Мікалай Фёдаравіч Ярмоленка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ярмоленка.

Мікалай Фёдаравіч Ярмо́ленка — вучоны-хімік. Акадэмік АН БССР (1947), доктар хімічных навук (1935), прафесар (1931), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1949).

Мікалай Фёдаравіч Ярмоленка
Дата нараджэння	29 студзеня 1900(1900-01-29)
Месца нараджэння	Клюкаўка, Аршанскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	10 чэрвеня 1972(1972-06-10) (72 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Месца пахавання	Чыжоўскія могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  Беларуская ССР
Дзеці	Ігар Мікалаевіч Ярмоленка
Род дзейнасці	хімік
Навуковая сфера	хімія
Месца працы	БДУ БДМУ Інстытут хіміі АН БССР
Навуковая ступень	доктар навук
Навуковае званне	акадэмік АН БССР, прафесар
Альма-матар	Маскоўскі інстытут інжынераў шляхоў зносін[d] (1920) Другі Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт[d]
Узнагароды

Біяграфія

М. Ф. Ярмоленка нарадзіўся ў вёсцы Клюкаўка Аршанскага павета (цяпер у Аршанскім раёне Віцебскай вобласці). Пасля заканчэння школы паступіў вучыцца ў Маскоўскі інстытут інжынераў шляхоў зносін  (руск.), а ў 1920 годзе перавёўся на хімічны факультэт 2-га Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта  (руск.). Пасля яго заканчэння ў 1924 годзе залічаны на кафедру неарганічнай, аналітычнай і фізічнай хіміі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (загадчык кафедры ў 1930—1938 і з 1944 года).

У 1928 г. М. Ф. Ярмоленка быў залічаны ў аспірантуру БДУ, праходзіў курс тэарэтычнага і практычнага навучання ў інстытуце фізічнай хіміі пры Лейпцыгскім універсітэце ў Германіі (яго настаўнікамі былі прафесары Оствальд і Леблан)^[1].

З 1930 выкладаў на кафедры неарганічнай хіміі БДУ і ўзначаліў кафедру агульнай хіміі ў Медыцынскім інстытуце. Арганізаваў і ў 1932 годзе ўзначаліў лабараторыю калоіднай хіміі Інстытута хіміі АН БССР (з 1959 г. Інстытут агульнай і неарганічнай хіміі)^[2]. З 1934 года таксама кіраваў новаўтворанай кафедрай аналітычнай хіміі БДУ.

У 1938—1944 гг. працаваў у НДІ і ВНУ Кіева, Масквы, Ташкента, Сталінграда. У 1943 годзе М. Ф. Ярмоленка ўзначаліў кафедру неарганічнай хіміі БДУ, на якой працаваў да 1965 года. З 1946 па 1969 год узначальваў Аддзяленне хімічных і геалагічных навук АН БССР (у 1946—1953 і 1956—1959 гг. акадэмік-сакратар^[2]).

З 1965 года М. Ф. Ярмоленка — галоўны рэдактар часопіса «Весці АН БССР. Серыя хімічных навук».

Памёр 10 чэрвеня 1972 года, пахаваны на Чыжоўскіх могілках Мінска.

Навуковая дзейнасць

М. Ф. Ярмоленку належаць працы ў галіне калоіднай, фізічнай, агульнай і неарганічнай хіміі, фізікі і хіміі палімераў. Ён стварыў тэорыю ўтварэння перыядычных адкладаў пры выпарэнні растваральніку, тэорыю ламінарнай каагуляцыі^[2].

Сярод апублікаваных прац:

• Микроэлементы и коллоиды почв. — Мн., 1966.
• Триполифосфаты и их применение. — Мн., 1969 (разам з Л. І. Продан і Я. А. Проданам).
• Регулирование пористой структуры окисных адсорбентов и катализаторов. — Мн., 1971 (сумесна з М. Д. Эфрас).

Узнагароды

М. Ф. Ярмоленка ўзнагароджаны двума ордэнамі Леніна, двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, медалямі і ганаровымі граматамі. У 1949 годзе яму прысвоена ганаровае званне Заслужаны дзеяч навукі БССР.

Зноскі

1. В. С. Комаров, В. В. Свиридов, И. И. Лиштван и др. Ермоленко Николай Федорович (К 100-летию со дня рождения) // Известия Национальной академии наук Беларуси. Серия химических наук. — Мн.: Беларуская навука, 2000. — № 1. — С. 138—141.
2. Ярмоленка Мікалай Фёдаравіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — С. 302. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1).