Дуброўка серабрыстая

Дуброўка серабрыстая^[1] (Potentilla argentea) — шматгадовая травяністая расліна; від роду Дуброўка (Potentilla) сямейства Ружавыя (Rosaceae).

Дуброўка серабрыстая
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Ружакветныя Сямейства:  Ружавыя Падсямейства:  Rosoideae Трыба:  Potentilleae Падтрыба:  Potentillinae Род:  Дуброўка Від:  Дуброўка серабрыстая
Міжнародная навуковая назва
Potentilla argentea L., 1821
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   24691 NCBI   654633 EOL   231473 IPNI   209016-2 TPL   tro-27802357

Ужываецца ў медыцыне.

Назва

Дуброўка серабрыстая, гарлянка, гарлянка белая, дуброўка, дуброўка-срэбнік, сярэбнік^[2][3][4], жабнік^[5], гартанная трава^[2].

Апісанне

Батанічная ілюстрацыя

Кветка

Карэнішча магутнае, клубнепадобнае, дравяністае, апранутае бурымі рэшткамі прылісткаў.

Сцёблы дугападобна прыўздымаюцца, часцей слабаватыя, стройныя, 10—30 см вышынёй, добра пакрытыя лісцем, апранутыя, гэтак жа як чарашкі і кветаложу, белым або сіваваты лямцом з прымешкай рэдкіх простых валасінак.

Суквецце друзлае, шчыткападобна-венікавае, шматкветкавае, растапыранае; кветкі часцей на караткаватых кветаножках, небуйныя, 10—12 мм у дыяметры; кубачак нягуста шаравата-зелянява-лямцавы, з прымешкай доўгіх валасінак.

Квітнее ў чэрвені—ліпені.

Арэал і біялогія

На лузе

Лапчатка серабрыстая распаўсюджаная ў Еўропе (Данія, Фінляндыя, Нарвегія, Швецыя, Вялікабрытанія, Аўстрыя, Бельгія, Чэхія, Германія, Венгрыя, Нідэрланды, Польшча, Славакія, Швейцарыя, Албанія, Боснія і Герцагавіна, Балгарыя, Харватыя, Югаславія, Грэцыя, Італія, у тым ліку Сардзінія, Паўночная Македонія, Славенія, Румынія, Францыя, у тым ліку Корсіка, Іспанія), у некаторых раёнах Паўднёва-Заходняй Азіі (Афганістан, Іран, Турцыя), у Манголіі, Кітаі. Яе даволі часта можна сустрэць у Цэнтральнай Еўропе, еўрапейскай часткі Расіі, у Беларусі, краінах Прыбалтыкі, Малдавіі, на Украіне, Каўказе (Арменія, Азербайджан, Грузія), у Заходняй (Алтай, Горна-Алтайская Рэспубліка, Курганская, Новасібірская, Омская, Цюменская вобласці)) і Усходняй Сібіры (Іркуцкая, Кемераўская, Томская вобласці, Краснаярскі край), у Сярэдняй Азіі (Казахстан, Кіргізія)^[6].

Расце ўздоўж дарог, чыгуначных ліній, жвірных кар'ераў і па краях скал, на мурожных і лясных лугах, пашах, разрэджаных хваёвых і змешаных лясах, палях, пакладах. Аддае перавагу сухім або ўмерана вільготным, пясчаным і галечным рудэральным глебам. Пазбягае вапнавых глеб.

Хімічны склад

Карэнішчы ўтрымоўваюць дубільныя рэчывы, арганічныя кіслоты, эфірны алей, трыцэрпеноіды, фенолы, фенолкарбонавыя кіслоты, ліпіды.

У лісці знойдзеныя фенолы, фенолкарбонавыя кіслоты, дубільныя рэчывы, флаваноіды.

Ужыванне

Медыцына

Карэнішча, траву і лісце выкарыстоўваюць у лячэбных мэтах. Расліна валодае супрацьзапаленчымі, звязальнымі, агульнаўмацавальнымі і бактэрыцыднымі ўласцівасцямі. Адвар, настойку карэнішчаў ужываюць пры паносах, энтэрытах, энтэракалітах, дызентэрыі, язвавых калітах з крывацёкам з кішачніка, гастрытах, язвавай хваробы страўніка і дванаццаціперснай кішкі, як жоўцегонны сродак пры жаўтусе, халецыстытах, халангітах, вострых і хранічных гепатытах, цырозу печані, пры падагры, рэўматызме, язвавым каліце. Настой каранёў — пры нефрыце. У дэрматалогіі ўнутр прызначаюць пры васкулітах, вонкава — пры экзэме, нейрадэрміце, расколінах скуры верхніх і ніжніх канечнасцей і слізістых абалонак. У выглядзе аплікацый адвар дуброўкі прызначаюць таксама пры гемароі і патлівасці ног. Парашок карэнішчаў выкарыстоўваюць пры лячэнні ран, апёкаў, мокнучых ранах, пры вонкавых крывацёках.

У народнай медыцыне адвар дуброўкі серабрыстай выкарыстоўваюць, акрамя таго, пры сухотах лёгкіх, эмфізэме, малакроўі, ахіліі страўніка.

Іншае

Зафарбоўвае тканіну і бавоўна ў чырвоны колер. Меданос.

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 104. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Анненков Н.  (руск.) Ботанический словарь, Спб, 1878
3. Васількоў І. Г. Матэрыялы да флоры Горацкага раёна. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. III. Горы-Горкі, 1927
4. Чоловский К. Опыт описания Могилевской губернии. По программе и под редакцией А. С. Дембовецкого, кн. I. Могілев.
5. Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. Горы-Горки, 1927
6. Potentilla argentea L. Архівавана 20 студзеня 2009. (англ.)