Старыя Дарогі

Стары́я Даро́гі^[3] (трансліт.: Staryja Darohi) — горад у Мінскай вобласці Беларусі, на рацэ Салянка. Адміністрацыйны цэнтр Старадарожскага раёна. Месціцца за 148 км на паўднёвы ўсход ад Мінска. Чыгуначная станцыя на лініі Баранавічы — Асіповічы. Праз горад праходзіць аўтамабільная дарога Бабруйск — Слуцк.

Горад Старыя Дарогі Старая драўляная забудова мястэчка Сцяг Герб Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Старадарожскі Каардынаты 53°02′22″ пн. ш. 28°15′54″ у. д.HGЯO Вышыня цэнтра 160 м[1] Насельніцтва ▼10 747 чал. (1 студзеня 2025)[2] Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1792 Паштовыя індэксы 222910 Аўтамабільны код 5 СААТА 6252501000 Афіцыйны сайт staryedorogi.gov.by Старыя Дарогі Старыя Дарогі

Старыя Дарогі на Вікісховішчы

Гісторыя

Афіцыйная гістарыяграфія прыпісвае гораду гісторыю суседняга мястэчка Старыя Дарогі, якое месціцца за 2 км на ўсход ад горада. Але паводле карт на тэрыторыі сучаснага горада да 1865 года не існавала паселішчаў^[4]. Найбольш верагодна, засяленне тэрыторыі пачалося каля 1896 года разам з будаўніцтвам чыгуначнай станцыі.

Першы пісьмовы ўспамін пра сяло Дарогі ў складзе Глускай воласці Слуцкага княства датуецца 1524 годам^[5]. У розныя часы мясцовасць знаходзілася ва ўладанні Гальшанскіх, Хадкевічаў, Алелькавічаў.

Пад 1582 Дарогі згадваюцца як мястэчка на Слуцка-Бабруйскім гасцінцы. У 1612 мясцовасць перайшла да Радзівілаў. У сяр. XVII ст. Дарогі сталі цэнтрам воласці. Станам на 1647 у мястэчку было 95 дамоў. У Трынаццацігадовую вайну (1654—1667) Дарогі значна пацярпелі ад маскоўскіх захопнікаў. На 1668 тут засталося 34 двары, 3 вуліцы, сядзібы з жылымі і гаспадарчымі пабудовамі.

У кан. XVII ст. за 6 км на ўсход з’явілася яшчэ адно паселішча Дарогі і мястэчка пачалі зваць Старыя Дарогі. У 1695—1744 гадах мясцовасць знаходзілася ў ліку Нойбургскіх маёнткаў. У 1791 мястэчка ўвайшо ў склад Случарэцкага павета^[5].

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Старыя Дарогі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі. Статус паселішча панізілі да вёскі, якая з 1828 знаходзілася ва ўладанні Вітгенштэйнаў. У 1846 Старыя Дарогі перайшлі ў дзяржаўны скарб. Станам на 1886 тут было 40 двароў, паштовая станцыя. У 1896 за 2 км на захад ад вёскі збудавалі станцыю на вузкакалейнай чыгунцы мясцовага значэння Асіповічы — Старыя Дарогі, якую ў 1915 падоўжылі да Слуцка. Чыгункай на Асіповічы вывозілі лесаматэрыялы. Вакол новай станцыі паступова сфарміравалася новае паселішча, якое дала пачатак сучаснаму месту. У 1897 у Старых Дарогах працавалі лесапільны і фанерны заводы. У 1914 тут адкрылася народнае вучылішча.

У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 Старыя Дарогі займалі нямецкія войскі. З 20 жніўня 1919 да ліпеня 1920 вёску кантралявалі польскія войскі. У 1921 Старыя Дарогі сталі цэнтрам Новадарожскай воласці, 17 ліпеня 1924 — Старадарожскага раёна Слуцкай акругі (25 снежня 1962—30 ліпеня 1966 уваходзілі ў склад Слуцкага раёна). З 9 чэрвеня 1927 да 26 ліпеня 1930 вёска знаходзілася ў Бабруйскай акрузе. 3 ліпеня 1925 Старыя Дарогі зноў атрымалі статус мястэчка. Станам на 1933 тут працавалі электрастанцыя, лесапільня «Пралетарый» і цагельня. 20 лютага 1938 Старыя Дарогі ўвайшлі ў склад Мінскай вобласці, а 27 верасня таго ж года атрымалі статус горада. У Другую сусветную вайну з 28 чэрвеня 1941 да 28 чэрвеня 1944 горада знаходзілася пад нямецкай акупацыяй.

28 красавіка 1996 Старыя Дарогі атрымалі гарадскі герб. 10 ліпеня 2001 у месце адкрыўся Палац культуры. 24 лістапада 2007 на тэрыторыі прыватнага музея адбылося ўрачыстае адрыццё першага ў Беларусі помніка ўдзельнікам Слуцкага збройнага чыну^[6].

Насельніцтва

• XIX стагоддзе: 1886 — 271 чал.^[7]; 1897 — больш за 2 тыс. чал.^[8]
• XX стагоддзе: 1917 — 1 996 чал.; 1926 — 1,8 тыс. чал.; 1933 — 2,3 тыс. чал.; 1939 — 4,2 тыс. чал.; 1991 — 11,5 тыс. чал.^[9]; 1994 — 11,6 тыс. чал.; 2000 — 11 813 чал.^[10]
• XXI стагоддзе: 2001 — 12,1тыс. чал.^[7]; 2006 — 11,4 тыс. чал.; 2009 — 11,1 тыс. чал.; 2016 — 10 425 чал.^[11]; 2017 — 10 468 чал.^[12]

Эканоміка

У горадзе прадпрыемства харчовай, лёгкай прамысловасці. Гасцініца «На ростанях».

Культура

Моладзевы цэнтр «Юнацтва»

Дзейнічаюць 2 бібліятэкі, дом культуры, народны драматычны тэатр, Старадарожскі раённы гісторыка-этнаграфічны музей. Дзейнічае прыватны музей Анатоля Белага (гл. Старадарожскі мастацкі музей).

Адукацыя

У Старых Дарогах працуюць 3 сярэднія школы, гімназія, спартыўная школа, школа мастацтваў, дзіцячы дом, 6 дашкольных устаноў.

Медыцына

Медыцынскія паслугі аказваюць гарадскія бальніца і паліклініка.

Турыстычная інфармацыя

Спыніцца можна ў гасцініцы «На ростанях»^[13].

Славутасці

• Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі
• Свята-Мікалаеўская царква (2019)
• Воданапорная вежа (пач XX ст.)
• Лядоўня (2-я пал. ХІХ)
• Могілкі яўрэйскія
• Паштовая станцыя (2-я пал. ХІХ ст.)
• Чыгуначная гаспадарчая пабудова (пач. XX ст.)

Страчаная спадчына

У 1920-я ў Старых Дарогах існавалі царква, касцёл, сінагога і некалькі малітоўных дамоў^[14].

Галерэя

• Краявіды Старых Дарог
• 
  Паштовая станцыя
• 
  Музей Анатоля Белага
• 
  Старая воданапорная вежа
• 
  Лядоўня
• 
  Чыгуначныя кашары

Вядомыя асобы

• Анатоль Яўхімавіч Белы (1939—2011) — беларускі грамадска-культурны дзеяч, навуковец, калекцыянер, стваральнік прыватнага мастацкага музея ў Старых Дарогах (цяпер Старадарожскі мастацкі музей).
• Кацярына Віктараўна Вандар’ева (нар. 1991) — беларуская спартсменка (кікбоксінг, тайскі бокс).
• Анатоль Анісімавіч Кацнэльсон (1904—1977) — генерал-маёр Савецкай арміі.
• Альберт Аляксеевіч Міхайлаў (1947—2010) — беларускі паэт.
• Алесь Усеня
• Элеанора Іванаўна Валіцкая (1928—2019) — Герой Сацыялістычнай Працы.
• Віктар Пятровіч Анікеенка (нар. 1951) — беларускі палітык.
• Кацярына Анатольеўна Барысевіч (нар. 1984) — беларуская журналістка, палітычная зняволеная.
• Сцяпан Артуравіч Захаркевіч (нар. 1978) — беларускі гісторык, этнолаг.

Гл. таксама

• Гарады Мінскай вобласці
• Гарады Беларусі