Віталь Лісаковіч
беларускі футбаліст From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Віталь Лісаковіч (нарадзіўся 8 лютага 1998 году) — беларускі футбаліст, нападнік расейскага клюбу «Балтыка».
Remove ads
Кар’ера
Клюбная
Выхаванец узьдзенскага футболу, у 2011 годзе трапіў у салігорскі «Шахцёр». У сэзоне 2014 году быў заяўлены за ўзьдзенскі клюб Другой лігі «Беліта-Вітэкс», аднак гэтак і не згуляў за яго, вярнуўшыся ў дубль салігорскага «Шахцёру». Разглядаўся як асноўны гулец дублю, але ў пачатку 2015 году атрымаў траўму ў матчы за юнацкую зборную, празь якую прапусьціў большую частку сэзону. Перад сэзонам 2016 году стаў трэнавацца разам з асноўнай камандай «Шахцёра». 15 сакавіка 2016 году дэбютаваў за клюб у афіцыйным матчы, выйшаўшы на замену ў матчы за Супэркубак Беларусі супраць барысаўскага БАТЭ (1:2). Пазьней стаў трывала зьяўляцца ў асноўнай камандзе салігорцаў, нярэдка ў стартавым складзе. 29 красавіка 2016 году зарабіў свой першы гол у Найвышэйшай лізе, ужо праз хвіліну пасьля выхаду на зьмену, улучыўшы мяч у браму наваполацкага «Нафтану». У траўні 2016 году атрымаў чарговае пашкоджаньне, вярнуўшы ў табар толькі ў верасьні. Пачатак сезону 2017 году прапусьціў праз траўмы, але ўжо ў траўні замацаваўся ў пачатковым складзе салігорцаў. У верасьні праз траўмы страціў месца ў аснове, стаўшы толькі зрэдку выходзіць на зьмены. Усяго ў сэзоне 2017 году паклаў на свой рахунак 8 галоў (6 у чэмпіянаце Беларсі і 2 у Кубку).
У студзені 2018 году аддадзены ў арэнду заграбскаму «Дынама» да канца сэзону 2017—2018 гадоў[5]. У чэрвені 2018 году вярнуўся ў «Шахцёр» з арэнды[6]. У студзені 2019 году аддадзены ў арэнду харвацкаму клюбу «Рудэш» да 30 чэрвеня 2019 году[7]. У ліпені 2019 году аддадзены ў арэнду харвацкаму клюбу «Вараждзін» да 30 чэрвеня 2020 году[8].
У лютым 2020 году арэнда датэрмінова была скасаваная, і нападнік вярнуўся ў «Шахцёр»[9], дзе ў першай палове 2020 году быў асноўным нападнікам. У жніўні 2020 году перайшоў у маскавіцкі «Лякаматыў»[10]. Часта зьяўляўся ў аснове чыгуначнікаў, аднак ня меў трывалага месца ў стартавым складзе. Нярэдка выходзіў на замену. У студзені 2022 году стаў гульцом казанскага «Рубіна», падпісаўшы кантракт на 3,5 гады[11]. Паводле вынікаў сэзону 2021—2022 гадоў «Рубін» страціў месца ў Прэм’ер-лізе, аднак Віталь застаўся ў камандзе і на наступны сэзон дапамог ёй вярнуцца ў элітны дывізіён. У сэзоне 2023—2024 гадоў быў выцесьнены зь першага складу, пасьля чаго ў студзені 2024 году быў накіраваны ў арэнду ў калінінградзкую «Балтыку»[12]. Па вяртаньні з арэнды гулец ня браў удзелу ў матчах казанскага клюбу. У выніку ў верасьні футбаліст вярнуўся ў «Балтыку», склаўшы паўнавартасны трохгадовы кантракт[13]. Паводле зьвестак, гулец стаў самым высокааплатным футбалістам расейскай Першай лігі[14].
Міжнародная
Выступаў за юнацкую зборную ў кваліфікацыйным раўндзе чэмпіянату Эўропы ўвосень 2014 году. 26 сакавіка 2016 году дэбютаваў у складзе моладзевай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць зборнай Польшчы. 10 кастрычніка 2019 году дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі ў адборачным матчы чэмпіянату Эўропы супраць зборнай Эстоніі, выйшаўшы на замену ў канцы сустрэчы.
Remove ads
Дасягненьні
«Шахцёр»:
- Срэбны прызэр чэмпіянату Беларусі па футболе: 2016, 2018
- Бронзавы прызэр чэмпіянату Беларусі па футболе: 2017
«Лякаматыў»:
- Уладальнік Кубка Расеі: 2021
Статыстыка
Крыніцы
Вонкавыя спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads