Вішаград

Вішаград (сербск.: Višegrad, Вишеград) — горад ва ўсходняй частцы Рэспублікі Сербскай, Боснія і Герцагавіна. Цэнтр аднайменнай абшчыны. Горад стаіць на Дрыне, на шляху з Гораждэ і Усціпрачы ў сербскі горад Ужыцы. Непадалёк ад горада знаходзіцца гара Варда.

Горад Вішаград Višegrad, Вишеград Герб Краіна  Боснія і Герцагавіна Супольнасць БіГ Рэспубліка Сербская Рэгіён Істочна-Сараева Абшчына Вішаград Каардынаты 43°47′ пн. ш. 19°17′ у. д.HGЯO Мэр Таміслаў Попавіч Заснаваны 1407 Першая згадка 1433 Плошча 1,91 км² Вышыня цэнтра 359 м Водныя аб’екты Дрына, Rzav[d] і Dobrun Monastery[d] Насельніцтва 5869[1] чалавек (2013) Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код (+387) 058 Паштовы індэкс 73240 Афіцыйны сайт visegradturizam.com Вішаград на карце Босніі і Герцагавіны

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гл. таксама Вішэград, Вышаград, Вышгарад

Пасля вайны паводле Дэйтанскіх пагадненняў Вішаград увайшоў у склад Рэспублікі Сербскай. Цяпер гэта месца прыцягвае шмат турыстаў. У горадзе базуецца футбольны клуб «Дрына Вішаград».

Колькасць насельніцтва горада паводле перапісу 2013 года склала 5 869 чалавек, абшчыны — 11 774 чалавек^[1] (у 1991 годзе — 21 199 чалавек).

Геаграфія

Краявід горада з гары Град

Вішаград знаходзіцца на рацэ Дрыне, часткі геаграфічнай вобласці Падрынне. Таксама з'яўляецца часткай гістарычнай вобласці Стары Влах; ваколіцы горада гістарычна называліся «Вішаградскi Стары Влах»,^[2][3] этнаграфічнага рэгіёна^[4], у якім насельніцтва было бліжэй да Ужыцаў (на сербскім баку ракі Дрына), чым да навакольных паселішчаў.

Гісторыя

Сярэднявечча

У Сярэднявеччы, уся вобласць, дзе цяпер знаходзіцца Вішаград, стала часткай Сербскага царства , у часы Стэфана Немані. У сярэдзіне XIV стагоддзя ён быў пад уладай сербскага жупана Ніколы Алтамонавіча. Тады гэтыя землі былі занятыя баснійскім каралём Твртко I і ўвайшлі ў баснійская каралеўства. У часы кіравання сербскага імператара Стэфана Душана (1331—1355) гэтую вобласць займаў жупан Прыбіл. Прыбіл нібыта заснаваў манастыр Добрун паміж 1340 і 1343 гадамі. Сыны Прыбіла працягвалі развіваць манастырскі комплекс, распісалі знешні прытвор і скарбніцу ў 1383 годзе. Згодна з турэцкімі крыніцамі, у 1454 годзе горад быў заваяваны Асманскай імперыяй на чале з Асман-пашой. Вішаград заставаўся пад уладай Асманскай імперыі да Берлінскага кангрэса 1878 года, калі Аўстра-Венгрыя атрымала пад свой кантроль Боснію і Герцагавіну.

Асманскі перыяд

Мост Мехмеда-пашы Сакаловіча пабудаваны ў 1571—1577 гадах па загадзе вялікага візіра Асманскай імперыі Мехмеда-пашы Сакаловіча (баснійскага серба паводле паходжання) у пачатку шляху, які злучаў Боснію са Стамбулам (вядомага як Цараградская джада або Шлях да імператарскага горада). Аўтар праекта — выдатны асманскі архітэктар Сінан.

У 1875 годзе, сербы з раёна паміж Вішаградам і Нові-Пазарам паўсталі і стварылі апалчэнне, якое ў 1876 годзе ваявала на Ібары^[5].

Славутасці

Мост цераз Дрыну.

• Вішаградскі мост цераз Дрыну, пабудаваны Мехмедам-пашой у 1571. Мост унесены ў спіс сусветнай спадчыны ЮНЕСКА, пра яго напісаны раман «Мост на Дрыне» Івы Андрыча, нобелеўскага лаўрэата па літаратуры.
• Мемарыял Івы Андрыча.
• Андрычград

Галерэя

• 
  Мячэць у Вішаградзе
• 
  Вішаградскае возера на Дрыне
• 
  Універмаг у цэнтры горада
• 
  Дом культуры

Зноскі

1. Попис становништва, домаћинстава и станова у Босни и Херцеговини 2013 на територији Републике Српске — Прелиминарни резултати, Републички завод за статистику, Бања Лука, 2013. Архівавана 24 студзеня 2014.
2. Biblioteka Nasi Krajevi. Vol. 4. 1963. pp. 16–22.
3. Petar Vlahović (2004). Serbia: the country, people, life, customs. Ethnographic Museum. p. 31. ISBN 978-86-7891-031-9.
4. Etnološki pregled: Revue d'ethnologie. Vol. 12–14. 1974. p. 83.
5. Gale Stokes (1990). Politics as development: the emergence of political parties in nineteenth century Serbia. Duke University Press. p. 335.