Wierzba siwa

Wierzba siwa (Salix eleagnos) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Występuje naturalnie w środkowej Europie i w Azji Mniejszej^[4]. W Polsce tylko w Karpatach. Czasami można spotkać formy zdziczałe, pochodzące z uprawy (ergazjofigofity) także poza Karpatami.

Wierzba siwa

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	malpigiowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	wierzba
Gatunek	wierzba siwa
Nazwa systematyczna
Salix eleagnos Scop. Fl. carniol. ed. 2, 2:257. 1772
Synonimy
S. elaeagnos Scop. S. incana Schrank
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski

Wierzba siwa

Morfologia

Pokrój

Przeważnie krzew, rzadziej drzewo, o wysokości do 6 m i o wzniesionych i odstających gałęziach.

Pęd

Roczne gałązki czerwonawe, starsze delikatnie, szaro omszone. Pączki przylegające, bardzo blisko siebie (co ok. 1 cm), okryte jedną łuską.

Liście

Równowąskolancetowate, o długości 8-12 cm i szerokości około 1 cm. Końce liści zaostrzone, brzegi podwinięte i na szczycie delikatnie piłkowane, bez przylistków. Z wierzchu są ciemnozielone, a od spodu posiadają wełnisty kutner i są srebrzyste. Nerw środkowy żółtawy^[4].

Kwiaty

Roślina dwupienna, kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Kotki żeńskie o długości do 6 cm i szerokości 0,8 cm, na wyraźnych szypułkach, zgięte. Mają jednobarwne przysadki (żółte). W kwiatach żeńskich słupki nagie, na krótkim trzonku z wyraźną szyjką i podzielonymi znamionami. Kotki męskie o długości do 3 cm i szerokości 0,6 cm, wyrastają na szypułce o długości 0,5 cm. Mają przysadki dwubarwne, na szczycie czerwono lub brązowo nabiegłe, nagie, lub na brzegu orzęsione. Kwiaty męskie z jednym miodnikiem i dwoma owłosionymi dołem pręcikami o żółtych pylnikach. Nitki pręcików zrośnięte co najwyżej do połowy długości.

Owoc

Torebka z licznymi i drobnymi nasionami.

• 
  Liście
• 
  Kwiaty męskie
• 
  Kwiaty żeńskie
• 
  Owoce

Biologia i ekologia

Rośnie nad górskimi potokami w Karpatach. W Tatrach sięga do regla górnego. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Salicion eleagni i Ass. Salici-Myricarietum^[5]. Roślina miododajna i owadopylna, kwitnie od kwietnia do maja. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Zmienność

Tworzy mieszańce z gatunkami: wierzba iwa (S. caprea), wierzba purpurowa (S. purpurea), wierzba rokita (S. rosmarinifolia), wierzba szara (S. cinerea), wierzba uszata (S. aurita), wierzba wawrzynkowa (S. daphnoides), wierzba wiciowa (S. viminalis)^[6].

Zastosowanie

• Roślina uprawna: często uprawiana, jako roślina ozdobna, szczególnie do zadrzewień krajobrazowych.
• Jest jednym z gatunków roślin energetycznych.