Вязок (Брагінскі раён)

Вязо́к^[1] — былая вёска ў Буркоўскім сельсавеце Брагінскага раёну Гомельскай вобласьці. Ліквідавана 20 жніўня 2008 году^[2].

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Вязок (неадназначнасьць).

Вязок лац. Viazok
Дата заснаваньня:	перад 1623 годам
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Брагінскі
Сельсавет:	Буркоўскі
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2344
Паштовы індэкс:	247635
СААТА:	3203846021
Нумарны знак:	3
Геаграфічныя каардынаты:	51°46′40″ пн. ш. 30°5′49″ у. д.
Вязок на мапе Беларусі ± Вязок Вязок

Гісторыя

Карона Каралеўства Польскага

Герб Боньча роду Харлінскіх

Ці не найраней паселішча згаданае ў судовым дэкрэце ад 7 чэрвеня 1623 году^[a], у якім удава Гальшка Харлінская абвінавачвала паноў Станіслава, Юрыя і астатніх Харлінскіх, родных братоў і сваякоў мужа Мікалая, за гвалтоўны наезд на замак і вёску Астраглядавічы, мястэчка Новы Харленж (Хвойнікі), вёскі Хвойнікі, Вязок (Wiunzek), Плоскае, Варацец, Лаханію^[b][4].

Пра futor Wezok з 4 дымамі (×6 — каля 24 жыхароў), прыналежны да włości Choynickiej^[c] князя Канстанціна Яна Шуйскага, харунжага берасьцейскага, згадана ў люстрацыі падымнага падатку Оўруцкага павету Кіеўскага ваяводзтва Кароны Польскай 1683 года. Якая сума зь яго выплачвалася ня ўказана^[5].

Згодна з тарыфам падымнага падатку 1754 года, з 15 двароў (каля 90 жыхароў) хутара Wiazek Хвойніцкага маёнтку «do grodu» (Оўруцкага замку) выплачваліся 2 злотых і 9 з паловай грошаў, «na milicję» (на вайсковыя патрэбы павету і ваяводзтва) 9 злотых і 8 грошаў^[6].

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Вязок на схематычным пляне Рэчыцкага павету 1800 г.

Пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Вязок — у межах Рэчыцкай акругі Чарнігаўскага намесьніцтва (губэрні), з 1796 года ў складзе тэрытарыяльна ўпарадкаванага Рэчыцкага павету Маларасейскай, а з 29 жніўня 1797 года Менскай губэрні Расейскай імпэрыі^[7]. Паводле расейскай рэвізіі 1795 года 22 двары вёскі Вязок з 103 душамі мужчынскага і 86 жаночага полу сялянаў трымаў у трохгадовай «арэнднай пасэсіі» ад дзедзічнай іх уладальніцы пані Людвікі з князёў Шуйскіх Прозар шамбялян Ян Ястржэмбскі^[8].

Найноўшы час

Рудакоў, Астрагдяды, Вязок на мапе 1924-1926 гг.

9 лютага 1918 года, яшчэ да падпісаньня Берасьцейскага міру з бальшавіцкай Расеяй (3 сакавіка), Нямеччына перадала паўднёвую частку Беларусі Украінскай Народнай Рэспубліцы. У адказ на гэта, 9 сакавіка Другой Устаўной граматай тэрыторыя абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Вязок у складзе Мікуліцкай воласьці Рэчыцкага павету, аднак, апынулася ў часова створанай 15 чэрвеня Палескай губэрні з цэнтрам у Рэчыцы, з кастрычніка — у Мазыры. З 18 траўня тут дзейнічала «варта Украінскай Дзяржавы» гэтмана Паўла Скарападзкага^[9].

1 студзеня 1919 г., згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі, Рэчыцкі павет увайшоў у склад Сацыялістычнай Савецкай Рэспублікі Беларусі, але 16 студзеня разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі быў далучаны да РСФСР.

Заўвагі

1. Не з пачатку XIX ст., як пісаў С. В. Марцэлеў^[3]
2. Яшчэ названыя 17 паселішчаў, акрамя «іншых вёсак і прыселкаў».
3. Тут маецца на ўвазе прыватны маёнтак.