Даўспрунгі

Даўспру́нгі, Доршпрунгі — легендарны княскі род часоў Старажытнай Літвы, ад якога пазьней (у XVI стагодзьдзі) выводзілі сваё паходжаньне Гальшанскія й Гедройцы.

Даўспрунгі лац. Daŭsprungi
Герб Кітаўрус
Краіна паходжаньня	Вялікае Княства Літоўскае
Першы з роду	Даўспрунг

Прозьвішча

Асноўны артыкул: Даўспрунг (імя)

Даўга або Дава (Daugo, Davo) і Спранка (Spranco) — імёны германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -даў(г)- (імёны ліцьвінаў Даўгерд, Даўгер, Даўят; германскія імёны Daugaard, Dauharjis, Dowyatt) паходзіць ад гоцкага daug 'годна', бургундзкага daugjis 'здольны, годны'^[2][3], а аснова -спронг- (германскае імя Spranco) мае повязі з дацкім, швэдзкім і нарвэскім sprang-, sprung- 'прарастаць', швэдзкім språng 'крыніца'^[4]. Такім парадкам, імя Даўспрунг азначае «годны парастак»^[4].

Гісторыя

Пачынальнік роду — Даўспрунг, паводле легенды прыбыў з Вэнэцыі ў нізоўі Нёману разам з Палямонам.

• Жывінбуд I — сын Даўспрунка, князь літоўска-завялейскі, адзін з найстаражытных валадароў Літвы. Паводле легенды, ён кіраваў 31 год Літоўска-Завялейскім княствам. Памёр у 1056 року.
• Жывінбуду ўспадкоўваў сын, Жывінбуд II, сучасьнік Манцівіла й Усевалада Ольгавіча. Яго жонкай называецца Паята, адзіная дачка Кернуса, літоўскага князя. Пад уладай Жывінбуд II былі злучаныя ўладаньні яго бацькі і цесьця. У 1114 року Жывінбуд II адбіў набегі на Літву Глеба Ўсяславіча, князя менскага, па чым напаў на Менскае княства, разруйнаваў яго й спаліў горад Менск. Ён нібы няспынна вёў войны, жадаючы гэтым забясьпечыць сваім нашчадкам спакойнае княжаньне ў Літве, памёр у 1162 року.

Радавод

1. Даўспрунг — заснавальнік дынастыі, князь Вількаміру
   1. Жывінбуд I (?—1056)
      1. Жывінбуд II (да 1146 — 1162); жонка: Паята, князёўна літоўска-завялейская — дачка Кернуса
         1. Кукавойт^[5] (?—1235^[6]) князь літоўскі, жамойцкі, вількамірскі

Глядзіце таксама

• Палямонавічы