Accent grèu

L’accent grèu ( ` ) es un diacritic de l'alfabet latin que torna dins mai d'uns alfabets.

Ponctuacion
Acolada	{ }
Parentèsi	( )
Cabrons	< >
Parentèsis cairadas	[ ]
Verguetas	« » o “ ”
Apostròf	' o ’
Virgula	,
Barra oblica	/
Barra oblica inversada	\
Espaci
Punt	.
Punts de suspension	…
Punt-virgula
Dos punts
Punt d'exclamacion	!
Punt d'interrogacion	?
Punt exclarrogatiu	‽
Punt d'ironia	⸮
Jonhent	-
Tiret	–
Simbòls diacritics
Accent agut	´
Accent agut doble	̋
Accent grèu	`
Accent grèu doble	̏
Accent circonflèxe	^
Haček	ˇ
Barra inscrita	-
Brèva	˘
Macron	ˉ
Cedilha	¸
Ogonek	˛
Punt interior	·
Bana	̛
Croquet en cap	̉
Punt sosescrit	ִ
Punt susescrit	˙
Redond en cap	˚
Tilde	~
Trèma	¨
Tipografia
Arròba	@
Eta	&
Asterisc
Asterisme	⁂
Coissinet
Numèro	№
Copyright	©
Marca	®
Gra	°
Gra Celsius	℃
Prima (1a, 2a, 3a)	′ ″ ‴
Obelisc	† o ‡
Paragraf	§
Per consequent	∴
Perque	∵
Pè de mosca	¶
Piuse	•
Tiret bas	_
Simbòls matematics
Mai e mens	+ -
Mai o mens	±
Multiplicat	× o ·
Devesit	÷
Egala	=
Per cent	%
Per mila	‰
Cairat	²
Cube	³
Micro	µ
Vinculum	◌̅
Simbòl monetari

Alfabet grèc

L'accent grèu grèc apareisson, en grèc ancian, sonque la darrièr sillaba d'un mot, dins las escasenças s'aquela èra grèva. Lo tèrme grèu ven del latin gravis (pesuc), el meteis traduch del grècc βαρύς, que designava aquela intonacion.

Alfabet cirillic

L’accent grèu de l’alfabet cirillic es a vegada utilizat en bulgar per indicar l’accent tonic per una vocalas а̀ , ѐ, ѝ, о̀ , у̀ , ъ̀ , ю̀ , я̀ .

Alfabet latin

Dins l'alphabet latin, l'accent grèu es dirèctament manlevat de l'alfabet grèc. Mens corrent que l'accent aigu, se sirua mai sovent sus la vocalas A, E, O e U, dins las lengas seguentas:

• En catalan (accent greu ou obert), indica la posicion de l'accent tonic irregular e tanben l'aperturea de la vocala /e/ e /o/ (que pòdon èsser obèrta o barradas) :
  • à (català)
  • è (enciclopèdia)
  • ò (història)

• En occitan :
  • à se pronóncia [a]
  • è se pronóncia [ɛ]
  • ò se pronóncia [ɔ]

• En Gaelic escocés, marca una vocala longa.

• En francés :
  • à: per destriar d'omonims (la / là, ça / çà) ;
  • è: per la prononciacion del /ɛ/ obèrt;
  • ù: sonque pel mot où, (pronom relatiu o adverbi interrogatiu) / ou, (conjonccion)

• En galés, l'accent grèu es utilizat per marcar una vocala corta dins un mot que, dins lo cas contrari, seriá prononciat amb una vocala longa, coma mẁg (« tassa ») e mwg (« fum »).

• En italian, apareis sonque coma [[Accent tonic; indica la prononciacion obèrta de la e e de la o. Sus la i e la u, se pòt tanben metre l’accent agut:
  • à (libertà)
  • è (caffè)
  • ò (parlò)
  • ù (virtù o virtú)
  • ì (partì o partí)

• En norvegian, l'accent grèu indic que la sillaba que diacrita es accentuada, per diferenciar de mots coma og (« e ») et òg (« tenben »).

• En portugués :
  • à (à, àquele): indica la crasi entre la preposicion a o amb l'article definit a, o amb lo pronom relatif aquele e sas formas reflectidas.

• Dins de lengas amb tons, coma lo vietnamian, l'accent grèu indica un ton davalant.

• Dins de lengas amb tons africanas, coma lo tshiluba, l’accent grèu indica un ton bas.

• En hanyu pinyin (transcripcion del mandarin), l’accent grèu indica un ton davalant: à, è, ì, ò, ù, ǜ.

• En escritura dialectala alemanica, l'accent grèu indica la prononciacion mai dubèrta de las vocalas. s'utiliza sus la vocalas e, i, o, ö, u, ü que venon [ɛ, ɪ, ɔ, œ, ʊ, ʏ].