Віганд Альгердавіч

Віганд^[4] або Вігунт (у каталіцтве Аляксандар; каля 1372 — 28 чэрвеня 1392) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, князь кернаўскі і куяўскі.

Віганд Альгердавіч
лац. Vigand Algierdavič / Vihand Alhierdavič

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 1372 28 чэрвеня 1392
Памёр	28 чэрвеня 1392[1] Вільня, Вялікае Княства Літоўскае[1]
Пахаваны	Касьцёл Сьвятых Станіслава і Ўладзіслава
Род	Гедымінавічы і Альгердавічы[1]
Бацькі	Альгерд Ульяна Аляксандраўна[d][2][3]

Атрымаў ва ўдзельнае валоданьне ад свайго брата Ягайлы Кернаў і Чачэрск, у пасаг ад жонкі — Інаўроцлаўскую, Быдгашцкую і Тучнаўскую землі.

Імя

Асноўныя артыкулы: Віганд і Вігунт

Віганд (Wigand) — імя германскага паходжаньня^[5]. Іменная аснова -віг- (-вік-) (імёны ліцьвінаў Вігунт, Вігмонт, Лодвік; германскія імёны Wigunt, Wigmunt, Lodvigus) паходзіць ад гоцкага і германскага wigs 'вайна, бойка'^[6].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Wigand (Wigant)^[7].

Варыянты імя князя ў гістарычных крыніцах: Wigand (31 кастрычніка 1382 году^[8])^[9]; Alexandro vel Vigunth Kiernoviensi (20 лютага 1387 году)^[10]; Nos Allexander alias Wygunth dei gracia dux Kernoviensis (3 траўня 1388 году)^[11]; Alexandro alias Vigunt (25 траўня 1391 году)^[12]; Wigandus (1392 год)^[4]; Allexandri dicti Wigunt (2 лютага 1395 году)^[13]; Вигонтъ (Цьвярскі летапіс)^[14].

Біяграфія

Сын вялікага князя літоўскага Альгерда ад другой шлюбу з Ульлянай Цьвярской, малодшы брат і паплечнік вялікага князя літоўскага Ягайлы.

У 1385 годзе падтрымаў Ягайлу пры падпісаньні ў Крэве уніі паміж Вялікім Княствам Літоўскім і Каралеўствам Польскім. У 1386 годзе разам зь іншымі братамі спадарожнічаў Ягайлу ў час яго паездкі ў Польшчу. 15 лютага 1386 году ў Кракаве разам з Ягайлам прыняў каталіцкі хрост. Ужо ў лютым 1387 году ўпамінаецца як князь кернаўскі.

У час фэўдальнай вайны ў Вялікім Княстве Літоўскам 1389—1392 гадоў паміж Вітаўтам і Скіргайлам падтрымліваў апошняга. У 1390 годзе разам з Скіргайлам пацярпеў паразу ад аб’яднаных сілаў Вітаўта і крыжакоў. У 1391 годзе ачоліў выправу літоўскага войска на Прусію, дзе няўдала аблажыў замак Нойгартэн.

Ажаніўся ў 1390 годзе зь Ядвігай Апольскай, дачкой сылескага князя Ўладзіслава Апольскага.

Памёр у Вільні, спачыў у Віленскай катэдры^[15].