Міхал Ігнатавіч Балінскі

Міхал Ігнатавіч Балі́нскі (псеўданім: Auszlawis; 14.8.1794, маёнтак Цярэспаль Полацкага павета — 22.12.1863, Вільня) — гісторык, краязнавец, публіцыст, рэдактар. Магістр філасофіі (1818)^[3].

Міхал Балінскі
Michał Baliński
Дата нараджэння	14 жніўня 1794(1794-08-14)[1][2]
Месца нараджэння	Тэрэспаль, Бяльскі павет, Польшча[2]
Дата смерці	3 студзеня 1864(1864-01-03)[1] (69 гадоў)
Месца смерці	Вільня, Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя[2]
Месца пахавання	Яшунай
Грамадзянства	Расійская імперыя  Польшча
Жонка	Zofia Sniadecka[d]
Дзеці	Іван Міхайлавіч Балінскі
Род дзейнасці	гісторык, пісьменнік, публіцыст, рэдактар, калекцыянер
Навуковая сфера	гісторыя
Месца працы	Dziennik Wileński
Альма-матар	Імператарскі Віленскі ўніверсітэт
Член у	Таварыства шубраўцаў[d] Віленская археалагічная камісія Рускае геаграфічнае таварыства Кракаўскае навуковае таварыства[d][2]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Балінскі.

Скончыў Віленскі ўніверсітэт (1818). Вывучаў літаратуру і гісторыю ў І. Лялевеля і права ў І. Даніловіча. У 1816—1822 і 1829—1830 гг. супрацоўнік часопіса «Dziennik Wileński». З 1818 г. разам з І. Лялевелем рэдагаваў часопіс «Tygodnik Wileński». Належаў да Таварыства шубраўцаў, адзін з рэдактараў яго газеты «Wiadomości brukowe». У 1818—1822 гг. сакратар Віленскага друкарскага таварыства. У 1831 г. арыштаваны за ўдзел у падрыхтоўцы паўстання 1830-31. З 1836 года жыў у Варшаве, працаваў ва ўстановах асветы, займаўся навукай. У 1841 г. ініцыятар стварэння і адзін з рэдактараў навукова-літаратурнага часопіса «Biblioteka Warszawska». З 1847 г. канчаткова пасяліўся ў сваім маёнтку Яшуны каля Вільні, займаўся даследаваннем мясцовых археалагічных помнікаў. Друкаваўся ў газеце «Kurier Wileński» («Виленский вестник»). У 1855—1862 гг. віцэ-старшыня Віленскай археалагічнай камісіі^[3], з 1856 г. член Рускага геаграфічнага таварыства.

Навуковая дзейнасць

Аўтар прац па гісторыі ВКЛ, пра Вільню і Віленскі ўніверсітэт. Супольна з Т. Ліпінскім выдаў працу «Starożytna Polska pod względem historycznym, geograficznym i statystycznym…» (t. 1-3, 1843-46; 2-е выданне: t. 1-4, 1885-86), трэці том якой, падрыхтаваны Балінскім, прысвечаны населеным пунктам Беларусі. Упершыню даў апісанне старажытнасцей Лоска (Валожынскі раён), Ружан (Пружанскі раён), Смаргоні, Быхава, Пінска, Слуцка, Гродна і інш., рэшткаў замка на возеры Мястра, датаваў час закладкі Ніжняга замка ў Полацку^[3].

Зноскі

1. Michał Baliński // Internetowy Polski Słownik Biograficzny

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943'></a>
2. http://tnk.krakow.pl/czlonkowie/balinski-michal/ Праверана 30 жніўня 2022.
3. Археалогія Беларусі: энцыклапедыя. У 2 т. Т.1. А — К / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2009. — Т. 1. — С. 83. — 496 с. — 2 500 экз. — ISBN 978-985-11-0354-2.

Літаратура

• Археалогія Беларусі: энцыклапедыя. У 2 т. Т.1. А — К / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2009. — Т. 1. — С. 83. — 496 с. — 2 500 экз. — ISBN 978-985-11-0354-2.
• Каханоўскі Г. А. Археалогія і гістарычнае краязнаўства Беларусі ў XVI—XIX стст. — Мн., 1984. — С. 42—43.
• Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.