Алпско-хималајски појас

Алпско-хималајски појас — сеизмички и планинообразен појас кој се состои од низа планински венци и се протега долж јужните делови на Евроазија, од Јава и Суматра преку Хималаите о Средоземното Море до бреговите на Атлантскиот Океан.^[1] Ги опфаќа Алпите, Карпатите, Пиринеите, планините на Анадолија и Иран, Хиндукуш и оние во Југоисточна Азија. Претставува второ сеизмички најактивно подрачје во светот, по околутихоокеанскиот појас (Огнениот Појас), со 17% од најголемите земјотреси.^[1]

Карта на алпско-хималајскиот појас

Појасот се образува со постојани тектонски движења како што е алпската планинообразба. Произлегол од затворањето на праокеанот Тетис почнувајќи од мезозоик и кенозоик, како и постепеното судирање на Африканската, Арапската и Индиската со Евроазиската Плоча во северен правец.^[2]

Поголеми венци

• Кантабриски Планини (Баскиски Планини), Пиринеи, Алпи, Судети, Карпати, Стара Планина и Кримски Планини во Европа;
• Атлас во Северна Африка, Бетски Планини (Сиера Невада и Балеарски Острови), Апенини, Динариди и Егејските Острови (Крит, Карпатос и Родос) во Јужна Европа;
• Понтиски Планини, Кавказ, Ерменска Висорамнина, Алборз, Копетдаг, Хиндукуш, Памир, Тјеншан, Кунлун, Хенгдуан, Индокина (Анамски Планини) и Малајскиот Полуостров и Азија;
• Кипар (Троодос), Таур, Загрос, висорамнината Мекран, Сулејманови Планини, Каракорум, Хималаи, Паткај, Чин, Аракански Планини, Андамани и Никобари во Јужна Азија.

Индонезија е сместена помеѓу Тихоокеанскиот Огнен Прстен по линија на североисточните острови до (и заклучно со) Нова Гвинеја и алпско-хималајскиот појас долж југот и западот од Суматра, Јава и Малите Сундски Острови (Бали, Флорес и Тимор). Земјотресот во Индискиот Океан во 2004 г. недалеку од брегот на Суматра се случил во рамките на алпско-хималајскиот појас.