Katharina Schmid

Katharina Schmid z domu Althaus (ur. 23 maja 1996 w Oberstdorfie^[1]) – niemiecka skoczkini narciarska, reprezentantka klubu SC 1906 Oberstdorf, trzykrotna olimpijka, srebrna medalistka olimpijska z 2018 i 2022, indywidualna i drużynowa wicemistrzyni świata juniorów.

Katharina Schmid

Katharina Schmid (2023)
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1996 Oberstdorf
Klub	SC 1906 Oberstdorf
Wzrost	156 cm[1]
Debiut w PŚ	3 grudnia 2011 w Lillehammer (33. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	7 stycznia 2012 w Hinterzarten (24. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	15 stycznia 2017 w Sapporo (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	12 lutego 2017 w Ljubnie
Rekord życiowy	198,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (19 marca 2023)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie srebro Pjongczang 2018 normalna srebro Pekin 2022 normalna Mistrzostwa świata złoto Falun 2015 druż. miesz. złoto Seefeld 2019 norm. druż. złoto Seefeld 2019 druż. miesz. złoto Oberstdorf 2021 druż. miesz. złoto Planica 2023 normalna złoto Planica 2023 norm. druż. złoto Planica 2023 druż. miesz. srebro Seefeld 2019 normalna brąz Planica 2023 duża brąz Trondheim 2025 norm. druż. Mistrzostwa świata juniorów srebro Erzurum 2012 drużynowo srebro Râșnov 2016 indywidualnie brąz Liberec 2013 drużynowo brąz Râșnov 2016 druż. miesz. Igrzyska olimpijskie młodzieży złoto Innsbruck 2012 drużynowo srebro Innsbruck 2012 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar Świata 2. miejsce 2017/2018 2. miejsce 2018/2019 2. miejsce 2022/2023 3. miejsce 2024/2025 Lillehammer Triple 1. miejsce 2017 1. miejsce 2018 Raw Air 2. miejsce 2019 Russian Tour Blue Bird 3. miejsce 2019 Turniej Dwóch Nocy 3. miejsce 2024/2025 Letnie Grand Prix 2. miejsce 2014 Letni Puchar Interkontynentalny 1. miejsce 2024 Letni Puchar Kontynentalny 1. miejsce 2018 2. miejsce 2016

Na międzynarodowej arenie zadebiutowała 10 sierpnia 2008 w Bischofsgrün podczas zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego, oddając skok na odległość 56 m na skoczni średniej^[3][4].

3 grudnia 2011 w pierwszym w historii konkursie Pucharu Świata kobiet w Lillehammer zajęła 33. miejsce, po skoku na odległość 79,5 m. Pierwsze punkty w PŚ zdobyła 7 stycznia 2012 w Hinterzarten, plasując się na 24. miejscu^[3][4].

Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanęła 15 stycznia 2017 w Sapporo, zajmując trzecie miejsce. Wyprzedziły ją jedynie Maren Lundby i Yūki Itō^[3][4].

Życie prywatne

W maju 2023 wzięła ślub z Patrickiem Schmidem, bratem kombinatora norweskiego Juliana Schmida^[5].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
23.	11 lutego	2014	Soczi/Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	90,5 m	92,5 m	211,8 pkt	35,6 pkt	Carina Vogt
2.	12 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	106,5 m	106,0 m	252,6 pkt	12,0 pkt	Maren Lundby
2.	5 lutego	2022	Pekin/Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	105,5 m	94,0 m	236,8 pkt	2,2 pkt	Urša Bogataj
9.	7 lutego	2022	Pekin/Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.[a]	DSQ	–	350,9 pkt (0,0 pkt)	650,6 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
32.	22 lutego	2013	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	82,0 m	–	80,4 pkt	173,3 pkt	Sarah Hendrickson
17.	20 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	85,0 m	88,0 m	210,2 pkt	26,7 pkt	Carina Vogt
1.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. miesz.[b]	91,0 m	92,5 m	917,9 pkt (216,0 pkt)	–
8.	24 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	94,0 m	93,5 m	239,0 pkt	15,6 pkt	Carina Vogt
1.	26 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż.[c]	104,5 m	99,5 m	898,9 pkt (238,4 pkt)	–
2.	27 lutego	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	108,0 m	107,0 m	259,1 pkt	0,5 pkt	Maren Lundby
1.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.[d]	107,5 m	103,0 m	1012,2 pkt (250,4 pkt)	–
10.	25 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	91,0 m	98,0 m	241,8 pkt	37,8 pkt	Ema Klinec
5.	26 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż.[e]	94,0 m	94,5 m	873,1 pkt (238,5 pkt)	86,2 pkt	Austria
1.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[f]	104,0 m	99,5 m	1000,8 pkt (255,5 pkt)	–
12.	3 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	113,5 m	121,0 m	240,4 pkt	56,2 pkt	Maren Lundby
1.	23 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	98,5 m	97,0 m	249,1 pkt	–
1.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż.[g]	97,0 m	94,5 m	843,8 pkt (219,5 pkt)	–
1.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.[h]	94,5 m	102,0 m	1017,2 pkt (266,3 pkt)	–
3.	1 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	120,5 m	128,0 m	245,7 pkt	18,5 pkt	Alexandria Loutitt
19.	28 lutego	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	indywid.	90,0 m	86,5 m	190,8 pkt	68,4 pkt	Nika Prevc
3.	1 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	druż.[i]	91,5 m	86,0 m	846,5 pkt (198,8 pkt)	58,0 pkt	Norwegia
4.	5 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	druż. miesz.[j]	111,5 m	109,0 m	899,0 pkt (170,2 pkt)	121,4 pkt	Norwegia
19.	7 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	indywid.	100,5 m	–	88,1 pkt	62,8 pkt	Nika Prevc

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
16.	23 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	indywid.	92,5 m	86,0 m	200,0 pkt	76,5 pkt	Sara Takanashi
2.	25 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż.[k]	91,0 m	96,5 m	848,5 pkt (220,0 pkt)	119,5 pkt	Japonia
11.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	86,0 m	92,0 m	220,5 pkt	47,5 pkt	Sara Takanashi
3.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	druż.[l]	91,0 m	89,5 m	762,0 pkt (226,0 pkt)	247,0 pkt	Słowenia
5.	28 stycznia	2014	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	96,5 m	92,0 m	236,0 pkt	26,9 pkt	Sara Takanashi
4.	30 stycznia	2014	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż.[m]	93,5 m	92,5 m	832,8 pkt (225,3 pkt)	86,2 pkt	Japonia
2.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	87,0 m	89,5 m	197,4 pkt	11,6 pkt	Chiara Hölzl
3.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż. miesz.[n]	92,0 m	90,0 m	865,7 pkt (220,3 pkt)	17,1 pkt	Słowenia

Igrzyska olimpijskie młodzieży

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
2.	14 stycznia	2012	Innsbruck	Casino Arena	K-68	HS-75	indywid.	71,0 m	72,5 m	242,5 pkt	26,8 pkt	Sara Takanashi
1.	21 stycznia	2012	Innsbruck	Casino Arena	K-68	HS-75	druż. miesz.[o]	67,0 m	63,0 m	640,1 pkt (204,1 pkt)	–

Igrzyska europejskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwyciężczyni
14.	27 czerwca	2023	Zakopane[p]	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	85,5 m	94,0 m	207,6 pkt	55,0 pkt	Jacqueline Seifriedsberger
9.	30 czerwca	2023		Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	118,0 m	126,0 m	206,5 pkt	70,9 pkt	Nika Križnar

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2011/2012	28.
2012/2013	22.
2013/2014	13.
2014/2015	13.
2015/2016	12.
2016/2017	4.
2017/2018	2.
2018/2019	2.
2019/2020	5.
2020/2021	9.
2021/2022	4.
2022/2023	2.
2023/2024	10.
2024/2025	3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	12 lutego	2017	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-95	92,5 m	90,0 m	249,0 pkt
2.	2 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	98,5 m	93,0 m	271,7 pkt
3.	3 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	138,5 m	139,5 m	308,2 pkt
4.	3 marca	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	93,5 m	–	118,6 pkt
5.	2 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	128,5 m	139,5 m	254,0 pkt
6.	15 grudnia	2018	Prémanon	Les Tuffes	K-81	HS-90	84,5 m	94,5 m	260,3 pkt
7.	16 grudnia	2018	Prémanon	Les Tuffes	K-81	HS-90	85,0 m	88,5 m	249,6 pkt
8.	4 grudnia	2021	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	96,0 m	95,5 m	278,1 pkt
9.	3 grudnia	2022	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	99,0 m	96,5 m	260,1 pkt
10.	11 grudnia	2022	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	130,0 m	137,0 m	269,3 pkt
11.	7 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	122,0 m	131,0 m	263,8 pkt
12.	28 stycznia	2023	Hinterzarten	Rothaus-Schanze	K-100	HS-111	107,0 m	102,0 m	258,8 pkt
13.	4 lutego	2023	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	133,0 m	149,5 m	264,4 pkt
14.	17 lutego	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	89,5 m	98,5 m	251,0 pkt
15.	15 marca	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	131,5 m	125,5 m	251,1 pkt
16.	24 listopada	2024	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	133,5 m	123,0 m	238,9 pkt
17.	14 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	100,0 m	106,0 m	237,0 pkt
18.	15 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	98,0 m	98,5 m	221,1 pkt
19.	5 stycznia	2025	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	97,0 m	264,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	15 stycznia	2017	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	94,5 m	93,5 m	231,4 pkt	3.	16,9 pkt	Maren Lundby
2.	4 lutego	2017	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	89,0 m	88,5 m	237,9 pkt	2.	4,2 pkt	Sara Takanashi
3.	11 lutego	2017	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-95	89,5 m	92,0 m	245,6 pkt	3.	11,1 pkt	Maren Lundby
4.	12 lutego	2017	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-95	92,5 m	90,0 m	249,0 pkt	1.	–
5.	1 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	94,0 m	96,0 m	262,2 pkt	2.	9,3 pkt	Maren Lundby
6.	2 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	98,5 m	93,0 m	271,7 pkt	1.	–
7.	3 grudnia	2017	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	138,5 m	139,5 m	308,2 pkt	1.	–
8.	17 grudnia	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	102,5 m	99,0 m	254,7 pkt	2.	14,5 pkt	Maren Lundby
9.	13 stycznia	2018	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	93,5 m	96,0 m	248,6 pkt	2.	4,3 pkt	Maren Lundby
10.	14 stycznia	2018	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	94,0 m	89,0 m	230,2 pkt	3.	21,4 pkt	Maren Lundby
11.	27 stycznia	2018	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	84,5 m	88,0 m	241,5 pkt	2.	14,5 pkt	Maren Lundby
12.	28 stycznia	2018	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	87,5 m	89,0 m	259,3 pkt	3.	3,1 pkt	Daniela Iraschko-Stolz
13.	3 marca	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	93,5 m	–	118,6 pkt	1.	–
14.	4 marca	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	94,0 m	92,0 m	234,6 pkt	2.	17,2 pkt	Maren Lundby
15.	2 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	128,5 m	139,5 m	254,0 pkt	1.	–
16.	15 grudnia	2018	Prémanon	Les Tuffes	K-81	HS-90	84,5 m	94,5 m	260,3 pkt	1.	–
17.	16 grudnia	2018	Prémanon	Les Tuffes	K-81	HS-90	85,0 m	88,5 m	249,6 pkt	1.	–
18.	13 stycznia	2019	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	126,5 m	126,0 m	210,5 pkt	2.	19,3 pkt	Maren Lundby
19.	18 stycznia	2019	Zaō	Yamagata	K-95	HS-102	89,0 m	94,5 m	203,2 pkt	3.	2,0 pkt	Daniela Iraschko-Stolz
20.	26 stycznia	2019	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	91,5 m	93,0 m	236,9 pkt	2.	8,9 pkt	Maren Lundby
21.	2 lutego	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	81,5 m	79,0 m	213,2 pkt	3.	14,9 pkt	Maren Lundby
22.	3 lutego	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	89,0 m	87,5 m	238,5 pkt	3.	12,3 pkt	Maren Lundby
23.	16 lutego	2019	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	124,5 m	128,0 m	270,1 pkt	2.	0,4 pkt	Maren Lundby
24.	10 marca	2019	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	111,5 m	119,5 m	193,3 pkt	3.	15,7 pkt	Daniela Iraschko-Stolz
25.	12 marca	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	131,5 m	132,0 m	267,7 pkt	2.	4,0 pkt	Maren Lundby
26.	17 marca	2019	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-97	91,0 m	91,0 m	214,1 pkt	3.	16,2 pkt	Juliane Seyfarth
27.	23 marca	2019	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-102	95,0 m	95,0 m	213,0 pkt	2.	6,0 pkt	Juliane Seyfarth
28.	14 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,5 m	–	118,6 pkt	3.	6,0 pkt	Chiara Hölzl
29.	25 stycznia	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	93,0 m	94,0 m	245,7 pkt	2.	1,9 pkt	Chiara Hölzl
30.	27 listopada	2021	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-97	91,0 m	92,0 m	225,9 pkt	3.	9,2 pkt	Ema Klinec
31.	4 grudnia	2021	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	96,0 m	95,5 m	278,1 pkt	1.	–
32.	5 grudnia	2021	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	130,5 m	136,5 m	259,8 pkt	2.	9,1 pkt	Marita Kramer
33.	11 grudnia	2021	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	129,5 m	127,0 m	236,5 pkt	3.	23,8 pkt	Marita Kramer
34.	17 grudnia	2021	Ramsau	Mattensprunganlage	K-90	HS-98	88,5 m	90,0 m	256,9 pkt	2.	4,1 pkt	Marita Kramer
35.	29 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	126,5 m	–	77,1 pkt	2.	3,1 pkt	Marita Kramer
36.	30 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	145,0 m	–	126,0 pkt	2.	5,6 pkt	Nika Križnar
37.	12 marca	2022	Oberhof	Kanzlersgrund	K-90	HS-100	93,5 m	95,5 m	254,8 pkt	3.	12,0 pkt	Urša Bogataj
38.	6 listopada	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	123,0 m	131,0 m	251,4 pkt	2.	10,9 pkt	Eva Pinkelnig
39.	3 grudnia	2022	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	99,0 m	96,5 m	260,1 pkt	1.	–
40.	11 grudnia	2022	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	130,0 m	137,0 m	269,3 pkt	1.	–
41.	29 grudnia	2022	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	92,0 m	92,5 m	254,6 pkt	2.	5,6 pkt	Eva Pinkelnig
42.	31 grudnia	2022	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	90,0 m	85,5 m	247,0 pkt	3.	12,7 pkt	Anna Odine Strøm
43.	7 stycznia	2023	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	122,0 m	131,0 m	263,8 pkt	1.	–
44.	28 stycznia	2023	Hinterzarten	Rothaus-Schanze	K-100	HS-111	107,0 m	102,0 m	258,8 pkt	1.	–
45.	4 lutego	2023	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	133,0 m	149,5 m	264,4 pkt	1.	–
46.	17 lutego	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	89,5 m	98,5 m	251,0 pkt	1.	–
47.	15 marca	2023	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	131,5 m	125,5 m	251,1 pkt	1.	–
48.	24 marca	2023	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	123,0 m	116,0 m	236,9 pkt	3.	1,9 pkt	Ema Klinec
49.	14 stycznia	2024	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	122,0 m	129,5 m	224,0 pkt	2.	6,1 pkt	Yūki Itō
50.	3 lutego	2024	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	119,5 m	130,0 m	152,8 pkt	3.	8,6 pkt	Jacqueline Seifriedsberger
51.	24 lutego	2024	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	85,5 m	89,0 m	238,0 pkt	3.	5,1 pkt	Eva Pinkelnig
52.	9 marca	2024	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	121,5 m	–	106,0 pkt	2.	3,3 pkt	Silje Opseth
53.	23 listopada	2024	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	123,0 m	129,5 m	247,6 pkt	2.	22,3 pkt	Nika Prevc
54.	24 listopada	2024	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	133,5 m	123,0 m	238,9 pkt	1.	–
55.	14 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	100,0 m	106,0 m	237,0 pkt	1.	–
56.	15 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	98,0 m	98,5 m	221,1 pkt	1.	–
57.	21 grudnia	2024	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	135,0 m	123,5 m	272,5 pkt	2.	10,9 pkt	Nika Prevc
58.	5 stycznia	2025	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	97,0 m	264,7 pkt	1.	–
59.	6 stycznia	2025	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	91,5 m	90,0 m	237,0 pkt	2.	7,1 pkt	Eva Pinkelnig

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[3][4]
Sezon 2011/2012
													punkty
33	24	21	-	-	26	8	25	23	27	33	20	19	95
Sezon 2012/2013
																punkty
45	24	24	28	20	17	19	-	9	19	17	18	-	-	19	24	141
Sezon 2013/2014
																		punkty
6	18	30	10	4	8	9	12	16	-	-	20	12	11	10	15	22	22	345
Sezon 2014/2015
													punkty
10	10	6	5	6	26	4	9	16	19	-	-	20	299
Sezon 2015/2016
																	punkty
25	7	8	6	6	6	12	26	33	14	17	19	18	17	17	16	13	341
Sezon 2016/2017
																			punkty
7	11	8	9	4	10	7	3	14	5	6	5	2	5	3	1	-	-	4	776
Sezon 2017/2018
															punkty
2	1	1	2	2	3	-	-	2	3	1	2	6	8	7	928
Sezon 2018/2019
																								punkty
4	4	1	1	1	4	2	3	8	2	5	3	3	4	10	2	4	3	2	5	4	3	2	5	1493
Sezon 2019/2020
																punkty
6	6	3	7	12	8	5	2	5	13	19	5	10	11	4	6	617
Sezon 2020/2021
													punkty
12	6	9	12	12	8	7	-	-	9	7	12	10	316
Sezon 2021/2022
																			punkty
5	3	1	2	7	3	2	5	8	2	2	-	-	-	10	5	8	3	5	906
Sezon 2022/2023
																										punkty
21	2	1	4	1	9	2	3	14	1	4	6	7	1	14	1	8	4	6	1	22	5	5	5	1	3	1497
Sezon 2023/2024
																								punkty
8	8	13	24	12	16	-	-	7	2	30	10	13	3	6	3	5	11	2	6	16	7	4	21	751
Sezon 2024/2025
																								punkty
2	1	1	1	2	5	4	1	2	6	7	16	12	11	11	7	7	5	9	7	18	9	7	5	1201
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[3][4]
Sezon 2013/2014
									4
Sezon 2017/2018
								4	-
Sezon 2018/2019
								1	1
Sezon 2019/2020
								6	4
Sezon 2020/2021
							5	-	3
Sezon 2021/2022
							4	-	5
Sezon 2022/2023
							3	3	3
Sezon 2024/2025
						1	-	3	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2019	2.
2020	4.
2022	20.
2023	2.
2024	4.
2025	14.

Turniej Sylwestrowy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2021/2022	7.
2022/2023	5.

Korona Alp

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2021/2022	32.

Turniej Dwóch Nocy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2023/2024	13.
2024/2025	3.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[7]
2012	27.
2013	7.
2014	2.
2015	14.
2016	8.
2017	13.
2018	6.
2019	17.
2021	12.
2022	5.
2023	12.
2024	11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	11 sierpnia	2017	Courchevel	Tremplin du Praz	K-90	HS-96	95,0 m	88,5 m	230,8 pkt
2.	5 października	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	127,0 m	253,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	14 września	2013	Niżny Tagił	Aist	K-90	HS-100	96,0 m	94,0 m	234,3 pkt	3.	28,4 pkt	Sara Takanashi
2.	21 września	2014	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	93,5 m	93,0 m	215,0 pkt	2.	25,1 pkt	Sara Takanashi
3.	11 sierpnia	2017	Courchevel	Tremplin du Praz	K-90	HS-96	95,0 m	88,5 m	230,8 pkt	1.	–
4.	17 sierpnia	2018	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	94,5 m	95,0 m	232,8 pkt	3.	12,5 pkt	Sara Takanashi
5.	5 października	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	127,0 m	253,6 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[3][4]
2012
				punkty
16	21	-	-	25
2013
						punkty
17	8	4	3	-	-	156
2014
		punkty
5	2	125
2015
					punkty
7	10	8	-	-	94
2016
			punkty
12	10	6	88
2017
					punkty
1	-	-	-	-	100
2018
					punkty
4	4	3	6	-	200
2019
			punkty
10	12	-	48
2021
							punkty
11	13	6	19	-	-	5	141
2022
					punkty
5	6	13	-	5	150
2023
							punkty
4	5	-	-	-	-	10	121
2024
					punkty
-	-	-	-	1	100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Interkontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2024/2025	11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	7 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	101,0 m	103,0 m	245,1 pkt
2.	8 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	102,5 m	105,0 m	277,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	7 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	101,0 m	103,0 m	245,1 pkt	1.	–
2.	8 grudnia	2024	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	102,5 m	105,0 m	277,0 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Interkontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[3][4]
Sezon 2024/2025
														punkty
1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Interkontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2024	1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	11 sierpnia	2024	Hinterzarten	Rothaus-Schanze	K-99	HS-109	107,0 m	104,0 m	248,3 pkt
2.	14 września	2024	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	103,0 m	98,5 m	275,4 pkt
3.	15 września	2024	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	101,0 m	98,0 m	251,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	11 sierpnia	2024	Hinterzarten	Rothaus-Schanze	K-99	HS-109	107,0 m	104,0 m	248,3 pkt	1.	–
2.	14 września	2024	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	103,0 m	98,5 m	275,4 pkt	1.	–
3.	15 września	2024	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	101,0 m	98,0 m	251,3 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Interkontynentalnego

stan po zakończeniu LPI 2024

Źródło[3][4]
2024
										punkty
-	1	1	1	-	-	-	-	-	-	300
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2008/2009	55.
2010/2011	67.
2011/2012	39.
2021/2022	17.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	18 marca	2022	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	105,0 m	97,0 m	275,5 pkt
2.	19 marca	2022	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	105,5 m	102,5 m	285,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	18 marca	2022	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	105,0 m	97,0 m	275,5 pkt	1.	–
2.	19 marca	2022	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	105,5 m	102,5 m	285,4 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[3][4]
Sezon 2008/2009
																		punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	22
Sezon 2009/2010
																		punkty
-	-	-	-	-	-	41	47	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	36	19	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12
Sezon 2011/2012
							punkty
-	-	14	19	-	-	-	30
Sezon 2021/2022
																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	-	-	200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2011	6.
2015	9.
2016	2.
2018	1.
2021	5.
2022	10.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	15 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	92,5 m	105,0 m	216,9 pkt
2.	16 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	102,0 m	96,5 m	250,8 pkt
3.	18 września	2021	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	107,5 m	105,5 m	259,5 pkt
4.	19 września	2021	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	104,0 m	103,5 m	278,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	22 lipca	2011	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	85,5 m	87,0 m	228,0 pkt	3.	8,0 pkt	Maja Vtič
2.	11 września	2011	Trondheim	Granåsen	K-90	HS-105	95,0 m	92,0 m	238,5 pkt	3.	28,0 pkt	Daniela Iraschko
3.	28 sierpnia	2015	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	94,5 m	90,5 m	201,5 pkt	3.	24,8 pkt	Ema Klinec
4.	29 sierpnia	2015	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	97,5 m	95,0 m	222,5 pkt	3.	12,2 pkt	Sara Takanashi
5.	26 sierpnia	2016	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	101,0 m	93,0 m	221,6 pkt	2.	10,2 pkt	Lucile Morat
6.	27 sierpnia	2016	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-106	101,0 m	96,0 m	220,5 pkt	2.	18,3 pkt	Lucile Morat
7.	15 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	92,5 m	105,0 m	216,9 pkt	1.	–
8.	16 września	2018	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	102,0 m	96,5 m	250,8 pkt	1.	–
9.	18 września	2021	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	107,5 m	105,5 m	259,5 pkt	1.	–
10.	19 września	2021	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	104,0 m	103,5 m	278,8 pkt	1.	–
11.	4 września	2022	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-98	93,5 m	86,5 m	213,9 pkt	3.	32,6 pkt	Abigail Strate

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[3][4]
2008
										punkty
47	54	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2010
											punkty
36	50	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2011
								punkty
5	3	6	7	-	-	6	3	281
2015
				punkty
3	3	-	-	120
2016
			punkty
2	2	-	160
2018
		punkty
1	1	200
2021
						punkty
-	-	-	-	1	1	200
2022
					punkty
4	3	-	-	-	110
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2013/2014	10.
2014/2015	4.
2016/2017	20.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	12 lipca	2014	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	92,5 m	246,5 pkt
2.	13 lipca	2014	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	90,0 m	241,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Źródło[3][4]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwyciężczyni
1.	13 lipca	2013	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	91,0 m	91,0 m	229,0 pkt	3.	9,5 pkt	Ema Klinec
2.	14 lipca	2013	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	93,5 m	90,5 m	234,0 pkt	2.	2,5 pkt	Ema Klinec
3.	12 lipca	2014	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	92,5 m	246,5 pkt	1.	–
4.	13 lipca	2014	Villach	Villacher Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	90,0 m	241,0 pkt	1.	–
5.	18 września	2016	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	99,0 m	97,5 m	236,5 pkt	2.	7,0 pkt	Anna Rupprecht

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[3][4]
Sezon 2013/2014
								punkty
3	2	-	-	-	-	-	-	140
Sezon 2014/2015
										punkty
1	1	5	6	-	-	-	-	-	-	285
Sezon 2016/2017
											punkty
-	-	-	-	-	-	6	2	-	-	-	120
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodniczka nie wystartowała

Uwagi

1. Skład zespołu: Selina Freitag, Constantin Schmid, Katharina Schmid i Karl Geiger
2. Skład zespołu: Katharina Schmid, Richard Freitag, Severin Freund i Carina Vogt
3. Skład zespołu: Katharina Schmid, Juliane Seyfarth, Ramona Straub i Carina Vogt
4. Skład zespołu: Katharina Schmid, Markus Eisenbichler, Karl Geiger i Juliane Seyfarth
5. Skład zespołu: Katharina Schmid, Luisa Görlich, Anna Rupprecht i Juliane Seyfarth.
6. Skład zespołu: Katharina Schmid, Markus Eisenbichler, Karl Geiger i Anna Rupprecht
7. Skład zespołu: Katharina Schmid, Selina Freitag, Luisa Görlich i Anna Rupprecht
8. Skład zespołu: Karl Geiger, Katharina Schmid, Andreas Wellinger i Selina Freitag
9. Skład zespołu: Juliane Seyfarth, Katharina Schmid, Agnes Reisch i Selina Freitag
10. Skład zespołu: Katharina Schmid, Philipp Raimund, Selina Freitag i Andreas Wellinger
11. Skład zespołu: Katharina Schmid, Ramona Straub, Carina Vogt i Svenja Würth
12. Skład zespołu: Katharina Schmid, Pauline Heßler, Ramona Straub i Svenja Würth
13. Skład zespołu: Katharina Schmid, Gianina Ernst, Anna Rupprecht i Veronika Zobel
14. Skład zespołu: Katharina Schmid, Tim Fuchs, Anna Rupprecht i David Siegel
15. Skład zespołu: Katharina Schmid, Tom Lubitz i Andreas Wellinger
16. Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.