Губін

Гу́бін, Гу́біна^[1] — вёска ў Беларусі, каля азёраў Макараўскага і Мелкага. Уваходзіць у склад Каменскага сельсавету Лепельскага раёну Віцебскай вобласьці.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Губін (неадназначнасьць).

Губін лац. Hubin
Руіны касьцёла
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Віцебская
Раён:	Лепельскі
Сельсавет:	Каменскі
Насельніцтва:	157 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2132
Паштовы індэкс:	211199
СААТА:	2227817031
Нумарны знак:	2
Геаграфічныя каардынаты:	55°2′25″ пн. ш. 28°56′54″ у. д.
Губін на мапе Беларусі ± Губін Губін
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Губін — даўняе мястэчка^[2] гістарычнай Полаччыны. Да нашага часу тут захаваліся руіны касьцёла Сьвятога Антонія, помніка архітэктуры віленскага барока, узарванага савецкімі ўладамі ў 1960-я гады.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўпамін пра Губін датуецца 1669 годам, калі ён уваходзіў у склад Полацкага ваяводзтва^[a] Губін здаўна знаходзіўся ў валоданьні роду Пакашаў, тут пэўны час месьцілася іхная рэзыдэнцыя.

У 1714 годзе полацкі стольнік Ян Пакаш збудаваў у Губіне касьцёл Сьвятога Антонія, пры якім дзеяў кляштар францішканаў. Пазьней у якасьці пасагу мястэчка перайшло да роду Сяляваў.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Губін апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Лепельскім павеце Віцебскай губэрні. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) у 1833 годзе расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар францішканаў. У 1834 годзе тут збудавалі царкву Сьвятога Мікалая. У 1861 годзе ўладальнік Губіна Юзэф Сялява памёр бязьдзетным і пакінуў маёмасьць сваёй жонцы Валерыі з Шырынаў^[3]. У 1896—1914 гадох у маёнтку працавала кардонна-папяровая фабрыка^[4]. У пачатку XX стагодзьдзя ў Губіне быў адзін ксёндз. Тутэйшая парафія ўлучала некалькі скасаваных (Чашнікі, Кублічы, Бела-Камень) і налічвала 1815 вернікаў. У касьцёле было 3 алтары, галоўны зь якіх у імя Марыі Панны, зьвяртаў на сябе ўвагу бочны алтар Найсьвяцейшай Панны Марыі Вастрабрамскай. Пры плябаніі існавала бібліятэка і багаты архіў айцоў францішканаў.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Губін занялі войскі Нямецкай імпэрыі^[5].

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Губін абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі ён увайшоў у склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1924 годзе Губін вярнулі БССР, дзе ён стаў цэнтрам сельсавету. Неўзабаве статус паселішча панізілі да вёскі.

У 1929 годзе ў Губінскім касьцёле правялі апошнюю службу, па чым сьвятыню гвалтоўна зачынілі савецкія ўлады і ператварылі яе ў клюб. У 1960-я гады яны зруйнавалі помнік архітэктуры з дапамогай выбухоўкі.

• Мястэчка на старых здымках
• 
  Касьцёл і кляштар францішканаў, 1913 г.
• 
  Касьцёл Сьятога Антонія, 1913 г.
• 
  Інтэр’ер касьцёла, 1913 г.
• 
  Макараўскае возера, 1941 г.

Насельніцтва

• XX стагодзьдзе: 1999 год — 221 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2010 год — 157 чал.

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

• Касьцёл Сьвятога Антонія (1714; руіны)

Страчаная спадчына

• Кляштар францішканаў (XVIII ст.)
• Царква Сьвятога Мікалая (1895)

Галерэя

• Краявіды Губіна
• 
  Касьцёл ад дарогі
• 
  Вежа касьцёла
• 
  Руіны касьцёла
• 
  Вуліца вёскі

Заўвагі

1. НГАБ у Менску. Ф. 1875, воп. 1, спр. 5.