Вілун

Вілун, Вілюн — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Wilun
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Wilo + суфікс з элемэнтам -н- (-n-)
Іншыя формы
Вытворныя формы	Вілян, Вілень
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Вілун»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Вілун або Вілюн (Wilun) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -віл- (імёны ліцьвінаў Вільбут, Вільгейда, Мунтвіл; германскія імёны Willebut, Williheid, Muntwil) паходзіць ад гоцкага wilja 'воля'^[2].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Willuno^[3].

У Прусіі бытавала імя Вілюн (Вілюна): Wilune (1301 год)^[4]; Willune (1341^[5], 1353, 1360^[5], 1384 і 1396 гады)^[4]; Willuno (1346 і 1357 гады)^[4]; Willun (1348 і 1364 гады)^[4].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: села Вилунишки… село Вилунишки (1554 год)^[6]; Wiłuniszki (1744 год)^[7].

Носьбіты

• Юхна Вілунавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох^[8]
• Якуб Вілюнавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1538 годзе^[9]

Вілуны (Wiłun) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі^[10].

У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася дзяржава Вілонішкі ў Троцкім ваяводзтве^[11].

На памежжы гістарычных Троччыны і Віленшчыны існуе вёска Вілунішкі.

Глядзіце таксама

• Вялёна