Полацкая і Глыбоцкая епархія
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Полацкая і Глыбоцкая епархія — епархія Беларускага экзархата Рускай праваслаўнай царквы, якая ўключае заходнюю частку Віцебскай вобласці з цэнтрам у Полацку. Гістарычна, кіруючыя епіскапы мелі рознае тытулаванне: Полацкія; архіепіскапы Полацкія і Віцебскія; Полацкія, Віцебскія і Мсціслаўскія; Полацкія і Велікалуцкія; епіскапы Полацкія і Віленскія; Полацкія і Глыбоцкія.
Remove ads
Гісторыя
Полацкая епархія вядзе сваю гісторыю ад канца Х — пачатку XI ст., калі тут была заснавана першая на Беларусі епіскапская кафедра. Меркаванне пра яе заснаванне менавіта ў 992 годзе не пацвярджаюць крыніцы. Ва ўсякім разе гэта адбылося ў валадаранне князя Ізяслава (сына Уладзіміра Святаславіча і полацкай князёўны Рагнеды) або яго сына Брачыслава.
У X—XIII стст. у яе склад уваходзіла тэрыторыя з гарадамі Віцебск, Мінск, Ізяслаўль, Лагойск, Слуцк, Друцк, Навагрудак, Орша, Лукомль.
З 1391 года кафедра атрымала статус архіепархіі.
Знаходзілася ў кананічнай юрысдыкцыі: Кіева-Літоўскай мітраполіі Канстанцінопальскага Патрыярхата (1315—1329, 1356—1362, 1415—1419); Кіеўскай мітраполіі (1620—1628). Пасля ўзяцця Полацка ў 1563 годзе войскамі Івана Грознага на некаторы час перайшла ў распараджэнне Маскоўскай мітраполіі.
З кастрычніка 1596 года па кастрычнік 1620 года, са жніўня 1628 года па чэрвень 1657 года епархія заставалася без епіскапа ў сувязі з пераходам духавенства ва ўніяцтва. У 1662 годзе епархія канчаткова была скасавана.
У 1833 годзе епархія была адроджана і называлася Полацкай і Віленскай. У яе склад увайшлі землі Віцебскай, Віленскай і Курляндскай губерняў. З 1840 года епархія называлася Полацкай і Віцебскай.
У 1840—1856 гадах дзейнічала Полацкая духоўная семінарыя. У 1856 годзе яна была пераведзена ў Віцебск, але працягвала называцца Полацкай да снежня 1871 года.
Да пачатку Другой сусветнай вайны на Полацкай зямлі не засталося ніводнага дзеючага храма. Епархія спыніла сваё існаванне.
Падчас вайны адкрылася некалькі храмаў і Спаса-Ефрасіннеўскі манастыр.
У 1955 годзе ў Віцебскай вобласці налічвалася 26 цэркваў, але 10 з іх і Спаса-Ефрасіннеўскі манастыр былі закрыты ў час хрушчоўскіх ганенняў на Царкву.
Царкоўнае жыццё стала аднаўляцца толькі ў канцы 1980-х гадоў. 6 ліпеня 1989 года Полацкая епархія была адроджана.
Remove ads
Сучасны стан
Тэрыторыя епархіі ўключае: тэрыторыі Браслаўскага, Верхнядзвінскага, Глыбоцкага, Докшыцкага, Мёрскага, Полацкага, Пастаўскага, Расонскага, Ушацкага, Шаркоўшчынскага раёнаў.
Кафедральныя саборы — Богаяўленскі (Полацк), Сабор Раства Прасвятой Багародзіцы (Глыбокае).
Налічвае (2012): 100 прыходаў; 63 свяшчэннаслужыцелі (59 святароў, 4 дыяканы).
Кіруючы архірэй з 30 жніўня 2009 года — Ігнацій (Луковіч), епіскап Полацкі і Глыбоцкі.
Благачынныя акругі
- Полацкае (16 прыходаў)
- Глыбоцкае (18 прыходаў)
- Браслаўскае (8 прыходаў)
- Верхнядзвінскае (9 прыходаў)
- Докшыцкае (13 прыходаў)
- Мёрскае (14 прыходаў)
- Пастаўскае (7 прыходаў)
- Шаркаўшчынскае (8 прыходаў)
- Расонскае (2 прыходу)
- Ушацкае (5 прыходаў)[2]
Манастыры
- Свята-Панцеляймонаўскі жаночы манастыр (Браслаў, вул. Савецкая, 38)
- Свята-Міхайлаўскі Беразвецкі жаночы манастыр (Глыбокае, вул. Ф. Скарыны, 77)
Remove ads
Епіскапы полацкія і глыбоцкія
- Глеб (Савін) (12 жніўня 1992 — 28 снежня 1996)
- Філарэт (Вахрамееў) (28 снежня 1996 — 17 ліпеня 1997), мітр. Мінскі
- Феадосій (Більчанка) (10 жніўня 1997 — 30 жніўня 2019)
- Ігнацій (Луковіч) (з 30 жніўня 2019)
Галерэя
Крыніцы
Літаратура
Спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads