Барташ Монтаўтавіч

Барташ Монтаўтавіч (? — па 1486) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, староста пуньскі (1469), дубніцкі і майшагольскі (1477), бельскі (1482—1486).

Барташ Монтаўтавіч
лац. Bartaš Montaŭtavič

Герб «Тапор»
Асабістыя зьвесткі
Памёр	не раней за 1486[1]
Род	Монтаўты
Бацькі	Аляксандар Монтаўт
Дзеці	Станіслаў, Барбара

Вотчынныя ўладаньні знаходзіліся ў Салечніках.

Імя

Асноўныя артыкулы: Імёны ліцьвінаў і Монтаўт

Імя Барташ ёсьць вытворным ад імя Барталамей (апроч славянскіх формаў, гістарычна таксама адзначаецца германская — Bartosch)^[2].

Формы імя ў гістарычных крыніцах: Бартошу Монътовтовичу чоловекъ (Бартош Монътовтович^[3]; 1440—1449 гады)^[4], Бартош Монтовтович наместник моишакголский и дубенский (27 лютага 1477 году)^[5], Бартошъ Монътовътовичъ (25 жніўня 1484 году)^[6], панъ Бартошъ Монтовътовичъ (22 кастрычніка 1503 году^[7], 11 верасьня 1504 году^[8]), Bartosch Mantholtowicz, Bartholomeus, Bartusch^[3], Bartesch von der Solcze^[9].

Біяграфія

Зь літоўскага баярскага роду, сын Аляксандра Монтаўта. Меў братоў Міхайлу, Яна Таўцівіла і Конрада.

Упершыню ўпамінаецца ў 1440 годзе ў наданьні яго бацькі віленскім францішканам. У 1453 год за часамі канфлікту з палякамі паехаў ад літоўскіх паноў да вялікага магістру. У 1469 годзе быў старостам пуньскім, у 1477 годзе — дубніцкім і майшагольскім, у 1482—1486 гадох — бельскім.

Двойчы браў шлюб, другой жонкай была Юльляна Духна з Храптовічаў. Ад першай жонкі меў сына Станіслава і дачку Барбару. З другой жонкай удачарыў дачку яе брата Алену.

13 жніўня 1499 году яго жонка Юльляна ў сваім тэстамэнце запісала асноўную частку сваёй маймасьці прыёмнай дачцэ Алене, якая мусіла захоўваць памяць пра яе і яе блізкіх. Хацела, каб яе пахавалі ў Віленскім францішканскім касьцёле'^[9].