Loading AI tools
polska aktorka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Buyno-Łoza (ur. 12 grudnia 1907 w Łodzi, zm. 13 września 1991 we Wrocławiu) – polska aktorka i tancerka[1]. Rozpoznawalność przyniosły jej wyraziste role epizodyczne, w tym postać Anieli Kargul, żony Władysława (Władysław Hańcza) w kultowej trylogii Sylwestra Chęcińskiego – Sami swoi (1967), Nie ma mocnych (1974) i Kochaj albo rzuć (1977) oraz serialu Droga (1973)[2].
Urodziła się w Łodzi[3]. Od zawsze marzyła o scenie. Początkowo związała się z tańcem. Ukończyła Szkołę Rytmiki i Plastyki Janiny Mieczyńskiej[4] w Warszawie, a następnie była solistką jej zespołu. Specjalizowała się w grotesce tanecznej[5]. W wieku 27 lat porzuciła taniec dla aktorstwa. W 1937 ukończyła studia na wydziale sztuki aktorskiej w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie[4].
Karierę sceniczną zaczynała w Teatrze Miejskim w Wilnie (1937–1939) i Teatrze Miejskim w Lublinie (1945–1952). Tuż po II wojnie światowej została zwerbowana przez służby bezpieczeństwa publicznego, musiała donosić na kolegów z teatru, informować o wszelkich przejawach, wywrotowych, „antypaństwowych” nastrojów[5]. W okresie od 1952 do 1953, przez 9 miesięcy, była więziona – została wypuszczona na wolność po śmierci Stalina[4].
W latach 1953–1955 występowała w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze w spektaklach w reż. Kazimierza Czyńskiego: Szczęście Frania Włodzimierza Perzyńskiego (1954) w roli Lipowskiej, Kruk krukowi oka nie wykole Aleksandra Ostrowskiego (1955) jako Justyna Naumowna i Gwałtu, co się dzieje! Aleksandra Fredry (1955) w roli Barbary. W latach 1955–1971 była związana z Teatrem Polskim we Wrocławiu.
Zadebiutowała na ekranie w roli prostytutki w komedii Tadeusza Chmielewskiego Ewa chce spać (1957) u boku Barbary Kwiatkowskiej. Następnie pojawiła się w produkcji Zagubione uczucia (1957) i Ósmym dniu tygodnia (1958). Grała swojskie i ciekawskie, ale przyjazne kobiety „z sąsiedztwa”, w tym starszą panią w ekranizacji powieści Zofii Nałkowskiej Granica (1977) w reż. Jana Rybkowskiego, portierkę w dramacie psychologicznym Andrzeja Barańskiego Wolne chwile (1979), dozorczynię w dramacie psychologicznym Ryszarda Czekały Przeklęta ziemia (1982) i gospodynię w melodramacie muzycznym Stanisława Lenartowicza Szkoda twoich łez (1983). Była przede wszystkim obsadzana w rolach gospodyń, sprzątaczek, salowych, portierek, sąsiadek i przypadkowych kobiet.
Była żoną aktora Mieczysława Łozy. Pochowana została na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu (kwatera: 90R/99/3[6])
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.