Сцяпан Шнэк

Сцяпан Шнэк (псеўд. Янка Нясьцерпны, С. Ляднінскі; 12 кастрычніка 1900, в. Лядна, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя (сёння — Слуцкі раён, Мінская вобласць, Беларусь) — 19 студзеня 1952, Мельбурн, Аўстралія) — беларускі грамадскі беларускай эміграцыі. Бацька пісьменніка Уладзіміра Шнэка.

Сцяпан Шнэк
Дата нараджэння	12 кастрычніка 1900(1900-10-12)
Месца нараджэння	Лядна, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	19 студзеня 1952(1952-01-19) (51 год)
Месца смерці	Мельбурн, штат Вікторыя, Аўстралія
Месца пахавання	Фокнерскі мемарыяльны парк[d]
Дзеці	Уладзімір Шнэк і Алег Шнэк
Альма-матар	Ваенная акадэмія РВСП імя Пятра Вялікага[d] (1936)
Месца працы	Беларуская гімназія імя М. Багдановіча[d]
Званне	старшы лейтэнант РСЧА капітан БКА[1] штурмбанфюрар СС[2] маёр[удакладніць: камент.][3]
Камандаваў	слуцкі акруговы начальнік БКА (25.02.1944 — ?) 1-ы фюзілерскі батальён 75-га грэнадзёрскага палка СС 30-й грэнадзёрскай дывізіі СС (1-й беларускай)
Творы ў Вікікрыніцах

Біяграфія

У 1930—1936 гадах з невялікім перапынкам вучыўся ў Ваенна-тэхнічнай акадэміі РСЧА ў Ленінградзе. Затым кіраваў Домам палітпрасветы ў Чыце Забайкальскай ваеннай акругі. У 1938 годзе выключаны з партыі і звольнены з арміі.

Восенню 1939 года вярнуўся ў Беларусь і пасяліўся з сям’ёй у Слуцку. Працаваў настаўнікам у школе.

У 2-ю сусветную вайну падчас нямецкай акупацыі ўзначальваў службу парадку ў Слуцку, быў кіраўніком Беларускай краёвай абароны па Слуцкую акрузе. Вясной 1944 года арыштаваны нямецкімі акупацыйнымі ўладамі разам з усёй сям’ёй, але выпушчаны дзякуючы заступніцтву Радаслава Астроўскага. Пасля ад’езду з Беларусі праз некаторы час прызначаны кіраўніком ваенных спраў Беларускай цэнтральнай рады.

Пасля вайны, некаторы час працаваў ва Францыі, потым з сям’ёй жыў у лагерах для перамешчаных асоб^[en] (DP) у Германіі. Працаваў настаўнікам матэматыкі ў Беларускай гімназіі імя М. Багдановіча (Ватэнштэт)^[4]. 20 мая 1950 года прыехаў у Аўстралію, па прыбыцці ў Мельбурн адразу адпраўлены з сям’ёй у часовы лагер перамешчаных асоб (DP) каля Банагіля  (англ.). Спачатку працаваў у Сіднеі (Новы Паўднёвы Уэльс), потым пераехаў да сям’і ў Мельбурн^[5]. Трымаў сувязь з мясцовымі беларусамі, а таксама беларускімі дзеячамі ў іншых краінах. Узначальваў аддзел Краёвай абароны Калегіі БЦР^[6].

Пісаў зацемкі ў эміграцыйныя перыядычныя выданні «Беларускае слова», «Бацькаўшчына» пад псеўданімам Янка Нясцерпны.

Збіў жонку, якая ў цяжкім стане трапіла ў шпіталь, а сам скончыў жыццё самагубствам^[7]. Пахаваны на беларускай дзялянцы могілак Фокнер  (англ.) (каля Мельбурна).

Сям’я

Жанаты з Яўгеніяй Даўгалевіч, яны мелі 3 дзяцей:

• Уладзіміра Шнэка
• Алега Шнэка
• Ліну Шнэк

Творы

• Сцяпан Шнэк — Юрка Віцьбіч // ARCHE Пачатак. — 2001. — № 2 (16): Народны нумар. — С. 240—248. — ISSN 1392-9682. Перадрук: Юрэвіч, Л. Шматгалосы эпісталярыум: гісторыя людзей і ідэй на эміграцыі ў ліставанні / Лявон Юрэвіч; БІНІМ; [пад рэд. Н. Гардзіенкі]. — Мн.: Кнігазбор, 2012. — 657, [1] с. — С. 502—516. — (Бібліятэка Бацькаўшчыны; Кн. 20). — ISBN 978-985-7007-43-1.
• Узброеная Случчына: Да гісторыі Беларускай Краёвай Абароны // Беларускі Рэзыстанс. — 2004. — № 1. — С. 43 — 57.^[8]
• «Этранжэ» (Урыўкі з прыватнага ліста) // Беларускае слова. — 1949. — № 10 (11). — 12 кастрычніка. — С. Перадрук: Падарожныя лісты // Запісы БІНІМ. — 2009. — № 32. — С. 138—140.