trociny

trociny (język polski)

wymowa:

IPA: [trɔˈt͡ɕĩnɨ], AS: [troćĩny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) drobne odpady po obróbce drewna; zob. też trociny w Wikipedii

(1.2) przen. pot. rzecz bezwartościowa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	trociny
dopełniacz	trocin
celownik	trocinom
biernik	trociny
narzędnik	trocinami
miejscownik	trocinach
wołacz	trociny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) troty

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trocinkarz m, trociniak m, trocinowiec m

przym. trocinowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sawdust
• baskijski: (1.1) zerrauts
• hiszpański: (1.1) serrín m; (1.2) bodrio m
• nowogrecki: (1.1) πριονίδι n; (1.2) πιλάφι n (κάτι ανούσιο)
• rosyjski: (1.1) опилки
• turecki: (1.1) tahta çöpü
• węgierski: (1.1) fűrészpor
• wilamowski: (1.1) zȧgśpyn

źródła: