Леанард Пацей
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Леанард Пацей (каля 1730 — 14 ліпеня 1774) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Абозны (1752—1771) і стражнік вялікі літоўскі (з 1771).
Быў старостам рагачоўскім і алькеніцкім. Кавалер Ордэна Белага Арла (1759).
Remove ads
Біяграфія
Прадстаўнік шляхецкага роду Пацеяў гербу «Вага», сын Аляксандра, ваяводы троцкага, і Тэрэзы з Войнаў-Ясянецкіх, удавы кашталяна амсьціслаўскага Канстантына Бэнэдыкта Бжастоўскага. Меў старэйшага брата Людвіка (каля 1726 — 1771), стражніка вялікага літоўскага.
Абіраўся паслом ад Віцебскага ваяводзтва на соймы 1750 і 1752 гадоў. У 1752 годзе атрымаў урад абознага вялікага літоўскага. Зноў абіраўся паслом на соймы 1762 і 1764 гадоў. На апошнім зь іх удзельнічаў у абраньні каралём і вялікім князем Станіслава Аўгуста Панятоўскага. У 1771 годзе атрымаў урад стражніка вялікага літоўскага.
Па першым падзелу Рэчы Паспалітай (1772) дзеля захаваньня ўласных маёнткаў у Полацкім ваяводзтве ў 1773 годзе прысягнуў Кацярыне II[1].
У 1773 годзе ажаніўся з Марыяй Аляксандрай, дачкой старосты рэчыцкага Альбрэхта Радзівіла. У шлюбе нарадзіўся сын Аляксандар Міхал, апошні абозны вялікі літоўскі.
Remove ads
Крыніцы
Літаратура
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads