adem

 Binêre herwiha: Adem

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: a·dem

Navdêr

adem n

1. zelam, mêr

   Ademê sext (pîs, xirab) sevî kulînçekê xwe diavêje têndûr. (pendek kurdên Xurasanê)

2. mirov, meriv, insan, ademîzad, benîadem
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeyê

• nûr î tu di husn-i rûyê dildar
  nar î tu di qelbê ‘aşiqê zar
  şem’ î, ne ji qismê nûr û nar î
  şems î, ji ‘eyan tu perdedar î
  genc î tu di nêv tilismê ‘alem
  kenz î tu ‘eyan ji ismê adem
  ev ‘alem û ademî û meşhûd
  ev mumkin û masiwayê mewcûd — ()

Etîmolojî

Bi rêya erebî ji îbranî

Jê

• Camer
• ademî
• ademîza
• ademîzad
• Camerza
• mirovza

Werger

Tirkî

Navdêr

1. tunebûn, hîçatî, hîçayî, mirin
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. gava bi peyvên Osmanî re bi yek dibe wateya bê, î, tî, asî dide
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]