Парк культуры (станцыя метро, Сакольніцкая лінія)

From Wikipedia, the free encyclopedia

Парк культуры (станцыя метро, Сакольніцкая лінія)map
Remove ads

«Парк культуры» — станцыя Маскоўскага метрапалітэна на Сакольніцкай лініі. Злучана перасадкай з аднайменнай станцыяй на Кальцавой лініі. Размешчана ў раёне Хамоўнікі (ЦАА); названа па Цэнтральным парку культуры і адпачынку імя Горкага. Адкрыта 15 мая 1935 года ў складзе першай пляцоўкі Маскоўскага метрапалітэна. Калонная трохпралётная станцыя мелкага залажэння з адной астраўной платформай.

Хуткія факты «Парк культуры», Дата адкрыцця ...
Сакольніцкая лінія
Бульвар Ракасоўскага
Чаркізаўская
Праабражэнская плошча
Сакольнікі
Краснасельская
Камсамольская
Красныя вароты
Чыстыя пруды
Лубянка
Ахотны рад
Бібліятэка імя Леніна
Крапоткінская
Парк культуры
Фрунзенская
Спартыўная
Вараб’ёвы горы
Універсітэт
Праспект Вярнадскага
Паўднёва-Заходняя
Трапарова
Румянцава
Салар’ева
Філатаў Луг
Прокшына
Альховая
Камунарка
Remove ads

Гісторыя і паходжанне назвы

Станцыя адкрыта 15 мая 1935 года ў складзе першай пускавой пляцоўкі Маскоўскага метрапалітэна з 13 станцый — «Сакольнікі» — «Парк культуры» з адгалінаваннем «Ахотны рад» — «Смаленская».

Сваю назву атрымала па буйным аб'екце, размешчаным недалёка ад станцыі — Цэнтральнаму парку культуры і адпачынку імя Горкага (тут парушана геаграфічная сувязь, бо сам парк культуры знаходзіцца на процілеглым беразе Масквы-ракі). У 1980 годзе назва была скарочана напярэдадні Алімпіяды-80, бо станцыі на час правядзення Алімпіяды аб'яўляліся на англійскай мове. З той пары станцыя носіць назву «Парк культуры»[1][2].

Праектныя назвы станцыі — «Крымская» і «Крымская плошча», — злучаны з запланаванай у Генеральным плане рэканструкцыі Масквы пракладкай новай магістралі — «Усходняга праменя», што ідзе ад Палаца Саветаў па лініі Астожанкі да паўднёва-заходніх ускраін горада і ўтваральнага на скрыжаванні з Садовым кольцам вялікую плошчу з рабочай назвай Крымская. Першапачаткова са станцыі было запланавана чатыры выхады — па ўсіх вуглах скрыжавання Усходняга праменя з Садовым кальцом, аднак да пуску першай лініі выбудавалі толькі два павільёны на дыяганальных вуглах[3].

У 1991 годзе станцыю прапанавалі перейменаваць У «Астожанку»[4].

Remove ads

Тэхнічная характарыстыка

Канструкцыя станцыі — калонная трохпралётная мелкага залажэння (глыбіня залажэння — 10,5 метра). На станцыі два шэрагі па 23 калоны з крокам 7 метраў. За станцыяй размешчаныя звароткавыя тупікі, што выкарыстоўваюцца часам (апроч асноўнага прызначэння) для тэхнічнага абслугоўвання і начнога адстою цягнікоў.


Станцыя ў лічбах

  • Код станцыі — 013.
  • У сакавіку 2002 года пасажырапаток складаў: па ўваходзе — 9,3 тысячы чалавек, па выхады — 10 тысяч чалавек у суткі[5].
  • Час адкрыцця паўднёвага вестыбюля для ўваходу пасажыраў — 5 гадзін 35 хвілін, паўночнага — 6 гадзін 30 хвілін; час закрыцця паўднёвага вестыбюля ў 1 гадзіну ночы, паўночнага ў 22 гадзіны 30 хвілін[6].

Зноскі

  1. Руслан Кривобок (2009-03-13). "Легенды, голоса и знаки зодиака Кольцевой линии московского метро". РИА Новости(руск.). Праверана 2018-03-23.
  2. Архитектура Москвы 1933—1941 гг. / Автор-сост. Н. Н. Броновицкая. М.: Искусство—XXI век, 2015. — С. 237. — 320 с. — (Памятники архитектуры Москвы). 2 500 экз. ISBN 978-5-98051-121-0.
  3. А будет — Остоженка//Вечерняя Москва № 224 от 13 ноября 1991
  4. Исследование пассажиропотоков, проведенное в марте 2002 года. (руск.). metro.ru. Московское метро — Проект Артемия Лебедева. Праверана 24 сакавіка 2017.
Remove ads

Спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads