Падбярэзьзе (Барысаўскі раён)

Падбярэ́зьзе^[2] — вёска ў Барысаўскім раёне Менскай вобласьці, за 4 км на поўдзень ад Кішчынай Слабады, за 12 км на поўнач ад Барысава^[3]. Знаходзіцца за 83 км ад Менску. Падбярэзьзе ўваходзіць у склад Прыгараднага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Падбярэзьзе.

Падбярэзьзе
трансьліт. Padbiareźzie
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Барысаўскі
Сельсавет:	Прыгарадны
Вышыня:	200 м н. у. м.
Насельніцтва:	134 чал. (2009)[1]
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 177
Паштовы індэкс:	222515
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	54°20′44.02″ пн. ш. 28°28′17.00″ у. д.
Падбярэзьзе на мапе Беларусі ± Падбярэзьзе Падбярэзьзе

Гісторыя

У 1858 годзе вёска, 32 жыхары, у Бытчанскй воласьці Барысаўскага павету Менскай губэрні. У 1897 годзе вёска (22 двары, 165 жыхароў) і аднайменны хутар (2 двары, 15 жыхароў). У 1908 годзе адкрытая земская школа. У 1917 годзе ў вёсцы 33 двары, 221 жыхар, на хутары 2 двары, 21 жыхар. Хутар цяпер уваходзіць у межы вёскі Падбярэзьзе. Зь лютага да сьнежня 1918 году на тэрыторыі, акупаванай войскамі кайзэраўскай Нямеччыны, ад жніўня 1919 г. да мая 1920 г. — польскімі войскамі. Ад 1 студзеня 1919 году ў БССР, ад лютага — у Літ.-Бел. ССР, ад 31 ліпеня 1920 году ў БССР. На базе земскай школы была створаная працоўная школа 1-й ступені, у якой у 1924 годзе вучыліся 54 хлопчыкі і дзяўчынкі. Ад 20 жніўня 1924 году ў Жыцькаўскім, ад 1926 году ў Кішчанаслабадзкім сельсаветах Барысаўскага раёну Барысаўскай, ад 9 чэрвеня 1927 году да 26 ліпеня 1930 году — Менскай акруг, ад 20 лютага 1938 г. Менскай вобласьці. Паводле перапісу 1926 году, 46 двароў, 257 жыхароў. У 1930 годзе арганізаваны калгас «Праца». З пачатку ліпеня 1941 году да 29 чэрвеня 1944 году акупаваная нямецкімі захопнікамі. Падчас вайны 20 жыхароў былі вывезеныя ў Нямеччыну на прымусовыя працы^[3], 8 жыхароў загінулі на фронце, чацьвёра прапалі бязь вестак. На вясковых могілках пахаваныя 2 партызаны, якія зягінулі 8 красавіка 1944 году ў баі з карнікамі — Іван Лемашаў (Лемеш, 1918—1944) і Канстанцін Усьцін (Усьцінаў, 1918—1944)^[4]. Паводле розных зьвестак, напрацягу вайны ад 7^[3] да 9^[4] жыхароў вёскі былі забітыя. У 1960 годзе ў вёсцы налічвалася 312 жыхароў. У 1988 годзе 62 гаспадаркі, 124 жыхары. Галоўная амаль шыротная вуліца арыентаваная перпендыкулярна да шашы. Яе перакрыжоўваюць 2 мэрыдыянальныя вуліцы. На заходняй ускраіне — гаспадарчы сэктар.

30 кастрычніка 2009 году разам зь іншымі населенымі пунктамі ліквідаванага Кішчынаслабадзкога сельсавету перададзеная ў склад Прыгараднага сельсавету^[5].

Насельніцтва

• 2009 год — 134 жыхары^[1]
• 2008 год — 131 жыхар, 46 двароў^[3]
• 1999 год — 134 жыхары

Інфармацыя для турыстаў

Рэльеф раўнінны, на ўсходзе мяжуе зь лесам. Транспартныя сувязі па шашы Кішчына Слабада — Барысаў, якая праходзіць побач зь вёскай^[3]. Ёсьць крама. Жылая забудова драўляная, сядзібнага тыпу^[3].

Страчаная спадчына

• Капліца Сьв. Дзьмітрыя
• Сядзіба Радзівілаў