Бредли Вигинс
друмски велосипедист From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Сер Бредли Марк Вигинс СВЕ (англиски: Bradley Wiggins; р. 28 април 1980 во Гент) — британски професионален велодромски и друмски велосипедист, кој моментално вози за UCI World Tour екипата Инеос Гренадиерс.[4] Вигинс ја започнал кариерата со велодромскиот велосипедизам, но потоа се префрлил на друмскиот велосипедизам, станувајќи еден од неколкуте велосипедисти, кои постигнале успеси во обете дисциплини. Победил на Тур де Франс 2012, станувајќи првиот британски победник од нејзиниот почеток во 1903 година.
.jpg)
Кариерата на Вигинс започнала со велодромски велосипедизам, каде се специјализирал во дисциплините за поединечна потера и медисон и постепено се префрлал на друмскиот велосипедизам. Тој освоил шест титули на велосипедските светски првенства, најпрвин во 2003, а последниот пат во 2008; три во поединечна потера, два во екипна потера и еден во медисон. Вигинс освоил бронзен медал на Летните олимписки игри 2000, дополнителни три на Летните олимписки игри 2004, две златни медали на Летните олимписки игри 2008 и едно злато на Летните олимписки игри 2012. Вигинс се вратил на велодромскиот велосипедизам на Комонвелтските игри 2014 и објавил дека сака да настапи како велодромски велосипедист на Летните олимписки игри 2016.
По Олимпијадата во 2008 година, Вигинс земал пауза од велодромскиот, за да се посвети повеќе на друмскиот велосипедизам. Првично гледан како специјалист за хронометри и универзален возач, Вигинс ги покажал своите способности во етапните трки, кога стигнал до четвртото место на Тур де Франс 2009; подоцна го добил третото место откако резултатите на Ленс Армстронг биле избришани во 2012 година. Во 2010 година бил вклучен како водач на новиот Тим Скај и победил на воведната етапа на Џиро д’Италија. Негова прва поголема етапна победа на Вигинс била на Критериум ду Дофине 2011. Вигинс завршил трет на Вуелта а Еспања 2011. Десет дена подоцна, Вигинс го освоил сребрениот медал на хронометарот на Светското друмско првенство во Копенхаген, Данска. Во 2012, Вигинс покажал одлична форма со победите на Париз-Ница 2012, Тур де Романди 2012 и ја одбранил неговата титула на Критериум ду Дофине, пред да победи на Тур де Франс и да го освои златниот медал на хронометарот на Летните олимписки игри 2012. По неговиот успех во 2012 година, Вигинс добил неколку признанија и награда; наградата Златен велосипед за најдобар возач на годината, наградата спортист на годината од страна на ББС и бил прогласен за витез во 2013 година. Во 2014 година, го освоил златниот медал на хронометарот на Светското друмско првенство 2014.
Вигинс е единствениот велосипедист, кој успеал да го освои Тур де Франс и да добие олимписки златен медал во истата година[5] и единствен возач, кој победил на Гранд Тур и има олимписки златен медал во велодромски велосипедизам. Вигинс освоил седум олимписки медали, вклучувајќи четири златни, најмногу од сите британски олимпијци и трет по бројот на златни медали, зад Крис Хој и Стив Редгрејв.
Remove ads
Ран живот
Вигинс е роден во 1980 во Гент, Белгија, каде живеел неговиот австралиски татко, Гери Вигинс, професионален велосипедист. Кога неговите родители се разделиле во 1982, се преселил во Лондон со неговата мајка и останале кај неговите баба и дедо.[6] Вигинс имал лоша врска со неговиот татко Гери, кој правел мали напори за да го види малиот Бредли во текот на неговото детство во Обединетото Кралство. Тие се сретнале кратко пред Летната олимпијада 2000 во Сиднеј. Меѓутоа, обајцата се разишле кога Бредли се разочарал од проблемите на татко му со алкохолот и дрогата.[7] Тие не се сретнале повторно - Гери Вигинс умрел во 2008 на 55 години во Аберден, Нов Јужен Велс.[8]
Мајката на Вигинс Линда, била секретарка во училиште во Северен Лондон, кое Бредли го посетувал. Тој имал помлад полубрат Рајан.[6] Тој започнал да вози на Велодромот Херн Хил во јужен Лондон на возраст од 12 години и го претставувал лондонскиот округ Кемден на Лондонските младински игри како младинец. Во 2010, бил примен во холот на славните на Лондонските младински игри.[9][10]
Remove ads
Кариера
Рани години
Во 1997, Вигинс го направил својот голем пробив, освојувајќи ја титулата светски јуниорски првак во поединечен пласман во Куба на возраст од 17.[11][12] На Комонвелтските игри 1998 во Куала Лумпур го освоил сребрениот медал во екипен пласман, натпреварувајќи се за Англија.[13] На 20 години, Вигинс го освоил бронзениот медал за Британија во екипен пласман на Летните олимписки игри 2000 во Сиднеј.[14] Во 2001, потпишал за британската професионална друмска екипа Линда Мекартни Рејсинг Тим, пред да се распушти на почетокот на 2001.[15] Тој му се придружил на Франсес де же во 2002, за потоа да се пресели во Кредит Агрикол во 2004. Во текот на 2003, Вигинс бил подучуван од Крис Бордмен; бил гледан како негов наследник.[16] На Летните олимписки игри 2004 во Атина, Вигинс станал првиот британски спортист во последните 40 години, кој успеал да освои три медали на едни Игри, последниот бил Мери Ранд на Летната олимпијада во 1964 во Токио. Тој освоил злато во поединечна потера, сребро во екипна и бронза во медисон со неговиот партнер Роб Хејлс.[17]
На Вигинс му била доделена титулата OBE во 2005 за заслугите во спортот.[15] На почетокот на 2005, изразил желба да учествува во друмскиот велосипедизам.[18] Тој се приклучил на Кофидис во 2006 и возел по првпат на Тур де Франс.
2007
Повторно се вратил на велодромите за трката Манчестер од Светскиот куп UCI и светските првенства во 2007, победувајќи во поединечен и екипен пласман. Во друмскиот велосипедизам, пак, го освоил прологот на Критериум ду Дофине Либере 2007. Тој возел за Кофидис на Тур де Франс 2007 и завршил четврти на прологот во Лондон. Ја освоил наградата за борбеност на шестата етапа по долгото соло бегство, на 40-годишнината од смртта на британскиот возач Том Симпсон на Тур де Франс 1967 и роденденот на неговата жена Кетрин. Кофидис се откажал, откако Кристијан Морени бил позитивен на допинг тестот и Вигинс и неговите колеги биле одведени од Тур со полиција.[19] Во случајот со Морени и позитивниот тест на водачот на трката Александар Винокуров, Вигинс прозборел против допингуваните на Тур,[20] и го фрлил неговиот дрес на Кофидис, изјавувајќи дека никогаш повторно нема да вози за таа екипа.[21]
2008
Во 2008 потпишал со Тим Хај Роад, екипата подоцна позната како ХТЦ-Хајроад. На Светското велодромско првенство во Манчестер, тој освоил три златни медали: поединечен пласман, екипен пласман и медисон.
На Летните олимписки игри 2008 повторно го освоил поединечниот пласман, прв возач кој успеал да го одбрани насловот на Олимпијадата. На 17 август бил член од олимпискиот тим за екипен пласман, кој го поставил новиот светски рекорд со 3:55:202, победувајќи ја Русија во меѓусебната борба.[22] Следниот ден, екипата го освоила златото со светски рекорд од 3:53:314, победувајќи ја Данска за 6,7 секунди.[23] Вигинс заедно со Марк Кевендиш во дисциплината медисон завршил на деветтото место.[24]
Во октомври 2008 ја објавил неговата автобиографија, Во потрага по славата[25] и се приклучил на екипата Гармин-Слипстрим за сезоната 2009.[26]
На 14 декември 2008, Вигинс бил деветти на изборот од ББС за спортисти на годината со 5.633 гласови.[27] На 31 декември Вигинс бил назначен за Командант на Редот на Британската Империја (CBE).[28]
2009
.jpg)
По завршувањето на 71. место на Џиро д’Италиа 2009, каде исто така бил втор на последната етапа, Вигинс пристигнал на Тур де Франс 2009 притоа губејќи шест килограми.[29][30] Тој бил трет на воведниот хронометар во Монако и му помогнал на Гармин за второто место на екипниот хронометар, и покрај губитокот на четири возачи. На првата планинска завршница Вигинс завршил 12., а на петтото место во генералниот пласман влегол во втората недела, имал највисок пласман во втората недела од некој британски возачи, од Роберт Милар. На втората планинска завршница, Вигинс завршил петти, притоа поместувајќи се на третото место во генералниот пласман. Тој бил нападнат од браќата Шлек на етапата 17 и паднал на шестото место, но се поместил на четвртото место на хронометарот на етапата 18. На етапата20, Вигинс завршил десетти и ја задржал неговата позиција со три секунди пред Френк Шлек. Тој ја држел таа позиција до последната етапа, изедначувајќи го најдобриот пласман од некој британски возач на Тур на Роберт Милар.[31]
Вигинс го освоил националното британско хронометарско првенство во септември 2009.[32]
Во октомври 2009 го освоил Хералд Сан Тур, откако му помогнале колегите на трката. Тој водел по освојувањето на хронометарот на етапата 5 со 14 секунди предност пред колегата Свен Тафт.
Вигинс потпишал договор за Гармин-Слипстрим во 2010, но по многу шпекулации во декември 2009 било објавено дека заминува оттаму и дека се придружува на Тим Скај, потпишувајќи четиригодишен договор со новата британска екипа.[33]
2010
Вигинс ја започнал 2010 како екипен водач по првпат. Тој бил дел од составот, која го освоил екипниот хронометар на етапата 1 на Трката околу Катар. На 10 мај тој ја освоил својата прва голема победа во годината, на воведниот хронометар[34] на Џиро д’Италиа, со што го презел и водството во генералниот пласман и розовата маичка. Тоа било неговата прва победа на Гранд Тур. Ја загубил маичката на етапата 2 од Кедел Еванс, откако следел пад пред крајот на етапата.[35] Загубил уште време низ понатамошните етапи на Џиро, но го повратил загубеното на етапата 11, на која завршил четврти. Но неговото темпо опаднало кон крајот на трката и загубил доста време на последните етапи со што на крајот завршил 40. место.
Вигинс влегол на Тур де Франс со високи очекувања по неговото 4. место претходната година. Меѓутоа, неговиот Тур започнал разочарувачки, кога завршил дури на 77. место на воведниот пролог, откако раната почетна позиција го изложила на лоши услови.[36] Вигинс завршил осми на етапата 3, бидејќи на калдрмата отпаднале многу фаворити.[37] Меѓутоа, на етапата 8 (првата планинска завршница на Тур), Вигинс успеал да дојде само до 19. место, со што загубил 1 минута и 45 секунди од етапниот победник Енди Шлек.[38] Вигинс загубил уште повеќе време следниот ден, на етапата 9, кога дошол 30. (губејќи 4 минути и 55 секунди од главните конкуренти),[39] што ги уништило шансите за влез во првите 10. На крај завршил на 24. позиција, 39 минути и 7 секунди зад победникот Енди Шлек и 7 места зад неговиот колега Томас Лефквист. Подоцна, Контадор бил пронајден виновен за користење допинг и титулата победникот на Тур де Франс 2010 прешла во рацете на второпласираниот Енди Шлек.[40]
Вигинс останал британски национален хронометарски првак.[41]
2011
Вигинс повторно бил водач на екипата на Скај во 2011. Тој се определил да не настапи на Џиро д’Италиа 2011 и да настапува наместо тоа на пократки трки и класици, пред да замине на висински тренинзи да ги подобри неговите вештини за искачување за Тур де Франс.[42] Вигинс завршил 3. во крајниот пласман на Париз-Ница 2011 откако завршил втор на етапата 6.[43] Во март завршил втор на хронометарот на етапата 3 на Критериум Интернационал 2011.
Вигинс победил на хронометар на етапата 4 на Трката околу Баварија и ја завршил трката на 14. место во крајниот пласман (и помагајќи му на колегата Герајнт Томас да победи на трката),[44] пред да се упати на висинските тренинзи за подготовка на Тур де Франс. Го преземал водството во генералниот пласман на Критериум ду Дофине 2011 откако завршил втор на хронометарот на етапата 3.[45] На последните три планински етапи Вигинс успеал да го задржи водството пред второпласираниот Кедел Еванс и да победи во Дофине, негова најголема победа во друмскиот велосипедизам.[46] На 26 јуни, Вигинс го освоил британското национално друмско првенство,[47] негова последна трка пред Тур де Франс. На 8 јули, го напуштил Тур де франс на етапата 7 поради скршена клучна коска.[48]
Откако се опоравил од неговите повреди било потврдено од Тим Скај, дека Вигинс ќе вози на Вуелта а Еспања 2011 по првпат,[49] како и на светските хронометарски првенства. Вигинс исто така потврдил дека ќе вози на Тур де Франс 2012, и покрај тоа што Олимпијадата во Лондон е набрзо и Вуелта/хронометарските првенства биле гледани како подготовка за 2012.[50]
Вигинс имал тежок почеток на Вуелта, бидејќи Скај задоцниле 42 секунди по воведниот екипен хронометар.[51] Меѓутоа, силната прва недела го довела Вигинс назад во игра, стигнувајќи до 19. место во генералниот пласман по етапата 8.[52] На етапата 9, Вигинс и колегата Крис Фрум нападнале на последното искачување и завршиле 4. и 5. соодветно и оствариле подобро време од Хоаким Родригес, Микеле Скарпони и другите соперници.[53] Етапата ги довела обата возача високо во пласманот и Вигинс се очекувало да го преземе водството на хронометарот следниот ден. Меѓутоа, Фрум направил целосно изненадување, завршувајќи втор на етапата, преземајќи ја црвената маичка за себе, додека Вигинс останал на третото место.[54] Вигинс ја преземал водечката маичка по денот за одмор. Откако загубил неколку секунди од Винченцо Нибали следните денови, на етапата 14 Вигинс и Фрум оствариле подобри времиња од повеќето од нивните соперници, додека Нибали загубил една минута.[55] Вигинс го загубил водството на Вуелта од Хуан Хосе Кобо на етапата 15, каде завршил 5. на искачувањето во Англиру.[56] По етапата Вигинс завршил 3. во генералниот пласман, додека Фрум бил втор. Вигинс завршил на крај на трето место, неговиот прв подиум на Гранд Тур.[57]
Во септември, Вигинс завршил втор зад Тони Мартин на хронометарот на Светското првенство и го зел сребрениот медал.[58] Четири дена подоцна, Вигинс бил дел од екипата на Велика Британија, која го поставила Марк Кевендиш за победа на друмската трка.[59]
2012
Во 2012, фокусот на Вигинс останал на друмскиот велосипедизам. Поединечната потера повеќе не била олимписка дисциплина и во декември 2011, тренерот Род Елингворт изјавил за The Guardian, „Шансите за него за екипната потера се сега многу мали“.[60] Ја започнал неговата сезона 2012 со трето место на Волта ао Алгарве 2012, вклучувајќи ја победата на завршниот хронометар на трката, победувајќи го светскиот првак Тони Мартин за помалку од една секунда.[61] Исто така, Вигинс му помогнал на колегата Ричи Порт да ја освои трката во целост. Во март, Вигинс завршил втор зад возачот на Вакансолел-ДКМ Густав Ларсон на воведниот хронометар на Париз-Ница 2012, и покрај тоа што го поставил своето време во влажни услови. Следниот ден го преземал водството на трката, откако бил дел од бегството со 30 возачи и главната групата се поделила во повеќе групи. Ја одржал предноста до крајот на трката, победувајќи на последната етапа, хронометар на Кол д’Ез,[62] и покрај големиот предизвик од холандскиот возач Ливе Вестра, од екипата Вакансолел-ДКМ. Започнувајќи ја последната етапа од 9,6 километри со предност од шест секунди, Вигинс го надминал времето на Вестра за две секунди, со што ја освоил трката со осум секунди предност, станувајќи првиот британски возач, кој ја освоил трката по Том Симпсон во 1967.[63] Неговата последна етапна победа била доволна да му го донесе и бодовниот пласман, завршувајќи пред Алехандро Валверде.[64]
Remove ads
Семеен живот
Се оженил со неговата сопруга Катерина во Манчестер, во ноември 2004 и има две деца, Бен и Изабела.[65] Семејството живее во Еклстон, во близина на велодромот во Манчестер, седиште на British Cycling и Team Sky.[66] Вигинс е поддржувач на фудбалскиот клуб Ливерпул и рагби клубот Виган Вориорс.[67]
Вигинс течно говори француски поради неговите учество во француските велосипедски екипи,[68] и живеел во Франција неколку години.[69][70][71] Вигинс е добро познат мод,[72][73] и поседува збирка на класични скутери и гитари од 1960-тите и 1970-тите.[74] Во април 2012 било објавено дека Вигинс ќе соработува со Фред Пери „на развој на автентична облека за велосипедистите“.[75]
Достигнувања
Олимписки игри
- Летни олимписки игри 2000
Бронза - екипна потера- Летни олимписки игри 2004
Злато - 4 км поединечна потера
Сребро - екипна потера- Бронза - медисон
- Летни олимписки игри 2008
- Злато - 4 км поединечна потера
- Злато - екипна потера
- Летни олимписки игри 2012
- Злато - друмски хронометар
Светски првенства
- Светски јуниорски велодромски првенства UCI 1997
Злато - 2 км поединечна потера- Светски велодромски првенства UCI 2000
Сребро - екипна потера- Светски велодромски првенства UCI 2001
- Сребро - екипна потера
- Светски велодромски првенства UCI 2002
Бронза - екипна потера- Светски велодромски првенства UCI 2003
- Злато - 4 км поединечна потера
- Сребро - екипна потера
- Светски велодромски првенства UCI 2007
- Злато - 4 км поединечна потера
- Злато - екипна потера
- Светски велодромски првенства UCI 2008
- Злато - 4 км поединечна потера
- Злато - екипна потера (светски рекорд)
- Злато - медисон
- Светски друмски првенства UCI 2011
- Сребро - поединечен хронометар
Игри на Комонвелтот
- Игри на Комонвелтот 2002
- Сребро - 4 км поединечна потера
- Сребро - екипна потера
- Игри на Комонвелтот 1998
- Сребро - екипна потера
Професионален велосипедизам
- 2003
- 1. Етапа 1 поединечен хронометар (ITT) Тур де л’Авенир
- 1. Шест дена Гент
- 2005
- 1. Етапа 2 (ITT) Сиркут де Лорен
- 1. Етапа 8 Тур де л’Авенир
- 2007
- 1. Пролог Критериум ду Дофине Либере
- 1. Етапа 1 (ITT) Четири дена Динкерк
- 1. Етапа 4 (ITT) Трка околу Виена
- 1. Дуо Норман
- Награда за борбеност
Етапа 6 Тур де Франс - 2009
- 1.
Британски хронометарски првак - 1. Краен пласман Хералд Сан Тур
- 1. Етапа 5 (ITT)
- 1. Етапа 1 (TTT) Трка околу Катар
- 1. Етапа 3b (ITT) Три дена Де Пане
- 1. Трофеј Бомон
- 4. Краен пласман Тур де Франс
- 2010
- 1. Британски хронометарски првак
- 1. Етапа 1 екипен хронометар (TTT) Трка околу Катар
- 1. Етапа 1 (ITT) Џиро д’Италиа
- Ја носел розовата маичка
на првата етапа
- Ја носел розовата маичка
- 2011
- 1. Британски друмски првак
- 1. Краен пласман
Критериум ду Дофине - 1. Етапа 4 Трка околу Баварија
- 2. Светско друмско првенство - Машки хронометар
- 3. Краен пласман Париз-Ница
- 3. Краен пласман Вуелта а Еспања
- Ја носел црвената маичка
на етапите 11-15
- Ја носел црвената маичка
- 2012
- 1. Краен пласман
Тур де Франс
- 1. Етапа 9 ITT
- 1. Етапа 19 ITT
- 1. Краен пласман Париз-Ница
- 1.
Бодовен пласман - 1. Етапа 8 (ITT)
- 1.
- 1. Краен пласман Тур де Романди
- 1. Етапа 1
- 1. Етапа 5 (ITT)
- 1. Краен пласман Критериум ду Дофине
- 1. Етапа 4 (ITT)
- 3. Краен пласман Волта ао Алгарве
- 1. Етапа 5 (ITT)
- 1. Олимписки хронометар за мажи
- 2013
- 5. Краен пласман Џиро дел Трентино
- 1. Етапа 1b (ТТТ)
- 5. Краен пласман Волта а Каталуња
- 1. Етапа 2 (ТТТ) Џиро д’Италија
Распоред на генералните пласман на Гранд Тур
СО = се откажал
Светски рекорди и други достигнувања
.jpg)
- Светски рекорд
- 4000 м Екипна потера, 3:55:202, (како дел од репрезентацијата на Велика Британија), Пекинг, Кина, 2008
- 4000 м Екипна потера, 3:53:314, (како дел од репрезентацијата на Велика Британија), Пекинг, Кина, 2008
- Достигнувања
- Најмногу освоени олимписки медали од некој британски олимпиец, заедно со Крис Хој со седум медали, надминувајќи го Стив Редгрејв со шест медали.
- 93. најуспешен олимпиец на сите времиња.
- Единствен велосипедист кој победил на Тур де Франс и освоил олимписки златен медал во иста година - го постигнал овој успех во 2012.[76]
- Прв британски победник на Тур де Франс.
- Хол на славните
- Лондонски младински игри
- Член на хол на славните (Класа 2010)[77]
Remove ads
Цитати
- „Повеќето беа толку пијани за да ме забележат“. На неговите експерименти за тренинзи во ноќните часови како дел од подготовките за Тур де Франс.[78]
- „Убаво е да бидете забележани за постигнување нешто значајно во животот, наместо трошење на седум недели од животот во куќа на телевизија, како дел од телевизиско шоу со други учесници“. За телевизиската програма, Големиот брат, по завршувањето на четвртото место во прологот на Тур де Франс.[79]
- „Кога ќе погледнам назад во сезоната и ќе видам што се случуваше, мислам дека сум среќен, но кога ќе завршиш трет, не си победил, а за жал ние живееме за победи“. За постигнатото трето место на Вуелта а Еспања 2011.[80]
Remove ads
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads