Spa-Francorchamps het die rekord opgestel vir die jongste jaer om destyds 'n voorste wegspringplek te verseker. Hy het die seisoen met 'n vierde plek in Adelaide afgesluit. Hy het die seisoen algeheel sesde in die Bestuurderskampioenskap met 19 punte afgesluit.
Gedurende die 1995 seisoen het Barrichello 'n tweede plek in Montreal behaal, maar die Jordan-motors was minder betroubaar as in 1994, hoofsaaklik omdat Jordan die fabriekskontrak vir die Peugeot-enjin van die McLarenspan oorgeneem het. In drie wedrenne het hy sewe punte in die laaste rondte verloor — ’n hoëspoedbotsing met Mark Blundell by Silverstone, en meganiese foute by Barcelona en in Hongarye. Barrichello het die seisoen in die 11de plek afgesluit met 11 punte, een voor Irvine.
Daar was hoë verwagtinge vir 1996. Die sigarethandelsmerk Benson & Hedges het groter borgskap na die span gebring. Barrichello was onder die voorlopers in Brasilië, die tweede wedren van die seisoen, voordat hy afgetol het nadat sy remme oorverhit het.[3] Soos die seisoen gevorder het, het Jordan egter minder mededingend geword. Barrichello se verhouding met spaneienaar Eddie Jordan het gedurende 1996 versuur, en aan die einde van die jaar, nadat hy gekoppel is aan sterk spanne, insluitend Benetton (die sitplek is later deur Gerhard Berger gevul weens die Oostenryker wat meer borgskap ingebring het), [4] het hy vertrek na die nuutgestigte Stewart Grand Prix. Sy laaste seisoen by Jordan het 14 punte opgelewer.
Stewart (1997–1999)
Stewart se debuutseisoen in 1997 het gereelde betroubaarheidsprobleme opgelewer[5] en Barrichello kon slegs drie wedrenne voltooi. Die hoogtepunt was 'n tweede plek in Monaco, wat hom 13de op die punteleer geplaas het. Sy spanmaat Jan Magnussen het geen punte aangeteken nie. In dieselfde jaar is Barrichello op 24 Februarie met Silvana Giaffone getroud. Sy is 'n niggie van die Brasiliaanse Indy Car -bestuurder Felipe Giaffone en 'n niggie van die Stock Car Brasil- kampioene, Affonso Giaffone Filho en Zeca Giaffone.
1998 was nie veel beter vir Stewart nie, met twee vyfde plekke as die span se beste resultate. Ten spyte van die swak betroubaarheid van die motor, het Barrichello konsekwent sy spanmaat Magnussen geklop, wat daartoe gelei het dat laasgenoemde by die Franse Grand Prix weggelaat is, en vervang is deur Jos Verstappen, nog 'n spanmaat wat deur Barrichello geklop is.
1999 was 'n baie beter jaar vir die Stewart-span. Barrichello het derde gekwalifiseer by sy tuiswedren in Brasilië, waar hy Michael Schumacher se Ferrari geklop het, en selfs 'n paar rondtes gelei het totdat sy enjin naby 'Subida dos Boxes' opgeblaas het. Hy het ook die voorste wegspringplek in die nat kwalifiseringsessie in Frankryk behaal, en drie podiumplekke by die San Marino, Franse en Europese Grands Prix behaal. Laasgenoemde wedren is deur sy spanmaat Johnny Herbert gewen. Ten spyte hiervan het Barrichello weer oor die algemeen sy spanmaat geklop. Gedurende die jaar het hy die aandag van Ferrari-baas Jean Todt getrek, en hy is vir die 2000-seisoen gekontrakteer.
Ferrari (2000–2005)
In 2000 het Barrichello sy eerste Grand Prix-oorwinning behaal by die Duitse Grand Prix by Hockenheim, toe hy en die span gekies het om op droëweerbande te bly toe dit op 'n deel van die baan gereën het.[6] Hierdie riskante besluit het hom by die McLarens laat verbyglip (hulle het gekies om vir natweerbande by die kuipe aan te doen) om die wedren te wen, nadat hy van 18de af op die rooster weggespring het.[7] Dit was die langste wat enige bestuurder in Formule Een se geskiedenis destyds vir 'n eerste Grand Prix-oorwinning gewag het..[8] Barrichello het 'n bestendige debuutseisoen vir Ferrari gehad en die meeste wedrenne op die podium voltooi, maar is deur Michael Schumacher, Mika Häkkinen en David Coulthard oortref. Barrichello het die seisoen vierde geëindig nadat hy Schumacher ondersteun het in sy stryd teen Häkkinen om die Bestuurderskampioenskap, en het Ferrari gehelp om die vervaardigerskampioenskap te wen.
_qualifying_at_USGP_2005.jpg)
Barrichello het die 2001 seisoen in die derde plek afgesluit, met 'n totaal van 10 podiumplekke en 'n totaal van 56 kampioenskapspunte. Hy het amper 'n oorwinning in Monza behaal, maar dis verspeel deur die Ferrari-kuipespan wat swak gevaar het.[9] Hy het die seisoen sonder 'n oorwinning afgesluit, en weer eens het hy 'n belangrike ondersteunende rol vir Schumacher gespeel, hom gehelp om sy tweede bestuurderskampioenskap met Ferrari te wen en die span gehelp om die vervaardigerskampioenskap vir die derde agtereenvolgende jaar te wen. [10]
Barrichello se sukses by Ferrari het in 2002 voortgeduur, toe hy vier wedrenne vir die span gewen het en 'n loopbaanbeste tweede plek in die Bestuurderskampioenskap behaal het, met 77 kampioenskapspunte. Die jaar is egter gekenmerk deur kontroversie toe Ferrari-spanbevele vereis het dat Barrichello die agtervolgende Schumacher moes toelaat om hom op die laaste pylvak van die Oostenrykse Grand Prix verby te steek om die oorwinning te behaal.[11] Schumacher het podiumplekke met Barrichello tydens die podiumseremonie omgeruil en Barrichello die wennerstrofee gegee.[12] Die jaers is beboet vir die ontwrigting van die podiumprotokol en Ferrari se blatante spanbevele het daartoe gelei dat die FIA spanbevele vanaf 2003 verbied het.[13][14]
Barrichello het die 2003-seisoen in die vierde plek afgesluit, met 65 punte, insluitend oorwinnings by Silverstone en Suzuka, en het weer 'n deurslaggewende rol gespeel om Schumacher en Ferrari te help om die bestuurders- en vervaardigerskampioenskappe te wen. In die 2004-seisoen het Barrichello in slegs sewe van die eerste dertien wedrenne tweede agter Schumacher geëindig, maar hy het beide die 2004 Italiaanse Grand Prix en die 2004 Chinese Grand Prix gewen om die tweede plek in die kampioenskap in te neem, en die jaar met 114 punte en 14 podiumplekke afgesluit. Alhoewel Barrichello goeie renmotors gehad het gedurende sy Ferrari-era, was sy beste resultaat by sy tuiswedren slegs 'n derde plek in 2004. Hy kon nie daarin slaag om elf van die negentien Brasiliaanse Grands Prix waaraan hy deelgeneem het, te voltooi nie.
In die 2005-seisoen het Ferrari nie die pas van vorige jare gehad nie as gevolg van die verandering van bandreëls.[15] Ferrari het Bridgestone-bande gebruik, wat minder effektief was as dié van hul mededingers op Michelins.[16][17] Barrichello se beste resultate hierdie seisoen was twee tweede plekke in Melbourne en toe by die Verenigde State Grand Prix in Indianapolis, toe al die Michelin-renmotors ná die formasierondte onttrek het, met slegs ses motors wat in die wedren oorgebly het.[18] Hy het die seisoen in die agtste plek in die bestuurdersranglys afgesluit met 38 punte, sy swakste seisoen met Ferrari.
In 'n onderhoud met Felipe Massa in Augustus 2022, het Massa gesê dat Barrichello 'n kontrak met Ferrari gehad het tot in 2006, waarna hy vir die 2007-seisoen deur Kimi Räikkönen vervang sou word. Maar vroeg in 2005 het Honda hom genader om vir hulle te ry, en ontevrede met die behandeling wat Ferrari hom gegee het, het hulle besluit om die span te vra om sy kontrak in 2005 te beëindig. Hy is dus deur Massa vir die 2006-seisoen vervang. [19]
Honda (2006–2008)
In Augustus 2005 is aangekondig dat hy Ferrari aan die einde van die jaar sou verlaat om by Honda aan te sluit.[20] Barrichello se gelukkige nommer is "11", die nommer wat hy op sy kart gehad het toe hy sy eerste wedren gewen het. In 2006 het sy nuwe spanmaat Jenson Button aan Barrichello die nommer vir sy motor uit welwillendheid gegee. Barrichello is aanvanklik deur Button oortref en het beweer dat die motor nie by sy bestuurstyl pas nie, veral nie tydens remming nie. Na wysigings aan die motor was hy meer mededingend gewees. In Monaco het hy amper sy eerste podiumplek saam met die span behaal, maar toe is hy 'n deurrystraf opgele vir 'n spoedoortreding in die kuipelaan en het hy vierde geëindig. Alhoewel hy 'n podiumplek verloor het, was dit die beste resultaat by die Monaco Grand Prix vir Honda (as span) of enige Japannese span. Met die doel om liefdadigheidsfondse vir die Brasiliaanse kinders in te samel, het Barrichello vir die wedren helmkleure uitgeruil met Tony Kanaan, 'n Brasiliaanse Indy Car- bestuurder en een van sy beste vriende; en in dieselfde naweek het Kanaan in die 2006 Indianapolis 500- wedren gejaag met Barrichello se helmkleur. Barrichello het derde gekwalifiseer vir die Chinese Grand Prix, voor Schumacher en Räikkönen. Hy het die seisoen sewende in die bestuurdersranglys afgesluit met 30 punte, 26 agter Button.
Barrichello het geen punte gedurende die 2007-seisoen aangeteken nie ('n ongekende feit in sy loopbaan), as gevolg van die Honda RA107 se gebrek aan spoed. Ten spyte daarvan dat hy slegs twee keer uitgeval het, was 'n negende plek in die Britse Grand Prix sy beste resultaat van die seisoen en hy het slegs een keer in die top 10 gekwalifiseer.
Ten spyte hiervan het Honda op 19 Julie 2007 bevestig dat Barrichello vir die 2008-seisoen as 'n renjaer by die span sou aanbly.[21] Dit het hom die geleentheid gegee om aan die vyf wedrenne deel te neem wat hy nodig gehad het om Riccardo Patrese se rekord te breek vir die bestuurder wat in die meeste Grands Prix-wedrenne weggespring het, 'n rekord wat vir 14 jaar gestaan het.
In die eerste wedren van die 2008-seisoen het Barrichello tiende gekwalifiseer, voor Button. Hy het sesde geëindig, maar is gediskwalifiseer omdat hy 'n rooi lig by die kuipeuitgang geïgnoreer het. Hy het ook 'n stop-en-ry-straf tydens die wedren ontvang omdat hy die kuipe binnegegaan het terwyl dit tydens 'n veiligheidsmotorperiode gesluit was. In Maleisië het ratkasprobleme sy prestasie belemmer en hy het 13de geëindig. In Bahrein het hy weer buite die punte geëindig.
Die Turkse Grand Prix was Barrichello se 257ste Grand Prix, wat Patrese se rekord van 256 Grand Prix-wedrenne verbeter het en hy die mees ervare jaer in F1-geskiedenis geword het. Die spesifieke Grand Prix waar hy hierdie rekord gebreek het, is betwis, aangesien hy tegnies nie sommige wedrenne, soos die Spaanse Grand Prix van 2002, begin het nie, maar Barrichello en Honda het Turkye gekies as die plek van die amptelike vieringe.[22]
In Monaco het hy sy eerste punte sedert 2006 aangeteken en in Kanada het hy agtereenvolgende punte aangeteken en 7de geëindig nadat hy in die 9de posisie weggespring het. Hy het in sommige rondtes voorgeloop as gevolg van die ontplooiing van die veiligheidsmotor, maar teen die einde van die wedren teruggeval in die orde. By Magny-Cours in Frankryk het Barrichello nie sy vertoning van die vorige twee wedrenne herhaal nie en in die 17de plek gekwalifiseer. Na 'n ratkasverandering het hy tot 20ste geval. In die wedren het hy 14de geëindig.
By Silverstone, wat hy as sy tweede tuiste beskou, het hy 16de gekwalifiseer en Button verbygesteek. Met swaar reën op die wedrendag, deur goeie gebruik van 'n uiters nat bande, het hy 3de geëindig en sy eerste podiumplek sedert 2005 behaal. In Duitsland het 'n botsing met David Coulthard egter sy hoop op punte beëindig. In Hongarye is hy deur die leier oorgeslaan en het hy dieselfde vertoning in Valencia herhaal. In België het hy 16de gekwalifiseer, maar moes weens 'n ratkasfout onttrek. Op 'n nat Monza was hy tweede vinnigste in Vrydag se oefening en het hy vanaf 16de op die rooster weggespring. Hy het daarin geslaag om tot 9de te vorder, maar as gevolg van die gebruik van die verkeerde tipe bande in sy tweede kuipestop het hy 17de geëindig. By die heel eerste nagren in Singapoer was hy in 'n goeie posisie om punte aan te teken nadat hy die kuipe binnegegaan het net voordat die kuipelaan vir die veiligheidsmotor-periode gesluit het, maar kort daarna het sy enjin onklaar geraak en hy moes onttrek. In Japan het hy vanaf 17de op die wegspringrooster begin, maar het daarin geslaag om teen die einde van die wedren tot 13de te vorder. In China het hy daarin geslaag om vir die eerste keer in tien wedrenne tot K2 te vorder, en sou 14de weggespring het. Maar nadat Mark Webber sy tienplek-straf vir 'n enjinverandering bygevoeg is, is hy na die 13de plek opgeskuif. Op die wedrendag het hy 'n goeie begin gehad en vroeg in die wedren tot 10de opgeskuif en 'n sterk middelposisie deur die hele wedren beklee en 11de geëindig, vyf plekke voor Button, wat die hele naweek gesukkel het.
Op 5 Desember 2008 het Honda aangekondig dat hulle F1 verlaat weens die ekonomiese krisis. Dit het gelei tot maande van onsekerheid oor of 'n koper gevind kon word, en of hulle Barrichello as renjaer sou behou.
Remove ads
Volledige Formule Een-uitslae
(Renne in vetdruk dui voorste wegspringplek aan) (Renne in skuinsdruk is vinnigste rondte)
† Barrichello kon nie die Grand Prix voltooi nie, maar is geklassifiseer omrede hy meer as 90% van die renafstand afgelê het.
Remove ads
Verwysings
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads