Ілья Аляксандравіч Варламаў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ілья Аляксандравіч Варламаў (нар. 7 студзеня 1984, Масква, РСФСР, СССР) — расійскі грамадскі дзеяч, журналіст, прадпрымальнік і відэаблогер. Стваральнік аўтарскага СМІ на базе блог-платформы Жывы Журнал (пазней — на Teletype)[1]. Заснавальнік рэкламна-дэвелаперскага агенцтва «iCube», сузаснавальнік разам з Максімам Кацам фонду «Гарадскіх праектаў», заснавальнік і кіраўнік фонду захавання культурнай спадчыны «Увага». Вядомы сваімі фотарэпартажамі з акцый палітычнай апазіцыі ў Расіі і ў свеце, а таксама матэрыяламі аб гарадскім асяроддзі ў расійскіх гарадах.
З 2017 года — актыўна вядзе канал на YouTube пад назвай «varlamov», у якім Ілья большасць матэрыялаў прысвячае тэме ўрбаністыкі. Па стане на снежань 2020 года канал мае 2 млн падпісчыкаў і больш 452 млн праглядаў.
Вядомы сваім асвятленнем пратэстаў у Расіі і ва Украіне, а таксама палітычным супрацьстаяннем з уладамі расійскіх гарадоў па пытаннях урбаністычнай тэматыкі.
Больш вядомы ў Беларусі, як аўтар аднайменнага канала YouTube, які шырока асвятляў сітуацыю перад прэзідэнцкімі выбарамі ў Беларусі і наступныя пратэсты ў Беларусі, дзе падтрымаў пратэстуючы народ Беларусі.
Remove ads
Біяграфія
Ілья нарадзіўся і вырас у Маскве. Выпускнік Маскоўскага архітэктурнага інстытута па спецыяльнасці архітэктар на кафедры жылых і грамадскіх будынкаў[2].
У перыяд навучання ў ВНУ арганізаваў кампанію, якая пасля стала групай кампаній iCube з гадавым абаротам 3 млн $[3]. Па сцвярджэнні самога Ільі, менавіта супрацоўнікі гэтай кампаніі з’яўляліся фактычнымі аўтарамі яго дыпломнай працы:
Спачатку мне было лянота рабіць дыплом. І я сабраў архітэктурную студыю, каб яна яго рабіла.
Паводле даных газеты «Ведамасці», у 2002 годзе разам з Арцёмам Гарбачовым стварыў кампанію «Д. В. А. у кубе», якая працавала ў галіне 3D-візуалізацыі.
У жніўні 2009 года сумесна з Дзмітрыем Чыстапрудавым заснаваў[4] фотаагенцтва «28-300», якое спецыялізуецца на камерцыйнай фотаздымцы і продажы фатаграфій.
У 2011 годзе заснаваў антыпрэмію «Шкляны ніт», якая ўручаецца чыноўнікам, занятым уладкаваннем Масквы, за найбольш дурныя або шкоднасныя рашэнні.
У верасні 2011 года запусціў анлайн-СМІ «Рыдус». У чэрвені 2012 абвясціў аб сваім выхадзе з праекта, пасля гэтага ў «Рыдусе» змянілася ўся рэдакцыя.
У красавіку 2012 года, выйграўшы праймерыз «Грамадзянін мэр», арганізаваныя выданнем «Омск палітычны», падаў дакументы ў омскі гарвыбаркам для ўдзелу ў выбарах мэра Омска, якія павінны былі прайсці 17 чэрвеня, аднак не змог сабраць неабходную колькасць подпісаў выбаршчыкаў для вылучэння[5][6].
4 чэрвеня 2012 года сумесна з Максімам Кацам абвясціў аб запуску фонду «Гарадскія праекты»[7].
Актывіст веласіпеднага руху, з 2013 года з’яўляўся сузаснавальнікам кампаніі «Кола-Колца» — афіцыйнага дыстрыбутара веласіпедаў Peugeot, Gitane, Definitive і Puch у Расіі[8]. Выйшаў з праекта ў 2015 годзе.
У 2015 годзе на базе свайго блога ў «Жывым Журнале» заснаваў аўтарскі СМІ Varlamov.ru[1][9].
У 2017 годзе стала вядома[10][11], што Варламаву забаронены ўезд у Украіну тэрмінам на 5 гадоў да 2021 года[12] (у адпаведнасці з адміністрацыйным артыкулам ч. 3 арт. 13 Закона Украіны «Аб прававым статусе замежнікаў і асоб без грамадзянства»), за парушэнне дзяржаўнай мяжы Украіны і наведванне анексаванага Крыма без дазволу ўкраінскіх улад і не праз афіцыйную мяжу з Херсонскай вобласцю, што з пазіцый украінскага заканадаўства расцэньваецца як парушэнне дзяржаўнай мяжы. У Крыме жыве яго бабуля[13].
У 2018 годзе Варламаў далучыўся да фудтэх-праекта экс-кіраўніка сервісу дастаўкі Uber Eats Міхаіла Рэйдэра Bright Kitchen[14]. Праект кіраваў некалькімі канцэпцыямі «рэстаранаў без залаў» — «Ведамасці. Ланч», «Варламаў. Есці», «Кухня 420» і Curry On![15]. Доля Варламава ў Bright Kitchen станам на 2020 год складала 18 %[16]. У 2022 годзе праект быў закрыты[17].
У ліпені 2021 года Варламаў абвясціў пра закрыццё блога ў «Жывым журнале», праект Varlamov.ru будзе працаваць на платформе Teletype[18].
23 сакавіка 2023 года прызнаны Міністэрствам юстыцыі Расіі замежным агентам, за «распаўсюджванне несапраўднай інфармацыі аб прымаемых органамі публічнай улады рашэннях і праводзімай імі палітыцы, а таксама за атрыманне фінансавання з-за мяжы»[19].
Remove ads
Журналісцкая дзейнасць
5 жніўня 2006 года пачаў весці блог у «Жывым Журнале» пад нікам zyalt як фатограф. Пазней блог пашырыўся да аўтарскага СМІ[20] на асобным дамене[9]. На красавік 2018 года ён займае першую пазіцыю ў рэйтынгу «Жывога Журнала»[21]; у сакавіку 2017 года ўваходзіў у дзясятку самых цытуемых крыніц у сацыяльных медыя па версіі «Медыялогіі»[22]. Пры заяўленай наведвальнасці сайта больш за 17 мільёнаў чалавек у год вялікая частка наведвальнікаў прыходзіць з Расіі (74,67 %), Украіны (8,24 %) і ЗША (2,26 %)[23]. Таксама Варламаў вядзе твітэр[24] і відэаблог на YouTube[25].
Ілья Варламаў з’яўляецца сузаснавальнікам кампаніі «Аўтарскія медыя», праз якую прадаецца рэклама ў яго блогу[26]. Цэны на рэкламу апублікаваныя ў адкрытым доступе. У той жа час Варламава абвінавачвалі ў размяшчэнні заказных пастоў у туркменскіх СМІ[27] дэпутат ад «Адзінай Расіі» Уладзімір Бурматаў[28], «Маладая гвардыя Адзінай Расіі»[29], журналіст Алег Кашын[30]. Варламаў заяўляе аб поўнай адсутнасці ў яго блогу платных публікацый без адпаведных метак. У 2016 годзе Варламаў абвясціў узнагароду ў 1 мільён рублёў любому, хто знойдзе на яго сайце джынсу — платную публікацыю без адпаведнай пазнакі[31].
Пратэстныя акцыі ў Расіі
Варламаў рабіў анлайн-фотарэпартажы са шматлікіх палітычных акцый. Упершыню зрабіўшы справаздачу аб «Маршы нязгодных» у 2008 годзе, з тых часоў ён асвятляў «Маршы нязгодных», акцыі «Стратэгіі-31», «Дзень гневу» у 2010 і 2011 гадах[32], мітынгі супраць фальсіфікацый выбараў і іншыя масавыя акцыі[33].
Рэпартаж Варламава з падзей у 2010 годзе на Манежнай плошчы[34], дзе адбывалася масавая акцыя нацыяналістаў, якая перарасла ў сутыкненні з АМАПам і беспарадкі, пасля цытавалі многія СМІ[35][36].
Адным з першых пачаў выкарыстоўваць у сваіх рэпартажах фатаграфіі з беспілотнікаў[37]; так, у яго блогу з’явілася вядомая фатаграфія, якая паказвае масавасць пратэсту супраць фальсіфікацыі выбараў на Балотнай плошчы[38]. Прысутнічаў на пратэстах у Парыжы ў 2018 годзе[39] і Нью-Ёрку ў 2020 годзе[40].
Падзеі ў Кіеве ў 2013—2014 годзе
Варламаў падрабязна асвятляў пратэсты ў Кіеве, асабіста прысутнічаў на месцы падзей і рабіў фотарэпартажы і прамыя эфіры. Ён першапачаткова прыляцеў у Кіеў 26 лістапада 2013 года, з пачаткам пратэстаў, і пасля рэгулярна наведваў горад пры эскалацыі падзей, выпускаючы новыя запісы ў блогу. 23 студзеня 2014 года ў матэрыяле «Вулічныя баі ў Кіеве» падрабязна апісаў сутыкненні пратэстоўцаў з «Беркутам»[41].
Агулам напісаў 29 матэрыялаў пра падзеі ў Кіеве[42]. Фатаграфіі Варламава для ілюстрацыі падзей у Кіеве выкарыстоўвалі расійскія і ўкраінскія СМІ, у прыватнасці ўкраінскі Forbes[43].
Пасля пачатку анексіі Крыма Расіяй напісаў матэрыял «Хто захоплівае Крым?», у якім размясціў фатаграфіі ўзброеных людзей без апазнавальных знакаў, якія захапілі аэрапорт Сімферопаля[44]. Пасля гэтага паста рух «Маладая гвардыя Адзінай Расіі» абвінаваціў яго ў працы на Еўрамайдан[29].
Асвятленне дзейнасці Уладзіміра Пуціна як старшыні ўрада
У 2010 годзе ўвайшоў у пул журналістаў, якія асвятляюць дзейнасць прэм’ер-міністра Расіі Уладзіміра Пуціна[45]. Ілья Варламаў суправаджаў Уладзіміра Пуціна ў паездках у Санкт-Пецярбург і Южна-Сахалінск, а таксама асвятліў паездку прэм’ер-міністра на моладзевы форум «Селігер»[46][47].
Падарожжы па свеце
Варламаў публікуе шляхавыя нататкі і фотарэпартажы пра свае падарожжы ў розныя краіны свету. Па яго сцвярджэнні, у 2016 годзе ён наведаў 37 краін, а ў 2017-м — 35[23]. Яго рэпартажы аб Туркменістане, адной з самых закрытых краін свету на думку Human Rights Watch[48], выклікалі рэакцыю мясцовых СМІ[49]. Варламава абвінавацілі ў прадажнасці, працы на Крэмль. Пасля рэпартажаў карыстальнікі заяўлялі аб блакіраванні блога Варламава ў Туркменістане[50]. Пасля візіту Варламава ў Алматы, Казахстан, і апісання гарадскіх праблем, кіраўнік упраўлення архітэктуры горада раскрытыкаваў аўтара, назваўшы яго пасты піярам, а не экспертным меркаваннем[51].
Падарожжы па расійскіх гарадах
Варламаў падарожнічае па расійскіх гарадах і піша пасты з крытычным поглядам на арганізацыю грамадскага транспарту, гарадскога асяроддзя і сістэмы кіравання горадам. З’яўляючыся архітэктарам, ён таксама цікавіцца тэмай архітэктуры гарадоў. У серыі «Дрэнны-добры» Варламаў апісвае недахопы і перавагі населеных пунктаў[52]. У серыі пастоў «Мяжа» ён параўноўвае прыгранічныя гарады Расіі з гарадамі, якія знаходзяцца на блізкай адлегласці ў іншых краінах[53].
- У публікацыі пра Грозны апісаны праблемы транспарту, архітэктуры, двароў і доступу гарадскога асяроддзя для пажылых і маламабільных грамадзян[54]. Пасля публікацыі прэзідэнт Чачэнскай рэспублікі Рамзан Кадыраў сабраў нараду ў мэрыі горада, на якой сказаў, што ўдзячны Варламаву за тое, што той «наглядна паказаў добрыя і негатыўныя бакі ў працы ЖКГ Грознага»[55].
- Пасля паездкі ў Набярэжныя Чаўны Варламаў назваў яго «горад — спальны мікрараён» і адзначыў праблемы ў яго праектаванні[56]. У адказ на публікацыю прэзідэнт Рэспублікі Татарстан Рустам Мініханаў сказаў, што крытыка прынятая да ведама і што трэба «прымаць меры, а не крыўдзіцца»[57].
- У серыі пастоў пра Пскоў Варламаў адзначыў, што «Пскоў не падобны ні на адзін іншы горад Расіі», так як «Тут чыста, няма самабуда і асаблівай разрухі, тут берагуць гісторыю і традыцыі». У той жа час Варламаў адзначыў, што ўдалечыні ад турыстычных месцаў для горада характэрныя «нячышчаныя пабітыя дарогі, адсутнасць элементарнай інфраструктуры для жыхароў, дурасць і разгільдзяйства»[58][59]. Губернатар Пскоўскай вобласці Андрэй Турчак адзначыў, што «пасты Варламава аб Пскове павінны быць кіраўніцтвам да дзеяння для кіраўнікоў горада»[60]. Пасля візіту Варламава гарадскія службы прайшлі па месцах, сфатаграфаваных Варламавым, і выправілі недахопы[61].
- У серыі пастоў пра Чалябінск Варламаў апісаў сітуацыю з дзіцячай пляцоўкай за 20 мільёнаў рублёў, якая, на яго думку, складаецца з убогіх і прымітыўных канструкцый[62]. У адказ на гэта дэпутат ад «Адзінай Расіі» Уладзімір Бурматаў абвінаваціў Варламава ў несамастойнасці і прадажнасці[28].
Варламаў штогод публікуе рэйтынг расійскіх гарадоў зыходзячы з памеру бюджэту горада на аднаго жыхара[63][64][65].
Варламаў публікуе ў сваім відэаблогу серыю відэа «ВДЗМ» (па-руску: «БДСМ») або «Вялікая дарога з мэрам» (руск.: «Большая дорога с мэром»); разам з урбаністам Аркадзем Гершманам, у якіх ён ходзіць па горадзе з мэрам і разбірае праблемы[66][67][68].
Напад на Ілью Варламава ў Стаўрапалі
26 красавіка 2017 года на Варламава быў здзейснены напад пасля прылёту ў Стаўрапаль. У аэрапорце зламыснікі аблілі яго зялёнкай, абсыпалі мукой і нанеслі некалькі ўдараў. Праз некаторы час напад паўтарыўся ўжо ў горадзе, белая Lada Priora тараніла яго машыну[69][70][71]. Варламаў запатрабаваў узбудзіць крымінальную справу па артыкуле 144 КК РФ (перашкода законнай прафесійнай дзейнасці журналіста) і абвінаваціў у датычнасці да нападаў супрацоўнікаў кампаніі «ПоўдзеньБудІнвест», забудоўшчыка ЖК «Перспектыўны», а таксама дэпутата Стаўрапольскай гардумы Сяргея Мядзведзева, намесніка генеральнага дырэктара па сувязях з грамадскасцю гэтай кампаніі[72]. 28 красавіка прэс-служба стаўрапольскай паліцыі паведаміла, што праводзіцца даследчая праверка, а асобы чатырох удзельнікаў нападу ўжо ўстаноўлены[73].
Затрыманне ў Паўднёвым Судане
13 студзеня 2021 года Ілья Варламаў, падарожнічаючы разам са сваёй жонкай Любоўю Варламавай, заснавальнікам Медыязоны і ўдзельнікам гурта Pussy Riot Пятром Вярзілавым, а таксама з дырэктарам Еўрапейскай гімназіі Боганцавым Іванам і Вадзімам Гінзбургам на тэрыторыі Паўднёвага Судана, быў затрыманы вайскоўцамі ў горадзе Капаэта[74][75]. Па словах блогера, прычынай арышту стала падазрэнне ў выкарыстанні беспілотніка, які быў канфіскаваны ў каманды яшчэ ў аэрапорце Уганды, аднак пазней у сваім Telegram-канале ён распавёў, што цяпер расiянцаў абвінавачваюць у адсутнасці дазволу ад міністэрства дзікай прыроды[76].
Remove ads
Грамадская і палітычная дзейнасць
У студзені 2012 года стаў сузаснавальнікам праекта «Ліга выбаршчыкаў». Акрамя яго сузаснавальнікамі выступілі вядомыя расійскія журналісты, грамадскія дзеячы і дзеячы культуры, такія як Юрый Шаўчук, Леанід Парфёнаў, Сяргей Пархоменка і Барыс Акунін. Мэтай праекта была абарона выбарчых правоў грамадзян і арганізацыя назірання на выбарах Прэзідэнта Расіі ў 2012 годзе[77].
У 2011 годзе заснаваў антыпрэмію «Шкляны ніт». Прэмія ўручаецца чыноўнікам за дурныя або шкоднасныя рашэнні ў пытаннях добраўпарадкавання Масквы. Лаўрэаты ўзнагароджваліся статуэткай «Шкляны ніт» — сімвалам недалёкасці і крыварукасці. Пасля прэмія стала віртуальнай[78].
У 2011 годзе заснаваў праект «Краіна без глупстваў». У рамках праекта праводзіў барацьбу за свабоду фатаграфій у расійскіх гандлёвых цэнтрах і на вакзалах, а таксама змагаўся з незаконным захопам аўтамабільных парковак[79][80].
У снежні 2018 года заявіў аб жаданні выкласці ў адкрыты доступ увесь архіў сваіх фатаграфій і дазволіць іх свабоднае выкарыстанне на ўмовах ліцэнзіі CC BY-SA[81]. Пазней зарэгістраваўся на Вікісховішчы. 1 лютага 2019 года апублікаваў у сябе ў блогу паведамленне аб тым, што дазваляе выкарыстанне ўсіх фатаграфій на ўмовах ліцэнзіі CC-BY-SA 4.0, і пачаў загрузку фатаграфій на Вікісховішча[82].
Выбары мэра Омска 2012 года
У 2012 годзе прыняў запрашэнне групы омскіх апазіцыянераў прыняць удзел у праймерыз «Грамадзянскі мэр». Перад галасаваннем прызнаўся, што быў у Омску толькі адзін раз і заклікае выбаршчыкаў добра падумаць, перш чым аддаць голас за сваю кандыдатуру. Сваё жаданне ўдзельнічаць у выбарах патлумачыў жаданнем актывізаваць моладзь на ўдзел у палітыцы і змены ў горадзе, а таксама жаданнем мяняць расійскія гарады[5].
Перад галасаваннем на праймерыз паведаміў, што пойдзе на выбары толькі ў тым выпадку, калі яго ініцыятыўная група сама зможа сабраць неабходны 1 % подпісаў жыхароў горада для вылучэння[83]. Па выніках праймерыз Варламаў перамог, набраўшы 46 % галасоў, на другім месцы апынуўся выкладчык Омскага ўніверсітэта Ігар Фёдараў, які набраў 16 % галасоў[84]. Вылучэнне Ільі Варламава на выбарах мэра Омска падтрымалі Аляксей Навальны і Арцемій Лебедзеў.
Аднак Ілья Варламаў не быў зарэгістраваны кандыдатам на пасаду мэра Омска ў сувязі з тым, што ініцыятыўная група не змагла сабраць неабходную колькасць подпісаў для яго вылучэння[85].
«Гарадскія праекты»
У 2012 годзе разам з Максімам Кацам заснаваў фонд «Гарадскія праекты». У задачы фонду ўваходзіць адукацыйная і лабісцкая дзейнасць у сферы ўрбаністыкі. Арганізатары ставяць перад сабой задачу змяніць вектар развіцця расійскіх гарадоў з аўтамабіліарыентаванага ў бок сучаснага еўрапейскага шляху, калі рэсурсы ўкладваюцца ў развіццё грамадскага транспарту і пешаходнай інфраструктуры[86].
19 снежня 2019 года Ілья Варламаў у сваім пераднавагоднім выпуску абвясціў аб тым, што ён і каманда «Гарадскіх праектаў» скончылі кнігу «100 парад мэру», над якой яны працавалі некалькі гадоў, а таксама аб тым, што запушчаны збор сродкаў на падтрыманне гэтага праекта на сайце фонду «Гарадскія праекты»[87][88].
Выбары ў Маскоўскую гарадскую думу 2014 года
У 2014 годзе стаў кіраўніком перадвыбарнага штаба Максіма Каца на выбарах у Маскоўскую гарадскую думe па аднамандатнай акрузе № 5. Выбарчая кампанія будавалася вакол прынцыпу зручных гарадоў і сучасных падыходаў да развіцця пешаходных прастор і грамадскага транспарту, у рамках кампаніі былі прапанаваны сучасныя спосабы арганізацыі двароў і вуліц выбарчай акругі[89].
Асаблівасцю выбарчай кампаніі з’яўлялася тое, што яна фінансавалася выключна на невялікія ахвяраванні. У агульнай складанасці ў выбарчы фонд Каца паступіла больш за 2500 плацяжоў на агульную суму больш за 10 мільёнаў рублёў[90]. Пераможцам выбараў стаў кандыдат ад «Адзінай Расіі» Алег Сарока, які набраў 32 % галасоў. Максім Кац набраў 23 % галасоў[91].
Выбары мэра Масквы 2018 года
19 красавіка 2018 года заявіў аб намеры балатавацца на пасаду мэра Масквы. Варламаў прадставіў праграму з 17 пунктаў пад назвай «радыкальны ўрбанізм». У праграме прапаноўваецца адкрыць маскоўскі Крэмль для вольнага наведвання і вярнуць яму белы колер, ліквідаваць службовы транспарт і ведамасныя паркоўкі, адправіць больш рэсурсаў на развіццё грамадскага транспарту, увесці платны ўезд у цэнтр горада[92]. 18 мая таго ж года адмовіўся ад вылучэння[93].
Праект PastVu.com
З канца 2000-х гг. Ілья Варламаў сумесна з праграмістам Аляксеем Дука развівае гістарычны інтэрнэт-праект PastVu.com, прысвечаны зборы архіўных фатаграфій розных месцаў свету[94][95]. Карыстальнікі-добраахвотнікі загружаюць старыя фатаграфіі, да якіх дадаюць даціроўкі і апісанні і прывязваюць да карты з дапамогай развітага інтэрфейсу на рускай і англійскай мовах (падобна Вікіпедыі, захоўваецца гісторыя правак). Да лістапада 2020 года на сайт загружана больш за 1 млн малюнкаў[96].
Фонд «Увага!»
У ліпені 2018 года заснаваў фонд захавання гістарычнай спадчыны «Увага!». Фонд займаецца аднаўленнем аблічча гістарычных будынкаў у Расіі, асобных частак будынкаў, шыльдаў і іншых элементаў гарадскога асяроддзя. Сярод першых праектаў фонду абнаўленне дзверы ў помніку архітэктуры пачатку ХХ стагоддзя ў Волагдзе, аднаўленне савецкіх неонавых шыльд «Гастраномія» і «Бакалея» на жылым доме ў Сыктыўкары, рамонт цаглянага купецкага дома 1861 г. пабудовы ў Кіраве і драўлянага будынка пошты ў вёсцы Багатае Самарскай вобласці[97]. Да канца студзеня 2020 года фонд аднавіў 16 аб’ектаў, а ў працэсе рэстаўрацыі знаходзілася яшчэ 10 аб’ектаў. Збор грошай ідзе на 4 аб’екты: Дом Бака ў Санкт-Пецярбургу, Белую вежу ў Екацярынбургу, Ратушу ў Сортавале і Храм Іаана Багаслова ў вёсцы Анісімава[98]. Самым затратным праектам фонду, на які доўга ішоў збор грошай, з’яўляецца Белая вежа ў Екацярынбургу, якая мае патрэбу ў 4,3 млн рублёў для рэстаўрацыі[99].
Уварванне Расіі ва Украіну
З лютага 2022 года Ілья Варламаў выступае супраць расійскага ўварвання ва Украіну 2022 года. На сваім YouTube-канале ён асуджае расійскі ўрад, вайну ў Данбасе і прызнанне Расіяй незалежнасці ДНР і ЛНР.
Remove ads
Узнагароды і намінацыі
- У 2009 годзе ўваходзіў у лік намінантаў прэміі «Прарыў», заснаванай Федэральным агенцтвам па справах моладзі ў намінацыі «Пра Бізнес»[100][101].
- У снежні 2011 года стаў пераможцам конкурсу «РАТАР» у намінацыі «Блогер года»[102].
- У конкурсе «Сярэбраная камера 2009—2010» атрымаў гран-пры ў намінацыі «Падзеі і штодзённае жыццё»[103].
- У снежні 2010 года Варламаў стаў уладальнікам штогадовай прэміі LiveJournal «Рында Года» у намінацыі «Блогер года»[104].
- Быў адным з пераможцаў у намінацыі «падзеі/паўсядзённае жыццё» конкурсу Best of Russia («Найлепшыя фатаграфіі Расіі») 2009[105], 2011[106] і 2012 гадоў[107], у намінацыі «людзі» 2012 года[108].
- У 2012 годзе заняў 3 месца ў конкурсе «Год без цэнзуры» за фатаграфію з разгону мітынгу апазіцыі на Пушкінскай плошчы 6 сакавіка 2012 года[109][110].
Remove ads
Бібліяграфія
- Варламов И., Чистопрудов Д. «Pro Moscow/Про Москву». — Новости, 2012. — 140 с. — ISBN 978-5-88149-528-2.
- Варламов И. «Путевые заметки». — Манн, Иванов и Фербер, 2015. — 176 с. — ISBN 978-5-00-057274-0.
- Варламов И., Кац М. «100 советов мэру». — Альпина нон-фикшн, 2020. — 464 с. — ISBN 978-5-00139-255-2.
Сям’я
Жанаты, мае дваіх дзяцей.
Жонка — Любоў Варламава, архітэктар, генеральны дырэктар Аддзела горадабудаўніцтва і архітэктурнага праектавання кампаніі «АйКьюб»[111].
Дачка Алена (нар. 13 лістапада 2009) і сын Леў (нар. 8 верасня 2017)[112]. У пары гэтак жа трэці сын Любові ад першага шлюбу.
Крыніцы
Спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads