Ліцьвінава (Дубровенскі раён)

Ліцьві́нава^[2][3][a] — колішняя вёска ў Зарубскім сельсавеце Дубровенскага раёну Віцебскай вобласьці. Знаходзілася на левым беразе ручая Бабравец — правы прыток Расасенкі. Найбіжэйшыя вёскі: Лаўкі, Калінаўка (Кабылеі).

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Ліцьвінава.

Ліцьвінава
трансьліт. Lićvinava
Былая назва:	Ліцьвінава[1]
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Віцебская
Раён:	Дубровенскі
Сельсавет:	Зарубскі
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2137
Нумарны знак:	2
Геаграфічныя каардынаты:	54°34′33″ пн. ш. 31°0′0″ у. д.
Ліцьвінава на мапе Беларусі ± Ліцьвінава Ліцьвінава

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Ліцьвінава ў складзе Аршанскага павету Віцебскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага вядома з XVII стагодзьдзя. Першае ўпамінаньне 1607 год — уласнасьць Яна сына Яна Глябовіча ў межах Дубровенскага графства.^[1] У XVIII стагодзьдзі ў валоданьні Сапегаў, маёнтак Дуброўна.^[5]

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай 28 траўня 1772 году Ліцьвінава ў складзе Расейскай імпэрыі, у Аршанскім павеце Магілёўскай губэрні. 9 кастрычніка 1972 году ўтворана Аршанская правінцыя. З 22 сакавіка 1777 году да 10 студзеня 1778 году ў складзе Аршанскага павету Магілёўскай губэрні (Магілёўскае намесьніцтва, 10 студзеня 1778 — 12 сьнежня 1796). З 12 сьнежня 1796 па 27 лютага 1802 году Аршанскім павеце Беларускай губэрні. З 27 лютага 1802 году Ліцьвінава ў Аршанскім павеце Магілёўскай губэрні.

26 сьнежня 1861 году мястэчка Горкі перавялі ў стан павятовага гораду і ўтварылі з частак Аршанскага, Магілёўскага і скасаванага Копыскага паветаў Горацкі павет. Ліцьвінава апынулася ў складзе Холбнянскай воласьці Горацкага павету.^[6]

25(12) красавіка 1863 году ў сядзібе Ліцьвінава, уласнасьць губэрнскага сакратара, кандыдата ў міравыя пасярэднікі Горацкага павету Зьдзіслава Міткевіча^[7], упаўнаважаны Літоўскім правінцыйным камітэтам Людвік Зьвяждоўскі і камандзіры атрадаў паўстанцаў у Магілёўскай губэрні Ігнат Будзіловіч, Тамаш Грыневіч, Станіслаў Дзержаноўскі, Ян Жукоўскі, Канстанцін Жэброўскі, Язэп Сьлежаноўскі, Антон Алендскі, Ян Манцэвіч, Міхал Манцэвіч, Уладзімер Корсак вызначалі час пачатку паўстаньня ў ноч зь 7 на 8 траўня (з 24 на 25 красавіка).^[8]

Маёнтак Ліцьвінава Горцкага павету Холбнянскай воласьці канфіскаваны ў дзяржаўны скарб Расеі ў 1864 годзе^[9].

Удава правадзейнага стацкага дарадцы Сафія Іванаўна Лідава і тры яе дачкі Аляксандра Аляксандраўна, Капіталіна Аляксандраўна і Зінаіда Аляксандраўна атрымалі ў 1873 годзе ў спадчыну 850 дзесяцін зямлі ў маёнтку Ліцьвінава.^[10][b]

У 1910 годзе сяляне валодалі 259 дзесяцінамі зямлі. Маёнтку, уласнасьць Лідавай, належала 130 дзесяцін зямлі. Сядзіба Ліцьвінава — уласнасьць сям’і Лідавых.^[12]

Насельніцтва

• 1857 год — 97 чалавек^[13].
• 1886 год — 130 чалавек, 21 хата, 2 царквы, багадзельня^[14].
• 1910 год — 92 мужчыны, 102 жанчыны, 30 хат.^[12]

З 70-х гадоў XX стагодзьдзя не існуе.

Страчаная спадчына

• Царква Сьвятых Апосталаў Пятра і Паўла.^[13] У XVIII стагодзьдзі парафія Беларускай грэка-каталіцкай царквы (БГКЦ).^[5]

Асобы

• Сяргей Ракіта — беларускі пісьменьнік

Заўвагі

1. У афіцыйным даведніку^[4], выдадзеным у 2009 годзе, выкарыстоўваецца назва Літві́нава, аднак цяпер, згодна з Законам Рэспублікі Беларусь ад 23 ліпеня 2008 г. № 420-З «Аб правілах беларускай арфаграфіі і пунктуацыі», гэтая назва зьяўляецца састарэлай.
2. Кіраўнік губэрнскай управы дзяржаўнай маёмасьці Аляксандар Лідаў (па-расейску: Лидовъ, Александръ Ивановичъ) — з 1870 году стацкі саветнік, на пасадзе з 11 красавіка 1866 году, на сужбе 32 гады, выхаванец гімназіі, Ордэн Св. Ганны 2-й ступені, знак пашаны за 15 гадоў беззаганнай службы, мэдаль у памяць вайны 1853—56 гадоў, атрымліваў 4122 рублі 22 капейкі.^[11]