Класични велосипедски трки
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Класични велосипедски трки се еднодневни професионални велосипедски друмски трки во меѓународниот календар. Повеќето од трките, сите се возат во западна Европа, се наоѓаат на професионалниот календар со децении, а најстарата потекнува од 19 век. Тие обично се одржуваат во исто време секоја година. Во последните неколку години, петте најпознати трки понекогаш се опишуваат како „монументални“.
Во сезоните 2005-2007, класиците создале дел од UCI ProTour, водена од Меѓународниот велосипедистички сојуз. Оваа серија на трки исто така вклучувала различни етапни трки, како што се Тур де Франс, Џиро д’Италија, Вуелта а Еспања, Париз-Ница и Критериум ду Дофине Либере и различни некласични еднодневни настани. ProTour бил заменет со серијата Светски друмски куп UCI, кој содржел само еднодневни трки. Многу од класиците и сите Гранд Тур не биле дел од ProTour во сезоната 2008, поради спорот помеѓу UCI и ASO, која го организира Тур де Франс и неколку други големи трки.
Remove ads
Класици
Професионални трки најчесто сметани како класици од страна на Меѓународниот велосипедистички сојуз:
Пролетни
Заедно, Милано-Санремо, калдрмисаните и арденските класици ги создаваат „пролетните класици“, сите одржувани во март и април.
Страде Бјанке – трка која вклучува делови со чакал. И покрај својата кратка историја, Страде Бјанке брзо стекнал углед и престиж.- Милано-Санремо – првиот вистински класик во годината, нејзиното италијанско име е La Primavera (Пролет), оваа трка обично се одржува на крајот на март. Првпат возена во 1907 година.
Калдрмисани класици
Е3 Харелбеке – првиот од „пролетните класици“ во Фландрија, првпат одржана во 1958 година.- Гент-Вевелгем – првпат возена во 1934 година, во поново време возена во недела помеѓу Милано-Санремо и Трката околу Фландрија.
- Трка околу Фландрија – обично се одржува во почетокот на април. Првпат одржана во 1913 година.
Париз-Рубе – La Reine („Кралица на класиците“) или l'Enfer du Nord („Пекол на Северот“) е традиционално една недела по Трката околу Фландрија и првпат била возена во 1896 година.
Арденски класици
Амстел Голд Рејс – обично се одржува во средината на април. Првпат возена во 1966 година и е една од трите „арденски класици“.- Флеш Валон – првпат возена во 1936 година, Walloon Arrow традиционално се одржува во средината на неделата помеѓу Амстел Голд и Лиеж-Бастон-Лиеж. Втор „арденски класик“.
- Лиеж-Бастон-Лиеж – на крајот од април. La Doyenne, најстариот класик, првпат бил одржан во 1892. Таа е трет „арденски класик“.
Летни класици
Летните класици се одржуваат од јули до септември.
Класика де Сан Себастијан – позната како Доностија-Доностија во Баскија
Јуроајс Класик, порано позната како ХЕВ Класик и Ватенфал Класик – исто така позната како Хамбург Класик- Тритико Ломбардо – три одвоени трки во Ломбардија, традиционално во август, но во поново време во септември:
- Копа Уго Агостони
- Копа Берноки
- Тре Вали Варезе – Три долини на Варезе, најпрестижна од трите
- Класик Бретањ – одржувана во август во круг близу малото бретонско село Плуе
Лоренски класици – две еднодневни трки во Канада, именувани по реката Сен Лорен која тече низ Квебек, организирани од 2010 година
- Гран при Квебек – возена во петок на почетокот на септември
- Гран при Монтреал – одржувана два дена по Гран при Квебек
Есенски класици
Есенските класици се одржуваат од септември до ноември.
- Париз-Брисел – првпат одржана во 1893 година, од 2013 година преименуван како Бриселски велосипедски класик и се вози единствено во Белгија
- Гран при де Фурмје – одржувана од 1928 година во северниот дел на Франција
- Париз-Тур – позната како „Спринтерски класик“, првпат возена во 1896 година
- Тритико ди Аутуно – три италијански трки во неделата по Светското првенство кон крајот на септември:
- Милано-Торино – првпат возена во 1876 година, трката имала проблеми со одржливост поради финансии, но се вратила во календарот на UCI во 2012 година.
- Џиро дел Пиемонт – првпат возена во 1906 година
- Џиро ди Ломбардија – исто така позната како „Трка на паѓачките листови“, првпат одржана во 1905 година како Милано-Милано. Сметана за најголем есенски класик.
- Џиро дел’Емилија – една недела по Џиро ди Ломбардија, еден од најтешките класици во календарот, со познатиот круг Сан Лука.
Јапонски куп – одржувана од 1992 година, на крајот на октомври.
Отворачи на сезоната
Првите трки во сезоната вообичаено не се сметаат како другите класици, но добиваат внимание поради нивната поставеност рано во сезоната, вообичаено во февруари.
- Омлоп Хет Ниувсблад – ја отвора белгиската велосипедска сезона, создавајќи двоец со Курне-Брисел-Курне, која се одржува наредниот ден
- ГП д‘Увертир ла Марселез – ја отвора француската велосипедска сезона
- Трофео Лаигвелја – ја отвора италијанската велосипедска сезона
- Трофео Поленса – ја отвора шпанската велосипедска сезона, како дел од Вуелта а Мајорка
Remove ads
Минати класици
Некои класици престанале често поради финансиски проблеми.[1] Тука влегуваат:
- Париз-Брест-Париз – извонредно долга трка (околу 1.200 км), одржувана на секои 10 години од 1891 до 1951 година како професионална трка
- Бордо-Париз – истоштувачки 560 км, делумно темпо со мотор, одржувана од 1891 до 1988 година
Класик Винкантон – одржувана од 1989 до 1997 година, најважна британска трка во 1990-тите- Порто-Лисабон – одржувана од 1911 до 2004 година (најдолг еднодневен класик од 1989 додека не била откажана)
Цири-Мецгете – исто позната како Циришко првенство, одржувана од 1914 до 2006 година; во својот најдобар период, сметана како шестиот монумент- Џиро дел Лацио – одржувана од 1933 до 2008 година (трката кратко се вратила во 2013 и во 2014 година како „Рома Максима“)[2]
- Џиро дела Ромања – одржувана од 1911 до 2011 година (трката се споила со Меморијал Марко Пантани во 2013 година, бидејќи обете биле одржувани во Емилија-Ромања)[3]
Remove ads
Монументи
Петте монументални трки во велосипедизмот генерално се сметаат дека се најстари и најпрестижни еднодневни трки на календарот.[4][5][6] Секој од нив има долга историја и специфични поединости.
- Милано-Санремо – првиот вистински класик во годината, неговото италијанско име е „Пролет“ (La Primavera), бидејќи се одржува кон крајот на март. Првпат одржана во 1907 година, сметана како спринтерски класик. Трката е особено долга (околу 300 км), главно долж лигурскиот брег, што им дозволува на спринтерите да учествуваат.
- Трка околу Фландрија – првиот од калдрмисаните класици, се вози секоја прва недела во април. Првпат била одржана во 1913 година, што ја прави најнова од петте монументи. Позната е по тесните кратки брда на Фламанските Ардени, особено стрмно и со калдрма, рутата ги принудува најдобрите возење постојано да се борат за простор на чело на групата. Патеката малку се менува секоја година: од 2017 година трката започнува во Антверпен, а од 2012 завршѕва во Ауденарде.
- Париз-Рубе – Кралица на класиците или „Пекол на Северот“ (l'Enfer du Nord) традиционално се вози една недела по Трката околу Фландрија е последна од трките со калдрма. Првпат била организирана во 1896 година. Нејзини одлучувачки делови се многуте долги делови со калдрма, што ја прави една од најнепријатните еднодневни трки. Трката завршува на иконскиот велодром во Рубе. На крајот на трката, возачите обично се покриени со кал и прашина што се смета за најбруталните тестови на психичка и физичка издржливост во велосипедизмот.
- Лиеж-Бастоњ-Лиеж – се одржува кон крајот на април. „Ла Дојен“ (La Doyenne), најстариот класик, е последниот од арденските класици и обично последна од пролетните трки. Била првпат организирана во 1892 година како аматерска трка; професионалното издание следело во 1894 година. Претставува долга и макотрпна трка позната по своито стрмни ридови на Ардените и завршницата на нагорнина во индустриските предградија на Лиеж.
- Џиро ди Ломбардија – Есенски класик или Трка на паѓачките лисја, се одржува во октомври или крајот на септември. Првично организирана како Милано-Милано во 1905 година, била наречена Џиро ди Ломбардија во 1907 година. Позната е по својата ридска и променлива рута околу езерото Комо со рамна завршница во Бергамо. Од 2012 година има нова дата на одржување на крајот на септември, една недела по Светското првенство. Често е освојувана од искачувачи со силна спринтерска завршница.
Најмногу победи
Само три возачи ги имаат освоено сите пет монументални еднодневни трки во текот на нивните кариери: Роже де Влеминк, Рик ван Лој и Еди Меркс, сите тројца Белгијци. Со победи на сите други монументи, Шон Кели скоро ќе се придружел на оваа група, завршувајќи втор на Трката околу Фландрија на три наврати (1984, 1986 и 1987). Холандскиот возач Хени Кајпер го освоил секој монумент, освен Лиеж-Бастон-Лиеж, во кој завршил втор во 1980. Белгискиот возач Фред де Брујн исто така бил близу, завршувајќи втор на Џиро ди Ломбардија во 1955 и победувајќи на сите други четири трки во текот на неговата кариера.
- Возачите означени со сино се сè уште активни. Бројот на победи означени со златна боја го означуваат моменталниот носител на рекорд.
Список на победници
Победници по држави
Remove ads
Поврзано
Белешки
- Резултатот во 1949 година дошол по неколку месеци и две меѓународни конференции. Андре Мае дошол прв, но возел по погрешна рута. Мае бил во бегство од тројца кога стигнал на велодромот во Рубе во водство, но бил погрешно насочен од надлежните на трката и влегол во погрешна порта. Мае бил прогласен за победник, но неколку минути подоцна дошле други возачи кои ја користеле вистинската рута и Серсе Копи, брат на познатиот Фаусто, го освоил спринтот. По жалба и неколку месеци подоцна, Серсе Копи бил именуван за заеднички победник со Мае.
- Двајцата возачи ја поделиле победата на трката во 1957 година. Жермен Дерејке бил прв на целта, но бидејќи поминал на затворен железнички премин, второпласираниот Франс Схубен, бил прогласен за победник исто така. Дерејке не бил дисквалификуван, бидејќи имал три минути предност; судиите процениле дека не ја добил предност само поради преминот.
Remove ads
Наводи
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads