Казлоўшчына

Казло́ўшчына — мястэчка ў Беларусі, на рацэ Трыцаўцы. Цэнтар сельсавету Зьдзецельскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2018 год — 1645 чалавек^[1]. Знаходзіцца за 20 км на поўдзень ад Зьдзецелу, за 30 км ад чыгуначнай станцыі Слонім (лінія Баранавічы — Ваўкавыск); на аўтамабільнай дарозе Слонім — Зьдзецел (М11, E11).

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Казлоўшчына (неадназначнасьць).

Казлоўшчына лац. Kazłoŭščyna
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гарадзенская
Раён:	Зьдзецельскі
Сельсавет:	Казлоўшчынскі
Насельніцтва:	1645 чал. (2018)[1]
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1563
Паштовы індэкс:	231482
СААТА:	4223825906
Нумарны знак:	4
Геаграфічныя каардынаты:	53°19′0″ пн. ш. 25°18′0″ у. д.
Казлоўшчына на мапе Беларусі ± Казлоўшчына Казлоўшчына
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Казлоўшчына — даўняе мястэчка гістарычнай Слонімшчыны (частка Наваградчыны).

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Казлоўшчына ўпамінаецца ў XVІІІ стагодзьдзі. У гэты час яна ўваходзіла ў склад Слонімскага павету Наваградзкага ваяводзтва.

На 1773 год у Казлоўшчыне існавала царква.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Казлоўшчына апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Слонімскім павеце^[2] Гарадзенскай губэрні. У другой палове XІХ стагодзьдзя тут заснавалі сядзібу і парк. Паводле вынікаў перапісу 1897 году, у мястэчку было 42 двары, 2 юдэйскія малітоўныя дамы, расейская народная вучэльня, суконная фабрыка, млын, 11 крамаў і 2 шынкі.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Казлоўшчыну занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Казлоўшчына абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Беларускай ССР. У 1919—1920 гадах мястэчка пераходзіла з рук у рукі ад бальшавікоў да польскага войска. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Казлоўшчына апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стала цэнтрам гміны Слонімскага павету Наваградзкага ваяводзтва. У гэты час тут было 86 двароў.

У 1939 годзе Казлоўшчына ўвайшла ў БССР, дзе ў 1940 годзе стала цэнтрам Казлоўшчынскага (з 20 студзеня 1960 году ў складзе Зьдзецельскага, з 25 сьнежня 1962 году — Слонімскага^[3], з 6 студзеня 1965 году — Зьдзецельскага^[4]) раёну Баранавіцкай (з 8 студзеня 1954 году — Гарадзенскай) вобласьці^[5]. У Другую сусьветную вайну з чэрвеня 1941 да 13 ліпеня 1944 году мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху.

28 чэрвеня 1958 году Казлоўшчына атрымала афіцыйны статус пасёлку гарадзкога тыпу. У зьвязку з гэтым Казлоўшчынскі сельсавет рэарганізаваны ў пасялковы савет^[6]. З 31 студзеня 2014 году — цэнтар Казлоўшчынскага сельсавету^[7].

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: 1830 год — 49 муж., зь іх шляхты 3, духоўнага стану 1, мяшчанаў-хрысьціянаў і сялянаў 45^[8]; 1897 год — 325 чал.
• XX стагодзьдзе: 1921 год — 467 чал.^[9]; 1971 год — 1,9 тыс. чал.; 1994 год — 1,9 тыс. чал.^[10]; 1998 год — 2,3 тыс. чал.^[11]
• XXI стагодзьдзе: 2006 год — 2,4 тыс. чал.^[12]; 2008 год — 2,3 тыс. чал.; 2009 год — 1847 чал.^[13] (перапіс); 2016 год — 1673 чал.^[14]; 2017 год — 1656 чал.^[15]; 2018 год — 1645 чал.^[1]

Адукацыя

У Казлоўшчыне працуюць сярэдняя і музычная школы, дашкольная ўстанова.

Мэдыцына

Мэдычнае абслугоўваньне насельніцтва ажыцьцяўляе местачковая лякарня.

Культура

Дзеюць 3 бібліятэкі, дом культуры, дом дзіцячай і юнацкай творчасьці.

Эканоміка

Прадпрыемствы дрэваапрацоўчай і харчовай прамысловасьці.

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

• Сядзібна-паркавы комплекс (XIX ст.)
• Царква Прачыстай Багародзіцы (1928)