dzicz

dzicz (język polski)

wymowa:

IPA: [d͡ʑit͡ʃ], AS: [ʒ́ič], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) grupa prymitywnych, dzikich, niecywilizowanych ludzi

(1.2) odludne, nieuprawiane miejsce

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzicz	dzicze
dopełniacz	dziczy	dziczy
celownik	dziczy	dziczom
biernik	dzicz	dzicze
narzędnik	dziczą	dziczami
miejscownik	dziczy	dziczach
wołacz	dziczy	dzicze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) hołota

(1.2) pustkowie, odludzie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdziczenie n, dzikus m, dziki mos, dziczyzna ż, dzikość ż, dzik m, dzikuska ż, dziczek m, dziczę n

czas. dziczeć ndk., zdziczeć dk.

przym. dziki

przysł. dziko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) wilderness
• esperanto: (1.1) sovaĝularo; (1.2) sovaĝejo
• szwedzki: (1.2) vildmark w
• turecki: (1.2) yaban

źródła: