Славенск

Славе́нск^[1] — вёска ў Беларусі, на левым беразе ракі Бярэзіны. Уваходзіць у склад Гародзькаўскага сельсавету Валожынскага раёну Менскай вобласьці.

Славенск лац. Słaviensk
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Валожынскі
Сельсавет:	Гародзькаўскі
Насельніцтва:	25 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1772
Паштовы індэкс:	222357
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	54°9′0″ пн. ш. 26°22′30″ у. д.
Славенск на мапе Беларусі ± Славенск Славенск
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Славенск — даўняе мястэчка гістарычнай Ашмяншчыны (частка Віленшчыны).

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Славенск упамінаецца ў XIV стагодзьдзі. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў ён увайшоў у склад Ашмянскага павету Віленскага ваяводзтва.

У канцы XVII стагодзьдзя Славенск знаходзіўся ў валоданьні Зухорскіх, пазьней — Шаняўскіх. У 1700 годзе тут збудавалі царкву Сьвятога Мікалая.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Славенск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Забрэскай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні. У 1871 годзе ў Славенску збудавалі мураваную царкву-мураўёўку.

Царква-мураўёўка, каля 1900 г.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Славенск занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Славенск абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі ён увайшоў у склад Беларускай ССР^[2]. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Славенск апынуўся ў складзе міжваенннай Польскай Рэспублікі, у Забрэскай гміне Валожынскага павету Наваградзкага ваяводзтва.

У 1939 годзе Славенск увайшоў у БССР, у Валожынскі раён Баранавіцкай, з 1944 году — Маладэчанскай, з 1960 году — Менскай вобласьці. Статус паселішча панізілі да вёскі.

30 кастрычніка 2009 году ў зьвязку зь ліквідацыяй Забрэскага сельсавету Славенск перадалі ў склад Гародзькаўскага сельсавету^[3].

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: 1869 год — 61 чал.^[4]; 1889 год — 39 чал., зь іх 19 праваслаўных, 12 каталікоў, 8 юдэяў^[5]
• XX стагодзьдзе: 1999 год — 44 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2010 год — 25 чал.

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

• Царква Сьвятога Мікалая (1871; мураўёўка)

Страчаная спадчына

• Царква Сьвятога Мікалая (1700)