Мікашэвічы

Мікашэ́вічы — места ў Беларусі, на рацэ Валхве. Уваходзяць у склад Лунінецкага раёну Берасьцейскай вобласьці. Насельніцтва на 2018 год — 12 665 чалавек^[1]. Знаходзяцца за 54 км ад Лунінцу, за 282 км ад Берасьця. Чыгуначная станцыя на лініі Лунінец — Каленкавічы. Рачны порт на Мікашэвіцкім канале.

Мікашэвічы лац. Mikaševičy
Герб Мікашэвічаў Сьцяг Мікашэвічаў
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Берасьцейская
Раён:	Лунінецкі
Вышыня:	128 м н. у. м.
Насельніцтва:	12 665 чал. (2018)[1]
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1647
Паштовы індэкс:	225687
СААТА:	1247510000
Нумарны знак:	1
Геаграфічныя каардынаты:	52°13′0″ пн. ш. 27°28′0″ у. д.
Мікашэвічы на мапе Беларусі ± Мікашэвічы Мікашэвічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўпамін пра Мікашэвічы як сяло маёнтку Леніна Слуцкага княства датуецца 1785 годам. У гэты час яны налічвалі 3 двары і знаходзіліся ў валоданьні князёў Радзівілаў^[2].

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Мікашэвічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Ленінскай воласьці Мазырскага павету Менскай губэрні^[3].

У 1880-я гады з пракладкай Палескіх чыгунак у Мікашэвічах пачала працаваць чыгуначная станцыя, неўзабаве паселішча стала мястэчкам. У пачатку XX ст. зямянін Агаркаў збудаваў у Мікашэвічах фанэрны завод дзеля перапрацоўкі драўніны, які здаў у арэнду Чуднеру; апошні пачаў узводзіць будынкі з чырвонай цэглы (цяперашнія дзіцячы садок, школьныя майстэрні).

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Мікашэвічы занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Мікашэвічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР.

Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Мікашэвічы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Лунінецкім павеце Палескага ваяводзтва.

У 1939 годзе Мікашэвічы ўвайшлі ў БССР, дзе ў студзені 1940 году атрымалі афіцыйны статус працоўнага пасёлку і сталі цэнтрам сельсавету Ленінскага раёну Берасьцейскай вобласьці. У Другую сусьветную вайну зь ліпеня 1941 да 9 ліпеня 1944 году мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.

З 8 чэрвеня 1950 да 20 студзеня 1960 году Мікашэвічы былі цэнтрам раёну. 25 жніўня 2005 году яны атрымалі афіцыйны статус гораду раённага падпарадкаваньня.

• Мястэчка на старых здымках
• 
  Чыгуначная станцыя, 1925 г.
• 
  Касьцёл, 1930-я гг.
• 
  Інтэр’ер касьцёла, 1942 г.
• 
  Фабрыка, 1935 г.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XX стагодзьдзе: 1996 год — 12 777 чал.; 1998 год — 14,7 тыс. чал.^[4]
• XXI стагодзьдзе: 2006 год — 13,8 тыс. чал.; 2008 год — 13,9 тыс. чал.; 2009 год — 13 016 чал.^[5] (перапіс); 2015 год — 12 855 чал.^[6]; 2016 год — 12 759 чал.^[7]; 2017 год — 12 693 чал.^[8]; 2018 год — 12 665 чал.^[1]

Адукацыя

У Мікашэвічах працуюць 3 школы і гімназія, 4 дзіцячыя дашкольныя ўстановы, філія цэнтру дзіцячай творчасьці, навучальна-вытворчы камбінат.

Культура

У месьце дзеюць 2 бібліятэкі, Палац культуры і музычная школа.

Спорт

Заняткі спортам адбываюцца на мескім стадыёне, дзее аўтамабільная школа «ДТСААФ», аддзелы дзіцяча-юнацкай спартовай школы.

Футбольны клюб «Граніт» гуляе ў першай лізе чэмпіянату Беларусі.

Эканоміка

Прадпрыемствы будаўнічых матэрыялаў — РУВП «Граніт» і «Спэцжалезабэтон», харчовай прамысловасьці.

Турыстычная інфармацыя

Інфраструктура

Побач зь Мікашэвічамі знаходзіцца маляўнічы гранітны кар’ер. Спыніцца можна ў мескай гасьцініцы.

Славутасьці

• Гаспадарчая пабудова (пачатак XX ст.; цяпер у будынку дзее рымска-каталіцкая капліца)
• Касьцёл Маці Божай Каралевы (1936; цяпер у перабудаваным выглядзе выкарыстоўваецца як царква Сьвятога Яна Прадцечы Беларускага экзархату Маскоўскага патрыярхату)
• Школа (1904)