Пяскі (Пярэжырскі сельсавет)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Пяскі.

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Альхоўка.

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Альхова.

Пяскі́^[1], таксама вядомыя як Альхо́ўка^[2] (трансліт.: Piaski, Aĺchoŭka, руск.: Пески, Ольховка; да 1920-х гг. — маёнтак Альхо́ва) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Пярэжырскага сельсавета. Месціцца за 31 км на паўночны захад ад Мар’інай Горкі, 46 км ад Мінска, 8 км ад чыгуначнай станцыі Рудзенск на лініі Мінск—Асіповічы, каля ракі Вушанка (прыток Пцічы).

Вёска Пяскі Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Пухавіцкі Сельсавет Пярэжырскі Каардынаты 53°36′43″ пн. ш. 27°44′25″ у. д.HGЯO Водныя аб’екты Вуж Насельніцтва ▼15 чал. (2019) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1713 Паштовыя індэксы 222851 Аўтамабільны код 5 Пяскі Пяскі

Пяскі на Вікісховішчы

Гісторыя

Ранняя гісторыя

У XVIII стагоддзі слабодка ў Менскім павеце Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. У 1744 годзе 5 двароў, 18 жыхароў мужчынскага полу, уласнасць С. Кернажыцкага, потым Ярушэўскага.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі. У 1800 годзе вёска ў Ігуменскім павеце Мінскай губерні, уласнасць А. Шышкі, належала да маёнтка Варонічы. У 1858 годзе вёска ў маёнтку Альхова, уласнасць Мацея Дыякевіча, да якога перайшла праз вена ад Браніславы з Шышкаў^[3]. Пасля 1861 года ў Цітвянскай воласці Ігуменскага павета. 22 лютага (12 сакавіка) 1877 года ў маёнтку Альхове памёр культурны дзеяч Міхал Богуш Шышка, пахаваны на мясцовых могілках каля Узлянаў^[3]. У 1889 годзе маёнткам Альхова валодаў дваранін рыма-каталіцкага веравызнання Іван Мацвеевіч Дзіякевіч, было 582 дзесяціны зямлі^[4].

У 1890 годзе адкрыта школа граматы, якая ў 1912 годзе стала 1-класным народным вучылішчам. У 1897 годзе ёсць хлебазапасны магазін, капліца на могілках.

Найноўшы час

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай воласць абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. Маёнтак нацыяналізаваны, створаны пасёлак Альхоўка.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі.

Да 20 студзеня 1960 года вёска ўваходзіла ў склад Навапольскага сельсавета Рудзенскага раёна, пасля скасавання якога перададзена ў склад Пухавіцкага раёна^[5]. 1 красавіка 1960 года ўключана ў склад Пярэжырскага сельсавета^[6].

У 1968 годзе да Пяскоў была далучаная вёска Альхоўка. У наш час Пяскамі пераважна завецца гістарычная Альхоўка, а гістарычныя Пяскі (ля ўпадзення Вушанкі ў Пціч) адміністрацыйна падпарадкаваныя вёсцы Шалягі, на вуліцы Паднёвыя Пяскі.

Да 28 мая 2013 года вёска ўваходзіла ў склад Узлянскага сельсавета^[7].

Выгляд з шашы Н9342

Насельніцтва

• 1744 год — 5 двароў, 18 жыхароў мужчынскага полу
• 1800 год — 6 двароў, 37 жыхароў
• 1897 год — 35 двароў, 242 жыхары
• 1917 год — 24 двары, 150 жыхароў
• 1960 год — 63 жыхары
• 1999 год — 25 жыхароў
• 2002 год — 11 двароў, 21 жыхар
• 2010 год — 26 жыхар
• 2012 год — 8 гаспадарак, 19 жыхароў
• 2019 год — 15 жыхароў^[8]

Вядомыя выхадцы

• Мікалай Іосіфавіч Хадыка — народны музыкант, майстар-рэстаўратар народных музычных інструментаў.

Спіс вуліц

• Дарожная вуліца
• Дружны завулак
• Надзеі вуліца
• Надзеі завулак^[9]