acus

Latine

acus (acūs)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈakus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·cus — morphologica: ac-us

Notatio

Vide radicem ac.

Nomen substantivum

ăc|us, -ūs fem.

1. Instrumentum cylindratum acutum et tenue, praesertim:

   a. — cum foramine pro filum coniciendo.

   b. — in chirurgia.

   c. — comatorium, → crinale

2. Acus a qua fibula fibulat.
3. Palea (potius acus, -eris, n; vide infra).

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	acus	acūs	I
gen.	acūs	acuum	II
dat.	acuī	acubus	III
acc.	acum	acūs	IV
abl.	acū	acubus	VI
voc.	acus	acūs	V

Dictiones derivatae

• Collocationes: acu pingo, acu rem tango

Translationes

Anglice

√ pin ☞^en; (foraminata) needle ☞^en; (in chirurgia) probe ☞^en; (crinale) hairpin ☞^en

Hispanice: acucula > aguja

Loci

Latinitas Romana

class.

• atque ita tertio et quarto deincepsque permutatis inter manus acubus, plaga includenda. —De Medicina Celsi ^[1]

• sed mirabar tamen credi popae, confessionem servorum audiri, volnus in latere quod acu punctum videretur pro ictu gladiatoris probari. —Pro Milone Oratio Ciceronis

saec. V.

• Et iterum dico vobis facilius est camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum caelorum. —Vulgata Hieronymi

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, XVI. [294] — acubus