Сяргей Ігнатовіч
беларускі футбаліст From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Сяргей Ігнатовіч (нарадзіўся 29 чэрвеня 1992 году) — беларускі футбаліст, брамнік казаскага «Жэнісу» і нацыянальнай зборнай Беларусі.
Remove ads
Кар’ера
Клюбная
Выхаванец СДЮШАР менскага «Дынама», з 2009 года пачаў гуляць за дубль менчукоў. Першую палову сэзону 2012 году правёў у арэндзе ў «Бярозе-2010». Улетку 2012 году вярнуўся ў «Дынама», дзе гуляў за дубль, але нярэдка зьяўляўся на лаве запасных асноўнага складу. 26 верасьня 2012 году дэбютаваў за асноўную каманду «Дынама», выйшаўшы на замену на 67-й хвіліне ў кубкавым матчы супраць пінскай «Хвалі» (5:0). Сэзон 2013 годк зноў правёў у арэндзе ў «Бярозе-2010». У 20 матчах прапусьціў усяго 19 галоў, чым дапамог «Бярозе-2010» заняць выніковае 5-е месца ў Першай лізе. У пачатку сэзону 2014 году вярнуўся ў асноўную каманду «Дынама» і замацаваўся ў якасьці другога брамніка. 24 жніўня 2014 году дэбютаваў у Найвышэйшай лізе чэмпіянату Беларусі, адгуляўшы увесь матч супраць «Слуцку» (0:0). У далейшым стаў трывала зьяўляцца ў стартавым складзе сталічнага клюбу, чаргуючыся з Аляксандрам Гутарам.
У сэзоне 2015 году Гутар замацаваўся ў асноўным складзе, а Ігнатовіч застаўся другім брамнікам каманды. У чэрвені 2016 году, пасьля пераходу Гутара ў расейскі «Арэнбург», стаў гульцом пачатковага складу. У пачатку 2017 году, пасьля няўдалай гульні ў першым матчы сэзона (2:2 супраць берасьцейскага «Дынама» ў Кубку Беларусі) саступіў месца ў аснове Андрэю Клімовічу, аднак у ліпені зноў стаў зьяўляцца ў стартавым складзе. У верасьні 2017 году падоўжыў супрацу з дынамаўцамі да канца 2019 году[5]. Канец сэзона 2017 году прапусьціў праз траўму. У сэзоне 2018 году быў другім брамнікам пасьля Андрэя Гарбунова, а ў 2019 годзе — другім брамнікам пасьля Максіма Плотнікава. Толькі ў кастрычніку і лістападзе ў сувязі з траўмай Плотнікава займаў месца ў браме асноўнай каманды. У лістападзе 2019 году па заканчэньні кантракта пакінуў менскі клюб[6].
У студзені 2020 года пачаў трэнавацца зь берасьцейскім «Дынама» і неўзабаве склаў зь ім угоду[7]. У сэзоне 2020 году рэгулярна зьяўляўся на полі, чаргуючыся ў складзе з Паўлам Паўлючэнкам. У студзені 2021 году далучыўся да «Менска» і ў лютым афіцыйна падпісаў пагадненьне з клюбам[8]. Пачынаў сэзон асноўным брамнікам, але хутка атрымаў траўму і больш на полі не зьяўляўся. У сьнежні 2021 году па заканчэньні кантракту пакінуў сталічны клюб[9].
У красавіку 2022 году стаў гульцом «Іслачы»[10]. Замацаваўся ў якасьці асноўнага брамніка каманды. У сьнежні 2022 году па заканчэньні кантракта пакінуў клюб[11]. У студзені 2023 году падпісаў кантракт з салігорскім «Шахцёрам»[12], дзе стаў асноўным брамнікам. Паводле вынікаў сэзону 2023 году быў прызнаны найлепшым брамнікам чэмпіянату Беларусі[13]. Улетку 2024 году пакінуў салігорскі клюб і далучыўся да дзейнага чэмпіёна Казахстану клюбу «Ардабасы»[14]. Па заканчэньні сэзону ў канцы году брамнік стаў вольным агентам, пасьля чаго далучыўся да іншага клюбу з Казахстану — «Жэнісу»[15].
Міжнародная
13 лістапада 2017 году дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі ў таварыскім матчы супраць зборнай Грузіі.
Remove ads
Дасягненьні
- Срэбны прызэр чэмпіянату Беларусі: 2014, 2015, 2017
- Бронзавы прызэр чэмпіянату Беларусі: 2016, 2018
- Уладальнік Супэркубка Беларусі: 2020, 2023
- У сьпісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі: 2017, 2023
Статыстыка
Крыніцы
Вонкавыя спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads