Аляксандр Уладзіміравіч Сачыўка

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сачыўка.

Аляксандр Сачыўка (нар. 5 студзеня 1986, Мінск) — беларускі футбаліст, абаронца мінскага «Дынама» і былы ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі.

Аляксандр Сачыўка
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Аляксандр Уладзіміравіч Сачыўка
Нарадзіўся	5 студзеня 1986(1986-01-05)[1][2] (39 гадоў) Мінск, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Рост	183 см
Вага	80 кг[3]
Пазіцыя	абаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Дынама (Мінск)
Нумар	20
Клубная кар’ера[* 1]
2003 Дынама (Мінск) 0 (0) 2004 Дарыда (Ждановічы) 0 (0) 2005—2016 Мінск 298 (19) 2017—2018 Дынама (Мінск) 32 (3) 2018—2021 Шахцёр (Салігорск) 78 (5) 2022— Дынама (Мінск) 27 (5)
Нацыянальная зборная[* 2]
2006—2009 Беларусь (да 21) 12 (0) 2017—2021 Беларусь 12 (1)
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 29 студзеня 2024. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 9 верасня 2021

Клубная кар’ера

Выхаванец школы мінскага «Тарпеда», выступаў потым за дубль мінскіх «Дынама» і «Дарыды». У 2005 годзе стаў іграком мінскай «Змены» (у 2006 годзе пераўтворана ў клуб «Мінск»), дзе адразу стаў адным з асноўных абаронцаў, на працягу 12 сезонаў з’яўляўся аплотам абароны мінчан. Доўгі час быў віцэ-капітанам каманды.

У студзені 2014 года падоўжыў кантракт з клубам. У сезоне 2014 стаў капітанам каманды пасля зыходу Андрэя Разіна. У маі 2014 года некаторы час выкарыстоўваўся як апорны паўабаронца, у чэрвені 2014 года не гуляў з-за траўмы, але пазней вярнуўся на звыклае месца цэнтральнага абаронцы.

У студзені 2015 года чарговы раз падоўжыў кантракт з «Мінскам»^[4]. У сезоне 2016 забіў 6 галоў у чэмпіянаце, у тым ліку 16 верасня аформіў хет-трык у матчы са «Славіяй», які стаў увогуле адзіным у Вышэйшай лізе.

У снежні 2016 года падпісаў кантракт з мінскім «Дынама»^[5]. У складзе дынамаўцаў стаў асноўным цэнтральным абаронцам, дапамог камандзе выйграць срэбраныя медалі чэмпіянату 2017. У снежні 2017 года падоўжыў кантракт з «Дынама»^[6]. У сезоне 2018 стаў радзей з’яўляцца на полі.

У жніўні 2018 года, разарваўшы кантракт з «Дынама», стаў іграком салігорскага «Шахцёра»^[7]. Неўзабаве замацаваўся ў стартавым складзе салігорскай каманды. У лістападзе 2019 года падоўжыў кантракт з «Шахцёрам» да канца 2021 года^[8].

У пачатку 2022 года, пакінуўшы «Шахцёр», трэніраваўся з іванаўскім «Тэкстыльшчыкам», але ў сакавіку па сямейных абставінах вярнуўся ў Беларусь^[9] і ў красавіку перайшоў у мінскае «Дынама»^[10]. У снежні 2022 года падоўжыў пагадненне са сталічным клубам^[11]. У студзені 2024 года падпісаў новы кантракт з дынамаўцамі^[12].

Міжнародная кар’ера

Гуляў за моладзевую зборную Беларусі, у тым ліку на чэмпіянаце Еўропы ў Швецыі ўлетку 2009 года.

У кастрычніку 2015 года быў упершыню выкліканы ў нацыянальную зборную Беларусі^[13], але тады так і не згуляў за яе. Дэбютаваў у зборнай 1 чэрвеня 2017 года, правёўшы на полі першыя 60 хвілін у таварыскім матчы супраць Швейцарыі (0:1).

Дасягненні

• 01 Чэмпіён Беларусі (3): 2020, 2021, 2023
• 02 Срэбраны прызёр чэмпіянату Беларусі (2): 2017, 2018
• 03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі (2): 2010, 2019
• Уладальнік Кубка Беларусі (2): 2013, 2019
• Уладальнік Суперкубка Беларусі: 2021
• Пераможца Першай лігі чэмпіянату Беларусі (2): 2006, 2008
• У спісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі (6): 2016, 2017, 2019, 2020, 2021, 2023

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Краіна	Матчы	Галы
2003	дубль	Дынама		30	0
2004	дубль	Дарыда		28	4
2005	Д2	Змена		28	1
2006	Д2	Мінск		25	2
2007	Д1	Мінск		20	0
2008	Д2	Мінск		21	3
2009	Д1	Мінск		25	0
2010	Д1	Мінск		25	1
2011	Д1	Мінск		26	0
2012	Д1	Мінск		26	3
2013	Д1	Мінск		26	3
2014	Д1	Мінск		26	0
2015	Д1	Мінск		22	0
2016	Д1	Мінск		28	6
2017	Д1	Дынама		25	3
2018 (1)	Д1	Дынама		7	0
2018 (2)	Д1	Шахцёр		10	0
2019	Д1	Шахцёр		25	2
2020	Д1	Шахцёр		24	0
2021	Д1	Шахцёр		19	3
2022	Д1	Дынама		12	2
2023	Д1	Дынама		15	3

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі^[14].