Туховишта
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Туховишта — село во Неврокопско, Пиринска Македонија, денес во општината Сатовча на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
Remove ads
Географија
Селото Туховишта се наоѓа на 28 километри источно од Хаџидимово и на 22 километри јужно од општинскиот центар Сатовча и на околу 2 километри од границата со Грција. Селото е планинско кое се наоѓа во подножјето на западните делови на Родопите на надморска висина од 836 метри, во историко-географската област Чеч. Атарот на селото зафаќа површина од 17.151 км2[1]. Селото се граничи со територијата на следниве села: на исток, каде поминува границата со Грција, со територијата на раселените села Борен и Манастир, на запад со Слаштен и В’лкосел, на југ со Годешево и на север со Жижево.
Климата е променливо континентална[2] со изразено планинско влијание во висорамнините (Чуката и Дикилиташ). Просечната годишна температура е 10 °C, во зимски периоди се формираат температури инверзии. Просечната јануарска температура се движи од 0° С до 7° С. Летото е топло и сончево. Просечната годишна максимална температура долж долината на реката Места е 32 - 36 °C, а во централниот дел на планината 23 - 32 °C. Сезоните се јасни - летото е топло, а зимата е умерено студено.
Шумскиот фонд е богат со зимзелени и листопадни видови - бор, смрека, бука, ела, даб, бреза, врба и други. Бидејќи Туховишта се наоѓа на премин од ридско во планинско подрачје, може да се забележи дека има зимзелена вегетација. Од животинските видови се наоѓаат мечка, зајак, волк, лисица, верверица, елен, свиња и многу други[2].
Remove ads
Историја
Среден век
Во селото има откриено некропола.[3] Во 1975 година случајно била откриена некропола во областа Оградето во близина на селото Туховишта. Истражените 146 гробови на некрополата се гробни јами од правоаголна или трапезоидна форма - потесни од нозете. Тие се изградени од камени плочи, поставени вертикално само од една страна. Погоре, тие се исто така покриени со камени плочи - стара паганска традиција која била широко распространета и останала жива по христијанството, главно во областа Родопи, Пирин[4].
Во погребниот обред има елементи на пагански погребни традиции, како што е горење на трупот. Повеќето истражувања следат некои отстапувања од канонот на официјалната христијанска религија донесена во IX век, главно во однос на рацете. За разлика од христијанските погребувања, каде рацете секогаш се прекрстуваат над градите или стомакот, во некрополата кај селото нивната позиција во голем број гробови е различна[4] Кај релативно големиот број жртвувани садови пронајдени во некрополата, се забележува значителна разновидност на форми, техники и украси, а преовладуваат словенски керамички традиции. Глинените садови обично се со мали и средни големини, без рачки, кои припаѓаат на словенскиот вид садови.
Отоманско Царство
Во текот на XIX век, селото било муслиманско и припаѓало кон Неврокопската каза на Отоманското Царство. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Духовишта (Douhovischta) е село со 36 семејства и 90 Помаци[5] Според Стефан Верковиќ во 1881 година во селото живееле 120 муслимански машки лица во 36 куќи[6]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 500 жители, сите македонски муслимани[7][8] во 70 куќи.[9].
Бугарија
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.
Во 1912 година, за време на Балканските војни, селото пострадало за време на присилното крштевање на Помаците. Поради отпорот на населението, по повторното пристигнување на пловдивскиот свештеник, тој бил придружуван од четници на ВМОРО, кои ги запалиле двете џамии во селото. За време на овие настани, населението на Туховишта побегнало на југ, со намера да премине во Турција. Сепак, по патот дознале дека четниците го напуштиле селото и тие се вратиле иако истото било во урнатини.
Според Димитар Гаџанов во 1916 година во В’лкосел, Годешево, Слаштен и Туховишта живееле 3012 Помаци.[10]
во 1949 година селото влегло во составот на Општина Слаштен според силата на указот 794 на Президиумот на Народното Собрание од 24 септември 1949 година.[11] со решението на Благоевградскиот окружен народен совет од 28 ноември 1958 г. селото поминало под Општина Сатовча.[12] Било вратено на Слаштен со указ 959 од 23 декември 1965 г.[13] По силата на указот 2295 на Државниот совет на НРБ од 22 декември 1978 г. повторно било вратено кон Сатовча.[14]
Во 1970 г. жителите на селото станале жртва на т.н. процес на Преродба.[15]
Remove ads
Население
 |
Динамика на населението[18]:
- Население од 1873 – 2011
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads