Іван Якімавіч Міско

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Міско.

Іва́н Які́мавіч Міско́ (нар. 22 лютага 1932(1932-02-22), Чамяры, Навагрудскае ваяводства) — беларускі скульптар. Працуе ў галіне станковай і манументальнай скульптуры.

Іван Якімавіч Міско
фота Яўгена Колчава
Дата нараджэння	22 лютага 1932(1932-02-22) (93 гады)
Месца нараджэння	Чамяры, гміна Чамяры[d], Слонімскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка
Грамадзянства	Польская Рэспубліка  СССР  Беларусь
Род дзейнасці	скульптар
Месца працы	Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь
Вучоба	Мінскае мастацкае вучылішча (1957) Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1966)
Уплыў	Андрэй Ануфрыевіч Бембель і Аляксей Канстанцінавіч Глебаў
Член у	Саюз мастакоў СССР Беларускі саюз мастакоў
Прэміі
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Іван Міско. Фота Яўгена Колчава.

Нарадзіўся ў сям’і лесніка на хутары Чамяры^[1] Слонімскага павета ў Заходняй Беларусі (у той час у складзе Польшчы). Вучыўся ў Мінскім мастацкім вучылішчы (1954—1957) у В. Б. Папова, А. К. Глебава і ў Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце (1960—1966) у А. А. Бембеля, А. К. Глебава^[2], часта сустракаўся з Заірам Азгурам^[3].

Творчасць

Працуе ў галіне станковай і манументальнай скульптуры. Яго работам уласцівыя прастата кампазіцыі, лаканічнасць і строгасць пластычнай мовы^[2].

З 1957 года экспануе свае творы на выстаўках. Пачынаючы з 1960-х гадоў касмічная тэма займае ўсё больш важнае месца ў яго творчасці^[3].

Галоўнае месца ў творчасці займаюць партрэты сучаснікаў: Героя Сацыялістычнай Працы І. Куляша (1960), акадэмікаў А. Пракапчука (1960) і Ф. Фёдарава (1968), дзеячаў мастацтва Ф. Мадорава (1967), Я. Цікоцкага (1970) і Р. Шырмы (1978), касманаўтаў Ю. Гагарына (1968), П. Клімука, М. Гермашэўскага (абодва 1978), У. Кавалёнка, В. Руміна (абодва 1980), маці касманаўта А. Ц. Гагарынай (1979)^[2][4].

Адзін з аўтараў Манумента ў гонар маці-патрыёткі (1975, сумесна з А. Заспіцкім, М. Рыжанковым, арх. А. Трафімчук; Дзяржаўная прэмія СССР 1977 года)^[2].

Аўтар праекта помнікаў І. Буйніцкаму ў вёсцы Празарокі Глыбоцкага раёна (1976, арх. М. Бурдзін), І. Кабушкіну ў горадзе Баранавічы (1973, арх. Ю. Градаў, Л. Левін), бюста П. Клімука ў Брэсце (1978, арх. С. Баткоўскі), надгроб’я Л. Бяды на Маскоўскіх могілках у Мінску (1979, арх. Ю. Казакоў)^[2], Максіму Горкаму ў Цэнтральным дзіцячым парку г. Мінска (1981), адзін з аўтараў помніка Максіму Танку ў Мядзеле.

22 жніўня 2019 гістарычны цэнтр Слоніма ўпрыгожыла бронзавая статуя Льва Сапегі. Аўтары помніка скульптары Іван Міско, Уладзімір Піпін і Сяргей Логвін^[5].

Быў сакратаром праўлення Саюза мастакоў Беларусі, шмат гадоў узначальваў Рэспубліканскі мастацка-экспертны савет па манументальным і манументальна-дэкаратыўным мастацтве^[6].

Узнагароды і званні

Іван Міско (злева) і Інэса Слюнькова на ўручэнні прэміі Саюзнай дзяржавы («Славянскі Базар», 2014)

• Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР^[7] (1989)
• Лаўрэат Дзяржаўных прэмій СССР (1977)^[4]
• Лаўрэат прэміі Саюзнай дзяржавы ў галіне літаратуры і мастацтва (2014)
• Народны мастак Беларусі (2008)^[8]
• Медаль Францыска Скарыны (2002)^[1]
• Член Саюза мастакоў СССР^[9] і Беларускага саюза мастакоў.
• Узнагароджаны Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР (1976)^[1]
• Ордэн Францыска Скарыны (2023)^[10]

Адзначаўся дыпломамі, прызамі і памятнымі знакамі Цэнтра падрыхтоўкі касманаўтаў^[6]. Федэрацыя касманаўтыкі Расіі ўзнагародзіла скульптара медалём «За заслугі»^[6].

Ганаровы акадэмік Міжнароднай акадэміі навук Еўразіі і Міжнароднай акадэміі інфармацыйных працэсаў і тэхналогій^[6].

У Слоніме адкрыты музей І. Я. Міско, куды скульптар перадаў частку сваіх твораў.