autostopowicz

autostopowicz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌawtɔstɔˈpɔvʲit͡ʃ], AS: [au̯tostopovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.• u → ł • akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto podróżuje autostopem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	autostopowicz	autostopowicze
dopełniacz	autostopowicza	autostopowiczów
celownik	autostopowiczowi	autostopowiczom
biernik	autostopowicza	autostopowiczów
narzędnik	autostopowiczem	autostopowiczami
miejscownik	autostopowiczu	autostopowiczach
wołacz	autostopowiczu	autostopowicze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) podróżnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. autostop m

forma żeńska autostopowiczka ż

przym. autostopowy, autostopowiczowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. autostop + -owicz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hitch-hiker, hitchhiker, hitcher
• czeski: (1.1) stopař m
• esperanto: (1.1) petveturanto, petveturisto
• francuski: (1.1) auto-stoppeur
• hiszpański: (1.1) autostopista m, autoestopista m
• japoński: (1.1) 便乗者
• niemiecki: (1.1) Anhalter m
• nowogrecki: (1.1) άντρας m που κάνει οτοστόπ
• słowacki: (1.1) autostopár m
• szwedzki: (1.1) liftare w
• węgierski: (1.1) autóstoppos
• włoski: (1.1) autostoppista m

źródła: