Karol Modzelewski

Karol Modzelewski
	; Karol Modzelewski (2017)
Imię i nazwisko urodzenia	Cyryl Budniewicz
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1937 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 2019 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	historyk mediewista, nauczyciel akademicki
Tytuł naukowy	profesor nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski; (1962–1964); Instytut Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk; (1972–1983); Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk; (1989–1992); Uniwersytet Wrocławski; (1992–1994); Uniwersytet Warszawski; (1994–2019)
Stanowisko	senator I kadencji; (1989–1991)
Partia	PZPR; (1957–1964); Unia Pracy; (1992–1995)
Rodzice	Natalia Wilter; Zygmunt Modzelewski (ojczym)
Małżeństwo	Małgorzata Goetz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Karol Cyryl Modzelewski (ur. 23 listopada 1937 w Moskwie, zm. 28 kwietnia 2019 w Warszawie[1]) – polski historyk mediewista, profesor nauk humanistycznych, członek Polskiej Akademii Nauk oraz dysydent, więzień polityczny i jeden z liderów opozycji demokratycznej w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, senator I kadencji. Kawaler Orderu Orła Białego.

Quick facts: Imię i nazwisko urodzenia, Data i miejsc... ▼

Od 1957 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1964 wraz z Jackiem Kuroniem autor Listu otwartego do partii krytykującego linię polityczną PZPR za odejście od ideałów socjalizmu; napisanie tego listu skutkowało wydaleniem jego autorów z PZPR. Jeden z inicjatorów protestów studenckich na Uniwersytecie Warszawskim w marcu 1968. Od listopada 1980 do kwietnia 1981 pierwszy rzecznik prasowy Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, inicjator przyjęcia przez związek jego nazwy „Solidarność”. Kilkakrotnie więziony i internowany ze względów politycznych w czasach PRL, osadzony łącznie przez osiem i pół roku[uwaga 1].

Profesor Uniwersytetu Wrocławskiego (1992–1994) i Uniwersytetu Warszawskiego (1994–2019), członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, w latach 2007–2010 wiceprezes PAN. W 2007 laureat Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej za monografię Barbarzyńska Europa (2004), w której podjął kwestię powstawania tożsamości europejskiej pod wpływem tradycji przedchrześcijańskich. Autor wyróżnionej Nagrodą Literacką „Nike” autobiografii Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca (2013), w której rozliczał się ze swojej działalności ideowej i politycznej zapoczątkowanej w latach 50., a także krytykował sposób przeprowadzenia transformacji ustrojowej w Polsce, wskazując na negatywne skutki transformacji związane z dominacją modelu neoliberalnego.

polski historyk i polityk / Z Wikipedii, wolnej encyklopedii