behawiorysta

behawiorysta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛxavʲjɔˈrɨsta], AS: [beχavʹi ̯orysta], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ^ⓘ

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przedstawiciel lub zwolennik behawioryzmu

(1.2) specjalista zajmujący się terapią zachowania zwierząt towarzyszących człowiekowi, głównie psów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	behawiorysta	behawioryści
dopełniacz	behawiorysty	behawiorystów
celownik	behawioryście	behawiorystom
biernik	behawiorystę	behawiorystów
narzędnik	behawiorystą	behawiorystami
miejscownik	behawioryście	behawiorystach
wołacz	behawiorysto	behawioryści

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) neobehawiorysta

(1.2) behawiorysta zwierząt

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) psycholog

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. behawioryzm m

forma żeńska behawiorystka ż

przym. behawioralny, behawiorystyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. behawioryzm < ang. behavior, behaviour

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) behaviorist, behaviourist
• francuski: (1.1) béhavioriste
• hiszpański: (1.1) conductista m
• nowogrecki: (1.1) συμπεριφοριστής m

źródła: