Руслан Яўгенавіч Юдзянкоў

Руслан Юдзянкоў (нар. 28 красавіка 1987, Гомель) — беларускі футбаліст, паўабаронца казахстанскага клуба «Кайсар» з Кызыларды і былы ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі.

Руслан Юдзянкоў
Агульная інфармацыя
Поўнае імя	Руслан Яўгенавіч Юдзянкоў
Нарадзіўся	28 красавіка 1987(1987-04-28)[1] (38 гадоў) Гомель, Гомельская вобласць, Беларуская ССР, СССР[2]
Грамадзянства	Беларусь
Рост	187 см
Вага	78 кг[3]
Пазіцыя	паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб	Кайсар
Нумар	6
Клубная кар’ера[* 1]
2005—2008 Дняпро (Магілёў) 9 (0) 2008 →  Спартак (Шклоў) 20 (1) 2009—2010 Ведрыч-97 (Рэчыца) 41 (12) 2010—2011 Гомель 10 (0) 2011—2013 Славія (Мазыр) 71 (8) 2014 Граніт (Мікашэвічы) 5 (1) 2014—2015 Гарадзея 22 (0) 2016—2021 Гомель 145 (16) 2022—2023 Мактаарал (Атакент) 51 (1) 2024— Кайсар (Кызыларда)
Нацыянальная зборная[* 2]
2021—2022 Беларусь 10 (0)
Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 29 лютага 2024. Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 27 верасня 2022

Клубная кар’ера

Пачынаў кар’еру ў магілёўскім «Дняпры», потым гуляў у розных клубах Першай лігі. У 2010 годзе перайшоў у «Гомель», але пасля выхаду каманды ў Вышэйшую лігу страціў месца ў аснове і гуляў за дубль.

Улетку 2011 года перайшоў у мазырскую «Славію» і дапамог ёй выйграць Першую лігу. У Вышэйшай лізе працягваў выступаць у асноўным складзе мазырскай каманды на пазіцыі цэнтральнага паўабаронцы. Па выніках сезона 2013 «Славія» страціла месца ў Вышэйшай лізе, а Юдзянкоў пакінуў клуб.

У пачатку 2014 года спрабаваў працаўладкавацца ў магілёўскім «Дняпры» і брэсцкім «Дынама»^[4], але ў выніку ў сакавіку 2014 года стаў іграком мікашэвіцкага «Граніта»^[5]. Згуляў за «Граніт» у пяці матчах у пачатку сезона 2014, пасля чаго у маі 2014 года атрымаў траўму. З-за траўмы прапусціў большую частку сезона. Вярнуўся на поле ў кастрычніку 2014 года, але ўжо ў складзе «Гарадзеі». У студзені 2015 года падоўжыў кантракт з гэтым клубам на сезон 2015^[6]. Па выніках сезона 2015 дапамог «цукровым» выйсці ў Вышэйшую лігу. У студзені 2016 года пакінуў клуб^[7].

У студзені 2016 года праходзіў прагляд у «Белшыне»^[8], але не падышоў бабруйчанам. У лютым стаў трэніравацца разам з «Гомелем» і неўзабаве падпісаў кантракт^[9]. Па выніках сезона 2016 разам з «Гомелем» атрымаў перамогу ў Першай лізе. У сезоне 2017 заставаўся трывалым іграком асновы гамяльчан, выступаў на пазіцыі цэнтральнага абаронцы. У снежні 2017 года на год падоўжыў кантракт з «Гомелем»^[10].

З лета 2018 года стаў капітанам каманды. Сезон 2019 пачынаў на лаўцы запасных, аднак неўзабаве вярнуў месца ў стартавым складзе. У снежні 2019 года падоўжыў кантракт з гомельскім клубам^[11]. У сезоне 2020 заставаўся асноўным іграком каманды і дапамог ёй вярнуцца ў Вышэйшую лігу. У студзені 2021 года падпісаў новае пагадненне з «Гомелем»^[12]. У сезоне 2021 у якасці трывалага іграка асновы дапамог гомельскай камандзе заняць чацвёртае месца ў чэмпіянаце Беларусі.

У лютым 2022 года пакінуў «Гомель»^[13] і хутка далучыўся да казахстанскага «Мактаарала», у сакавіку афіцыйна стаў іграком клуба^[14]. Замацаваўся ў асноўным складзе і стаў капітанам каманды. У лютым 2023 года падоўжыў кантракт з клубам^[15]. У пачатку 2024 года «Мактаарал» не быў дапушчаны да новага сезона Прэм’ер-лігі, і ў лютым абаронца перайшоў у «Кайсар»^[16].

Міжнародная кар’ера

8 кастрычніка 2021 года дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Беларусі, адгуляўшы ўсе 90 хвілін у адборачным матчы чэмпіянату свету 2022 супраць Эстоніі (0:2).

Дасягненні

• Уладальнік Кубка Беларусі: 2011
• Пераможца Першай лігі чэмпіянату Беларусі (3): 2010, 2011, 2016
• У спісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі: 2021

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Краіна	Матчы	Галы
2005	дубль	Дняпро-Трансмаш		9	0
2006	Д1	Дняпро		1	0
2007	Д1	Дняпро		8	0
2008	Д2	Спартак		20	1
2009	Д2	Ведрыч-97		26	8
2010 (1)	Д2	Ведрыч-97		15	4
2010 (2)	Д2	Гомель		10	0
2011 (1)	дубль	Гомель		13	1
2011 (2)	Д2	Славія		14	5
2012	Д1	Славія		29	1
2013	Д1	Славія		28	2
2014 (1)	Д2	Граніт		5	1
2014 (2)	Д2	Гарадзея		5	0
2015	Д2	Гарадзея		17	0
2016	Д2	Гомель		25	7
2017	Д1	Гомель		27	1
2018	Д1	Гомель		24	0
2019	Д1	Гомель		21	2
2020	Д2	Гомель		22	5
2021	Д1	Гомель		26	1
2022	Д1	Мактаарал		25	1
2023	Д1	Мактаарал		26	0

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі^[17].