Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Język gocki
wymarły język wschodniogermański Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Język gocki – wymarły język wschodniogermański, który był używany przez germańskie plemię Gotów. Jest on znany głównie dzięki tłumaczeniu Biblii dokonanemu przez biskupa Wulfilę w IV wieku n.e.
Wyróżniane są dwa dialekty: wizygocki (używany na terenie dzisiejszej Hiszpanii do VII/VIII wieku) i ostrogocki (przetrwał na Krymie być może do XVII/XVIII wieku). Około 70 słów i szereg konstrukcji gramatycznych tego dialektu zapisał w XVI wieku Ogier Ghiselin de Busbecq, flamandzki dyplomata w służbie austriackiej. Wcześniejszych i późniejszych relacji o języku gockim na Krymie brak.
Remove ads
Fonetyka
Samogłoski
Monoftongi |
Dyftongi |
- Samogłoski /i/, /a/ oraz /u/ mogły być długie lub krótkie, lecz Goci zaznaczali różnice w długości jedynie w przypadku /i/, zapisując długie /i:/ jako <ei>, imitując greckie ει. We współczesnym zapisie często oznacza się długie samogłoski przy użyciu makronu, rzadziej cyrkumfleksu.
- Długie /e:/ i /o:/ były zapisywane jako <e>i <o>, np. wens [we:ns] „nadzieja”.
- Krótkie /ε/ i /ɔ/ zapisywano dwuznakami <ai>i <au>, np. taihun [tεhun] „dziesięć”. Współcześnie umieszcza się często znak akcentu nad drugą samogłoską dwuznaku (taíhun) dla odróżnienia od prawdziwych dyftongów /ai/ i /au/. Krótkie /ε/ i /ɔ/ są często allofonami /i, u/ przed /r, h, ʍ/. Także ai w sylabach reduplikowanych czasowników VII koniugacji najprawdopodobniej oddaje właśnie /ε/. Wreszcie, /ε/ i /ɔ/ występują w zapożyczeniach z greki, np. aípiskaúpus „biskup”.
- Pragermańskie dyftongi ai i au pozostały w gockim jako ai i au; są one zapisywane ze znakiem akcentu na pierwszej samogłosce dla odróżnienia z ai i au z pragermańskim *i/e, *u. Niektóre dowody każą podejrzewać, że wymawiane były wciąż jak dyftongi, ale wedle innych przeszły one w długie /ε:/ i /ɔ:/. W tekstach łacińskich imiona gockie z pragermańskim au są zapisywane przez au do IV stulecia n.e., zaś później przez o. Długie /ε:/ i /ɔ:/ były także allofonami /e:/ i /o:, u:/ przed następująca samogłoską, np. saian [sεːan] „siać”, bauan [bɔːan] „budować”.
- Samogłoska /y/ (brzmiąca jak niemieckie ü) występowała tylko w wyrazach zapożyczonych. Zapisywana była jako w: azwmus [azymus] „nienapoczęty chleb”. Reprezentuje greckie υ (y) lub οι (oi), które to oba wymawiane były ówcześnie jak /y/. W wyrazach gockich był prawdopodobnie wymawiany przez /i/.
- /iu/ jest dyftongiem opadającym, czyli wymawianym przez niezgłoskotwórcze u.
Spółgłoski
Remove ads
Biblia
Wulfila miał niezwykle trudne zadanie, ponieważ był prawdopodobnie pierwszym, który podjął się zapisu w języku germańskim. Znaki zapożyczył z alfabetu greckiego, gdyż nie mógł użyć run. Kolejnym problemem dla Wulfili były braki w terminologii związanej z Biblią, dlatego też słownictwo musiało zostać poszerzone poprzez zapożyczenia z łaciny i greki oraz słowotwórstwo, w tym złożenia. Budowę zdania oparł na składni greckiej.
Remove ads
Gramatyka
Podsumowanie
Perspektywa
Deklinacja
Czasy gramatyczne w języku gockim
Końcówki czasownika różnią się w zależności od liczby i osoby. W języku gockim istnieją dwa czasy: przeszły i nieprzeszły, który odnosi się zarówno do teraźniejszości, jak i do przyszłości. Gocki czas przeszły praeteritum odpowiada niderlandzkiemu i niemieckiemu czasowi przeszłemu niedokonanemu, dokonanemu czasowi teraźniejszemu oraz dokonanemu czasowi przeszłemu.
Początki analityczności: strona bierna
Początek analityczności w języku gockim możemy dostrzec w stronie biernej. Podobnie jak w łacinie, w gockim stronę bierną w czasie teraźniejszym (tak w trybie oznajmującym, jak i w koniunktiwie) tworzą odpowiednie końcówki, natomiast stronę bierną czasu przeszłego tworzy się już za pomocą czasowników posiłkowych wisan („być”) i wairþan („być, stawać się”) w kombinacji z participium.
Gocki a inne języki germańskie
Należy zauważyć, że choć gocki jest najstarszym językiem germańskim, którego zabytki się zachowały, to żaden ze współczesnych języków germańskich nie pochodzi bezpośrednio od niego. Istniały także inne języki wschodniogermańskie, takie jak burgundzki, longobardzki, wandalski, lecz nie ostały się żadne dokumenty zapisane w tych językach. Współczesne istniejące języki germańskie dzieli się na dwie grupy: północne (skandynawskie) i zachodnie.
Remove ads
Ojcze nasz po gocku
Remove ads
Zobacz też
Bibliografia
- Geschiedenis van het Nederlands M. van der Wahl (we współpracy z Cor van Bree).
- Mikhail Kotin: Gotisch: Im (diachronischen und typologischen) Vergleich. Heidelberg: Universitätsverlag Winter, 2012. ISBN: 9783825359911,
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads