Лугавая Вірня

Лугава́я Ві́рня^[1] — вёска ў Жлобінскім раёне Гомельскай вобласьці Беларусі.

Лугавая Вірня
трансьліт. Luhavaja Virnia
Першыя згадкі:	ХІХ стагодзьдзе
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Жлобінскі
Сельсавет:	Сьвятоўскі
Насельніцтва
колькасьць:	▼ 224 чал. (2004)
нацыянальны склад:	беларусы
колькасьць двароў:	105 (2004)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2334
Паштовы індэкс:	247209
Нумарны знак:	3
Геаграфічныя каардынаты:	52°54′3″ пн. ш. 30°8′15″ у. д.
Лугавая Вірня на мапе Беларусі ± Лугавая Вірня Лугавая Вірня

На 2022 год уваходзіла ў Сьвятоўскі сельсавет. Месьцілася за 6 км на ўсход ад Жлобіна і чыгуначнай станцыі Жлобін на лініі Бабруйск—Гомель, а таксама на 92 км на поўнач ад Гомля. На ўсходзе межавала зь лесам. На поўдні пралягаў мэліярацыйны канал. Побач праходзіла аўтадарога Бабруйск—Гомель. На 2004 год знаходзілася ў складзе «Бабоўскага» саўгасу. Дзейнічалі малочны завод і акушэрска-фэльчарскі пункт. Пляніроўка складалася зь 2-х крывалеінейных і шчыльна між сабой пастаўленых вуліцаў, блізкіх да шыротнай араентацыі. Двухбаковая забудова пераважна складалася з драўляных сядзібаў^[2].

Насельніцтва

• ХІХ стагодзьдзе: 1885 год — 149 жыхароў і 35 двароў, 1897 год — 314 жыхароў і 55 двароў;
• ХХ стагодзьдзе: 1909 год — 351 жыхароў і 58 двароў, 1925 год — 100 двароў, 1940 год — 558 жыхароў і 131 двор, 1959 год — 489 жыхароў;
• ХХІ стагодзьдзе: 2004 год — 244 жыхары і 105 гаспадарак^[2].

Мінуўшчына

У ХІХ стагодзьдзі Лугавая Вірня ўпершыню згадвалася ў пісьмовых крыніцах у якасьці вёскі Стараруднянскай воласьці Рагачоўскага павету Магілёўскай губэрні. Праз Лугавую Вірню праходзіла паштовая дарога з Гомля ў Жлобін. У 1850 годзе запрацавала сукнавальня. У 1880 годзе заснавалі хлебазапасную краму і царкву Пакрова Багародзіцы. У 1886 годзе адчынілі царкоўна-прыходзкую школу. Паводле перапісу насельніцтва 1897 году ў Лугавой Вірні дзейнічалі вадзяны млын і заезны дом. У чэрвені 1905 году вяскоўцы не дапусьцілі станавога прыстава да апісаньня сваёй маёмасьці на карысьць памешчыцы Башмачэнкавай у ходзе рэвалюцыі 1905—1907 гадоў. На 1909 год Лугавая Вірня налічвала 630 дзесяцінаў зямлі. 25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Лугавая Вірня абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году вёска абвяшчалася часткай Беларускай ССР. 26 красавіка 1919 году трапіла ў склад Гомельскай губэрні Расейскай СФСР. У сакавіку 1924 году ў ходзе ўзбуйненьня Беларускай ССР яе вярнулі ў склад БССР. Ад 17 ліпеня 1924 году ў складзе Рагачоўскага раёну Бабруйскай акругі. 20 жніўня 1924 году ўвашла ў Бабоўскі сельсавет. У 1929 годзе стварылі калектыўную гаспадарку «Лугавая кветка»^[2]. Ад 20 лютага 1938 году ў Гомельскай вобласьці.

Пры канцы лютага 1944 году нямецкія захопнікі сагналі ўсіх вяскоўцаў Лугавой Вірні ў стацыянарны лягер у Жлобіне. Затым у таварных вагонах цягніка давезьлі да чыгуначнай станцыі Халоднікі (цяпер Каленкавіцкі раён), адкуль пешшу гналі 20 км па ральлі і балоце ў Азарыцкія лягеры сьмерці (тагачасны Даманавіцкі раён)^[3]. 24 лютага 1944 году Чырвоная армія заняла Лугавую Вірню, а ў ліпені расьмясьціла ў вёсцы палявы шпіталь. За час Нямецка-савецкай вайны 1941—1945 гадоў нямецкія захопнікі забілі 67 вяскоўцаў і спалілі 48 двароў. Яшчэ 85 вяскоўцаў загінула на фронце^[2].

17 жніўня 1962 году Лугавую Вірню перадалі ў Шапілаўскі сельсавет^[4]. 4 студзеня 2002 году Гомельскі абласны Савет дэпутатаў ухваліў Рашэньне № 145 «Аб зьмяненьні межаў Шапілаўскага і Сьвятоўскага сельскіх Саветаў дэпутатаў Жлобінскага раёну», паводле якога Лугавую Вірню перадалі ў Сьвятоўскі сельсавет.